ŚFiNiA

krowa

Postanowiłem zainicjować nie tyle Meczet, nie Meczet tradycyjny, tylko Meczet kobiecy, w którym wiodącą rolę będą pełnić Imamki.

Imamki, jaki to piękny wyraz. Meczet w którym tzw. Słowo Boże będą głosiły usta kobiet.

krowa

Mam już formę meczetu, którą zaczerpnąłem z posiadanego minerału, kwarcu dymnego. Jest to wielościenna bryła, pokroju powiedzmy ostrosłupa przez który przenika światło, jak przez okulary przeciwsłoneczne. Taki opalizujący głęboko ciemny kryształ.
Budowla której zasadniczym materiałem byłyby tafle szklane, z pewnością byłaby droga, ciężka i dość krucha. Jeden solidny piorun z nieba, mógłby nią wstrząsnąć i roztrzaskać, gdyby Bóg tak chciał.

Pomyślałem zatem o czymś lekkim, na przykład o ścianach i stromym dachu z brezentu zielonego. Z lnianej tkaniny obitej na panelach drewnianych. Strzelista forma powinna oprzeć się wiatrom, a jeśli nawet wiatr by ją porwał, to naprawa powinna być niedroga.

Podoba mi się Zielony Meczet o nowoczesnej bryle, a konstrukcji drewnianej. Mógłby mieć w sobie kilka poziomów, albo raczej areny z kilkoma poziomami w pionie. A może coś jak namiot cyrkowy? Chyba byłoby to zbyt wulgarne lub prymitywne w odbiorze. Za bardzo potulne.

krowa

ZREZYGNOWAŁEM z idei budowy Meczetu.

Przecież mi się nawet nie chce czytać Koranu.
Po drugie, dopiero tydzień praktykuję chodzenie za potrzebą w krzaki. Dzisiaj doszło nowe, mianowicie użyłem łopatki LWP do kopania dołków pod sobą i przysypywania urobku.

W tej sytuacji, nie mogę wystąpić przeciwko sobie z ideą Meczetu, ze zgubnymi planami zasłużenia się na niwie współpracy katolików z muzułmanami.
NIE CZARUJMY SIĘ !
Pozorna walka chrześcijan z muzułmanami jest w istocie współdziałaniem na RYNKU PRACY. I w tym względzie optuję za pracą u podstaw. Najpierw trzeba się nauczyć obsługiwać samego siebie. Robić pod siebie, przysypywać, zrywać śliwki, winogrona, kłosy traw i popijać wodą ze studni lub deszczówką.