ŚFiNiA

wujzboj

Nico, ogólnie zgadzam się, ale pozwolę sobie podrążyć. Także po to, żeby się przekonać, czy masz na myśli to, z czym się zgadzam

Nico

Dużo tych pytań.

wujzboj

Nico

bol999

Nico

Nico

Gregorio

Moim zdaniem dyskusja jest z gory skazana na niepowodzenie, bo buddyzm egzoteryczny (systemowy; bardziej z tradycji niz z doswiadczenia; przystosowany do odbioru masowego), zupełnie nie pokrywa sie z iluminacją buddysty ezoterycznego, ktory w sposob niespekulacyjny odbiera rzeczywistosc a wszelkie jezykowe opisy to proba wskazywania nizli czystego opisu wlasnego doswiadczenia.

Wedle mnie buddyjska pustka to coś ( lub ni-coś), co nie ma byc pojmowane za pomocą intelektu. Jest bardziej próbą ukazania nie moznosci trafienia pojeciem w owy stan bedacy pojeciowo pustym. Podobna rzecz pojawia sie zreszta u chrzescijanskich mistykow, ktorzy rzeczywistosc Boga nazywają czesto nicoscią. Wszelkie te okreslenia mają wyrwac nasz umysl z intelektualnej spiaczki, ktora uniemozliwia doswiadczenie tego stanu...

malaavi

Trafia do mnie jeszcze idea harmonii i umniejszania "ja" (wybujałego - uwaga - nieracjonalnie) w herbatyzmie. Zachodni buddyzm wydaje mi się strasznie przeładowany koncepcjami nieistnienia i motywami oskarżenia o koncepcyjność, aż do kłótni przeróżnych "ja" na temat właściwego zrozumienia buddyzmu. ;)

Słyszałem, że dzieci początkowo mówią o sobie w trzeciej osobie. Nie wiem, czy da się to potwierdzić, dorośli przy dzieciach używają tak infantylizowanego języka, że dziecko chcąc nie chcąc musi od dziecinnych zwrotów zaczynać swą naukę.

Zauważę jednak, że już dla małych dzieci "ja" jest dość jasne, wyraźnie widać protest przeciwko rzeczywistości, gdy dzieje się coś niewygodnego. I dalej dla każdego człowieka, który się jeszcze buddyjskiej poezji nie nałykał "ja" jest jasne. Przez zachodni buddyzm (czyli to, co popędliwi my robimy z filozofią wschodu przerabiając ją na nasze) "ja" zostaje przed odrzuceniem strasznie wypaczone. Wszelkie nirwany, nieistnienia, absoluty, harmonie są nierozrywalne z europejskim kontekstem, dlatego podrobiony buddyzm od razu ma setki sprzeczności, nie wygląda dobrze na europejskim gruncie. I osobliwie często buddyści mi znani byli jednocześnie fanami używek.

W moim odczuciu drogą racjonalizmu europejskiego da się dojść całkiem blisko wschodniej skromności i akceptacji (nie wykoślawiając jednocześnie własnego języka w pseudowschodnie stylizacje). Wydaje mi się to naturalniejszą drogą opisu "ja" i rezygnacji z dominacji tej kategorii.

bol999

malaavi
Buddyzm to taka sama ściema jak wszystkie inne religie i sekty

malaavi

bol999
Twoje stwierdzenie to taka sama metafizyka, jak wszystkie nieudowodnione stwierdzenia religijne.
Religie opisują świat, podobnie Ty, skoro określasz, które opisy świata są lub nie są prawdziwe.

Słuchać Ciebie czy jakiegoś kaznodziei - bez różnicy. Po zero dowodów z każdej strony

Isa_bel

Buddyzm wykorzystuje elementy religii, ale religią nie jest,
gdyż wskazuje drogę do samowyzwolenia, dostępną dla każdego, kto zechce ją w sposób właściwy praktykować.
Nie odwołuje się Boga - zarówno Boga-Stwórcy, jak i Boga-Zbawcy, dlatego w kategoriach religioznawstwa Zachodu opisywany jest jako doktryna ateistyczna.

Jednostkę dręczą trzy trucizny: niewiedza (wieprz), awersja (wąż) i żądza (kogut) i one trzymają ją w niewoli sansary...to tak sobie na marginesie.

malaavi

A czy kategorie religioznawstwa Zachodu są czymś istotnym? Ślepy obraz opisze w kategoriach sobie dostępnych, niekoniecznie warto się na nie przestawić. Skoro dla poszukującego Europejczyka niereligijność buddyzmu jest zaletą, to ten Europejczyk wciąż myśli kategoriami Zachodu i jedynie w buddyzm się bawi.

Odwołanie do Boga jest niemodne, ateiści wokoło szaleją, stąd buddyzm zyskuje w Europie. A jeśli jest coś gorszego niż infantylne uciekanie pod opiekę niebiańskiego starca przed problemami codziennego dnia, to jest to wybór światopoglądu ze względu na modę.

Jednostkę dręczy więc jeszcze nadmiar słów (nadmiar słów) i moda (moda), które trzymają w niewoli rozum.

bol999

malaav

malaavi

Żeby zniewolić człowieka zamykaniem go w komórce, trzeba mieć człowieka i komórkę. Choć komórka moralnie i intelektualnie ustępuje człowiekowi, jest łatwiej zamknąć człowieka w komórce niż odwrotnie.

Zdanie o zniewoleniu rozumu było dla ludzi, którzy bez trudności mówią językiem polskim, zapewne zrozumiałe. Dopiero przeinaczenie, którego zechciałeś dokonać, wprowadzenie nieużywanych znaczeń dla "osoby" i "rozumu" powoduje problem.

Na czym zaś polega przeinaczenie? Na słownym, koncepcyjnym nadmiarze, wyróżnianiu jakiegoś rozumu niezwiązanego z osobą, osoby różnej od człowieka. Gdy patrzy się na rzecz prosto, to człowiek ma rozum, a gdy się w człowieka wlewa słowa podobne twoim, rozum jest ograniczony, jak ograniczony jest człowiek w komórce. Przestawienie się na slogany o "zniewoleniu osoby, nigdy rozumu" odbiera władzę rozumowi człowieka. Zamiast myśleć, mówi się i pisze. Osoby myślące z pewnością znają różnicę między rozumieniem sądu a powtórzeniem go, między treścią zdania a zbiorem głosek bez treści.
W przypadku europejskich buddystów mam już spore wątpliwości, powody wyżej. Nadmiar słów, przeinaczenia, niedostosowanie koncepcji do kontekstów, pomieszanie z poplątaniem, moda i przypadkowość, w efekcie zniewolenie.

---

Na przykład sprawa "ja". Buddyści mi znani bardzo umiejętnie żonglują sloganami na temat "ja" i rozpływania "ja" w absolucie czy pustce, slogany te są sprzeczne wzajemnie bądź wewnętrznie, ale to oczywiście dla żonglujących nie jest problem. Nie jest też problemem brak jakiegokolwiek stosowania sloganów w praktyce. Ich beztreściowość, dowolna stosowalność, logiczna nieocenialność sprawia, że mają tylko funkcję estetyczną - łapią się na to co głupsze panny. Rozum jest zniewolony. Osoba przyzwyczajona do sloganów odpowiada sloganem na każdą formę racjonalnej krytyki. Jest niedostępna, aż do autyzmu. Bawi się fajnie w życiu, wielość odłamów buddyzmu zapewnia zawsze slogany tłumaczące korzystanie z uciech wszelakich, tak więc autyzm nie wygląda dla otoczenia tak strasznie, jak autyzm geniusza nauk ścisłych.

Rozum jest jednak zamknięty, pobity, pokonany, leży i kwili cichutko, a nad nim latają slogany o rozumie, absolucie, o "ja".

bol999

malaav
Piszesz dużo z czego NIC nie wynika.
Wiecej mówi; ksiądz, dyplomata i wszyscy inni co gadaniem zarabiaja.

Jeśli księdzu zadasz konkretne pytanie i nie pozwolisz uciec z tematu mówi;
a to jest wielka tajemnica boża.
Jeśli zapytasz dyplomatę, bedzie wyjaśniaj godzinę i dwie a czym dłużej gada tym mniej powie.
Zasada jest prosta;
Kto wiele gada - nic nie wie.
Kto wie- nie mówi.

malaavi

Dowiedź, że nie wynika. Jeśli tylko nie umiesz wywnioskować, to nie jest jeszcze źle.

Prosta zasada zaś to kolejny z wiążących umysł sloganów. Być może faktycznie wiedzący nie chcieli z tobą rozmawiać, to by jakoś usprawiedliwiało ostatnie z twych mniemań, ze mną jednak chcieli. Kto wie, może z powodzeniem dużo mówić, albo przy tym trafi na wiedzących, co z tego wynika, albo na mur, który nie wywnioskuje nic, porówna do księdza i zbędzie wszelką wiedzę sloganem.

Jesteś buddystą?

Isa_bel

Kim kto jest jest jego wyłączną sprawą.
Ja uważam, że zgłębianie zagadnień obojętnie na jakiej płaszczyźnie świadczy o rozwoju człowieka, ale do rzeczy, bo tu o wiedzę chodzi.

Bol.
Katolicy/duchowni mają możliwość pozyskanie nowych wyznawców
Na katolicyzm przechodzą ludzie dorośli w przypadku:
1. innej wiary, a chcą być w jednym wyznaniu ze swoją połówką i wziąć ślub kościelny w Kk.
2. przejście duchownego z innego wyznania na duchowieństwo katolickie (ostatnio bodajże w Ameryce tak się wydarzyło).
3. bywa też, że mają możliwość, ale nie chcą, np. chrzczenie dzieci ze związków pozamałżeńskich, by bytowały w wierze katolickiej.

Katolicy przechodzą nie na inne religie lecz do sekt.
Zważyć nalezy, że sekty mają swój plan i swoje techniki by pozyskać wyznawców. Sekty na pewnym etapie wstąpienia są atrakcją dla nowostąpujacych, a osobnik nie jest zorientowany, że wstąpił do sekty.

Isa_bel

Ludzie szukają oczyszczenia i kontaktu z naturą, a to jest dla nich fascynujące.

Pogrążając się w percepcji świata postrzegamy ludzi jako inność niż ja. Kontakt ze światem prowadzi do więzi emocjonalnych i powstawania całej gammy uczuć.
W buddyzmie "ja" określane jest kombinacją grup bytujących "skandha", a można je zredukować jeszcze do elementarnych czynników bytu (dharma-istnieją krótko i wzajemnie oddziałowują).

Jednostka zatem jest wytworem połączenia grup zjawiskowych (fiz, emocjonalnych, poznawczych, umysłowych). One łaczą się i zmieniają (karmana). Daje to niby "ja" niezmiennego, ale jest ułuda, bo takie nie istnieje ani w pojedynczych skupiskach ani zbiorowych..

[/u]

malaavi

Isa_bel
Ludzie mogą rozmawiać i się pytać. Nie zechcą odpowiedzieć, to nie odpowiedzą. Pytać mi wolno.
Moda istniała i istnieje, także moda religijna. Utożsamiaj co chcesz, nie przypisuj utożsamiania nieutożsamiającym.

bol999

Isa_bel