ŚFiNiA

krowa

wkleiłam:

"Odbieram moje ja w pewnym stopniu jako szykanę, agresję przeciw swobodzie myślenia cokolwiek i jakkolwiek. Gdyby umysł mógł funkcjonować jako niezwiązany, to byłby w stanie dowolnie przełączać się pomiędzy bodźcami - raz myślę sobie o planecie Mars, za chwilę o drzewie przed domem, a za chwile znowu o hipopotamach, ale nic by się mi nie narzucało. Tymczasem realia myśli są inne:
- przychodzą bodźce, które mi się narzucają (np. głód, chłód, zapachy, dźwięki), są nieplanowane, nie podlegają mojej woli, albo ingerencja woli jest ograniczona
- są myśli, których nie potrafię zablokować (np. cierpienia po utracie bliskiej osoby, przeżywanie swoich porażek, wyrzutów sumienia itp.)
- są ograniczenia w tworzeniu nowych myśli, sterowaniu uwagą, umiejętności skupienia się.
Umysł został rzucony w sytuację, gdy ma nad sobą różnych "panów" ma ograniczenia wrodzone i nabyte. Część z nich generuje efekt cierpienia, inna część przynosi przyjemność. W skrajnych przypadkach cierpienia umysł ostatecznie chciałby przestać funkcjonować, pragnie swojego unicestwienia. Są jednak też i momenty szczęścia, w których umysł pragnie trwać, przeżywać to, co do niego trafia i co on sam jest w stanie z tego wygenerować - dalsze myśli, odczucia, decyzje.

Umysł pragnie szczęścia. Tylko czy za każdą cenę?
Czy bycie bezmyślnym, na podobieństwo narkomana, który dostał niekończonący się narkotyczny odlot jest tym, czego byśmy chcieli? W końcu taka narkotyczna magma myśli właściwie wyklucza sensowny rozwój umysłu.
Czy zgodzilibyśmy się na jakiś dyskomfort emocji, jeśliby nagrodą miała być większa świadomość, możliwość doskonalenia się?
Bo może jeszcze być tak, że owo doskonalenie się zostało wpisane w naturę umysłu w sposób nieusuwalny... Wtedy szczęście w stylu narkomana nigdy nie byłoby trwałe, w końcu sprowadzałoby umysł do jakiejś formy cierpienia.
Ale aby wytrwać w obliczu wyzwań, zagrożeń, cierpienia, trzeba mieć moc; właściwie to trzeba ową moc pracowicie zdobywać, bo moc musi być nasza w pełni tego słowa - nie dodana z zewnątrz, a wypracowana osobiście."

krowa

A dlaczego pan chce pracować?

Ja jak pamięcią sięgnę nie chciałam pracować ani nawet uczyć się. W pierwszej klasie jak poszłam na wagary, to wsiedliśmy na jakąś tratwę i o mało byśmy się utopili.

krowa

Wie pan co? Jak czytam że pan myśli o hipopotamach czy tam lwach, to muszę się skupiać co to są hipopotamy, co one robią, gdzie mieszkają, a po co mi te hipopotamy?
Jak przychodzi kot to wcale się nie skupiam kim jest. Właściwie to tylko koty do mnie przychodzą. Krety też są ale kopią w ziemi. Gdybym musiała myśleć i skupiać się na tym że ziemia jest okrągła, to od razu by mnie głowa bolała od myślenia.

krowa

Wydaje mi się że pan powinien zażywać narkotyki. Jak pan nie umie się uwolnić od myśli, one prześladują pana, to narkotyki albo tabletki od bólu głowy.
Ja jak chcę się uwolnić od myśli to albo idę spać, albo wychodzę z domu. Wyjdę sobie i coś tam znajdę takiego żeby nie myśleć. Na przykład woda kapie z rynny to ją urwe albo sobie ręce umyje.

krowa

Chce pan przestać funkcjonować?

To niech pan zdejmie czapkę z daszkiem. Otrze pot z czoła i powie ja pierdole taką dole. Przejdzie Naczelnik Straży Pożarnej a pan pierdoli. pan może rzucić funkcję, nawet funkcję głowy rodziny, funkcję ojca, męża, brata. jak Bozie kocham pan to może zrobić jak Jezus Chrystus. Porzuci pan dom i dopiero wtedy pan będziesz mógł nauczać.