ŚFiNiA

wujzboj

Jakiś czas temu postanowiliśmy z Barahem przenieść rozważania na temat "ja" z wątku Rozmowy z buddystą do osobnego wątku. Potrwało trochę, ale niniejszym inicjuję ów watek. Zacznę od zacytowania kontekstu:

Barah/konto usunięte

Pozwolisz, że odpowiem filmikiem. Wczoraj trafiłem na kogoś, kto wyraził to dokładnie tak jak ja to postrzegam.
http://www.youtube.com/watch?v=0qReg3W2KJ8
Za chmurą nie ma ukrytego "self".
Dlatego Siakjamuni nie odpowiedział na pytanie o "ja", bo to jest błędne pytanie, ale dla ludzi fundamentalne.
Napisz, czy się z tym zgadzasz, czy nie.

wujzboj

Zacznę może od końca.

Barah/konto usunięte

wujzboj

Barah/konto usunięte

wujzboj

Barah/konto usunięte

wujzboj

Czy zauważasz różnicę pomiędzy "mają sens jedynie jako koan" oraz "to ma być koan"?

I czy dobrze rozumiem, że twoim zdaniem "wujowi się wydaje, a Barahowi się nie wydaje"? Oraz, że kluczowym argumentem za tym jest, że wujowi się wydaje, a Barahowi się nie wydaje?

Jeśli zaś chodzi o "ja": czy nie zauważyłeś, że twoją prośbę spełniałem wielokrotnie, i że ostatnio z tego właśnie powodu poprosiłem ciebie, żebyś wypisał, co z moich wyjaśnień w tej sprawie zrozumiałeś, a czego - konkretnie - nie?

Czy zauważyłeś też, że w poprzednim poście po raz kolejny zadałem ci pytania, na które po raz kolejny nie mogę się doprosić o odpowiedź?

Przeczytałeś mój poprzedni post, czy był za długi?

Barah/konto usunięte

[link widoczny dla zalogowanych]

'O Brahmana, it is just like a mountain river, flowing far and swift, taking
everything with it; there is no moment, no instant, no second when it stops flowing,
but it goes on flowing and continuing. So Brahmana, is human life, like a mountain
river.' As the Buddha told Ratthapala: 'The world is in continuous flux and is
impermanent.' One thing disappears, conditioning the appearance of the next in a
series of cause and effect. There is no unchanging substance in them. There is
nothing behind them that can be called a permanent Self (Atman), individuality, or
anything that can in reality be called 'I'.
Every one will agree that neither matter, nor sensation, nor perception, nor
any of those mental activities, nor consciousness can be really called 'I'. But when
these five physical and mental aggregates which are independent are working
together in combination as a physio-psychological machine, we get the idea of 'I'.
But this is only a false idea, a mental formation, which is nothing but one of those 52
mental formations of the fourth Aggregate which we have just discussed, namely, it
is the idea of self (sakkhaya-ditthi). These five Aggregates together, which we
popularly call a 'being' are dukkha itself. There is no other 'being' or 'I' standing
behind these five aggregates, who experiences dukkha. As Buddhaghosa says:
'Mere suffering exists, but no sufferer is found; The deed are, but no doer is found.'

There is no unmoving mover behind the movement. It is only movement. It is
not correct to say that life is moving, but life is movement itself. Life and movement
are not two different things. In other words there is no thinker behind the thought.
Thought itself is the thinker. If you remove the thought, there is no thinker to be
found. Here we cannot fail to notice how this Buddhist view is diametrically
opposed to the Cartesian cogito ergo sum: 'I think, therefore I am.'

Napisz z czym się nie zgadzasz i gdzie widzisz kosmiczne 'ja'.

Ja dodam tylko pytanie. Wiesz, że 'ja' istnieje, czy jedynie bardzo chcesz, żeby istniało?

wujzboj

Barah/konto usunięte

wujzboj

Potwierdzić słowami? Słowem: TAK? Proszę bardzo. Ale z tego niewiele wynika.

Więcej wynika ze stwierdzenia faktu, że "ja" i "istnieję" to to samo. Jeszcze więcej zaś - ze stwierdzenia faktu, że każde "istnieć" jest pochodne od "istnieję", a nie odwrotnie. To wszystko prowadzi do "ja", które co prawda niekoniecznie jest kosmiczne, ale za to nie jest tym "ja", które krytykuje buddyzm. (I z którą to krytyką zgadzam się całkowicie - czy mam to jeszcze wiele razy podkreślać?) Twierdzę natomiast, że to "ja" jest tym samym, do czego sprowadza się cel buddyzmu - z tą małą lecz istotną różnicą, że buddyzm postrzega to jako Całość, a moim zdaniem (zdaniem, nie wiedzą!) jest to całość "ja". Pozostałe różnice albo sprowadzają się do werbalnych, albo są konsekwencją tej pierwszej różnicy.

Prezentacja doświadczenia? Doświadczenia się nie prezentuje, doświadczenie się przeżywa. Można natomiast próbować przekazać jego wynik w taki sposób, żeby słuchacz uzyskał taki sam wynik. Przy czym ponieważ sprawa dotyczy treści subiektywnych, nie jest możliwe sprawdzenie, czy się to powiodło; można tylko domyślać się skutku na podstawie obserwowanych reakcji słuchacza. Z tego też powodu sama lektura tekstów buddyjskich nie daje zupełnie nic; jeśli miałyby służyć do zdobywania wiedzy o buddyzmie, to można by je spokojnie wyrzucić na śmietnik i byłaby z tego tylko korzyść (nie zajmowałyby miejsca ani czasu). Mówiłem już nie raz, jak znaleźć to "ja" w sposób inny, niż uczą tego buddyści (bo gdybym podawał te same sposoby, to w żaden sposób nie mógłbym ci przekazać doświadczenia, że w obu przypadkach chodzi dokładnie o to samo) - ale nie wydaje mi się, żebyś na to zwrócił specjalną uwagę.

I wobec tego proszę po raz setny o odpowiedź na moje pytania.

Barah/konto usunięte

Jeśli rozłożysz sobie swoje istnienie na jego przyczyny (to do czego dąży buddyzm) zobaczysz, że nigdzie nie ma 'ja'. To tylko konstrukt, tak jak samochodzik z klocków lego. Dzisiaj jest samochodzik, jutro będzie domek. Gdyby konstrukcja samochodziku, tak jak człowieka, dawała mu pięć klocków skandhas, to samochodzik stwierdzałby: Istnieję! Nie ma jednak kompletnie żadnego powodu twierdzić, że jego istnienie wybiega poza formę. To istnienie podlega ciągłej zmianie i nic nie kończy się zupełnie. Z samochodziku powstanie domek, albo coś innego, ale jeśli 5 klocków skandhas nie będzie połączonych nie będzie żadnego istnienia w formie 'ja'.

Tak jak o Buddzie mówi Thich Nhat Hanh: Buddha nie umarł, Budda trwa poprzez sanghę, poprzez dharmę.
Nie jako kosmiczne, wieczne, 'ja'

Co do pytania to powtórz je bo zadałeś tyle, że nie wiem, na które nie odpowiedziałem.

wujzboj

Barah/konto usunięte

wujzboj

Barah/konto usunięte

wujzboj

Barah/konto usunięte

Tak... ty jesteś jedynym człowiekiem, który doznał oświecenia i z niego zrezygnował. Mieszają ci się filozofie Indii i w buddyzm wciskasz na siłę Atmana. Doskonale wiem o co chodzi, bo jak pamiętasz dużo czasu poświęciłem Vedancie.

Johnny99

Właśnie przeczytałem "Buddyzm dla początkujących". Mam dwa wrażenia po lekturze:

1) wszystko to już wiem,
2) od początku świadomego życia byłem nieświadomym buddystą,

czy to normalne?

Teraz czytam Dendo Kyokai Bukkyo "Nauka Buddy", wrażenie: teza, iż buddyzm to religia ateistyczna jest MOCNO przesadzona (jest tu nawet Trójca Święta, którą bez większego wysiłku - starczy podstawowa znajomość teologii - można przyporządkować do chrześcijańskiej).

Podobnie zresztą przy lekturze tej pierwszej - nawet problemy są niemal identyczne (co to znaczy "czcić buddów", czy naprawdę modlimy się do posągów itp. jakbym czytał o. Jacka Salija).

A może to jakieś heretyckie publikacje?

Barah/konto usunięte

Szkoły buddyjskie są naprawdę zróżnicowane. Są nawet tacy, co wierzą w magiczne zaklęcia i karmią duchy prawdziwym jedzeniem :shock:

. Jeśli chcesz konkretów, bez magicznej otoczki, to polecam Zen. Dość ciekawie i rozlegle opisuje to Shunryu Suzuki (dostępne na yt po anielsku).

Johnny99

Kori

Barah, co myślisz o tym blogu?

[link widoczny dla zalogowanych]

Johnny, zaglądnij też tam jak masz chwilę, blog zdaje się być artystycznym tworem gościa medytującego w zazen. Stąd ten dystans i ten humor, jak sądzę. Czy powaga w tak ważnych dla człowieka zagadnieniach, nie jest pewną porażką?

Johnny99

Jakoś zdaje mi się, że nie da się być śmiertelnie poważnym buddystą, bo nadmiar powagi bardzo często bierze się z egoizmu.