 Wysłany: Wto 20:04, 05 Sty 2021 Temat postu: wiersze znalezione w szufladzie |
|
| Leszek przypomniał Wince, że w środe wyjezdża w delegację. Ucieszyla się. Pomyślała, że będzie miła wreszcie czas tylko dla siebie. Bedzie mogła spokojnie posiedzieć na balkonie
i być może wypatrzeć na niebie spadającą gwiazdę. Życie nie przynosiło jej żadnej nadziei- żyła z dnia na dzień nie potrafiąc znaleźć czegoś co wypelniałoby je jakąs treścią. Czytała rózne ksiazki, próbowała znaleźć znajomych, ale nie wychodziła z domu. Szukała ich na różnych forach internetowych i portalach spolecznościowych, ale ludzie kórych tam spotykała wydawali jej sie coraz bardziej dziwni. Ostatnio nawet nie fotografowała. Interesowała sie wieloma sprawami ale wszystkim dosyć pobieżnie. Często byłyśmy po deszczu na plaży Odciskałyśmy ślady ciała, zbierałyśmy pąkle Z muszelek układałyśmy to co się nam marzy Gładząc kratery stworzone przez krople. Cieszył nas zapach naszych ciał i włosów Biegłyśmy.... ku spienionym przez wschodni wiatr falom Dziwiło nas bogactwo ptasich głosów tych, które bez zmęczenia wznawiały swój slalom. Wiatr wygładzał plaże.Słońce wędrowało aby rozniecić, na niebie pod wieczór pożogę Przytulone, myśląc jak się dobrze będzie spało Zbierałyśmy kamyczki i skarby na drogę Jarzębiny przeglądają się zamyslone zdziwione swoja czerwienią w lustrze jeziora wrzesień pachnie ogniskiem dopływam nad brzeg tamtej wyspy. stare lipy nad grobami kochankow nie zobaczę ich dzisiaj . niech to będzie to miejsce do którego chce wracać we snach. koncert życzeń spacer obiad. niedziele ubrane odświętnie. Pełne słodyczy i nudy. Czekam na nie i gdy przychodzą nie wiem co z nimi zrobić Zapach górskiej rzeki otwiera butelkę pamięci Do kompozycji trzeba dodać jeszcze piżmo z kolejowych podkładów dotyk wieczornego deszczu po burzy ciężkość liści łopianu lepkość jodłowej szyszki szorstkość liści jasnoty i jej omdlewającą słodycz. łagodność słońca przenikającą przez liście drzew tej starej alei. Ukryłam się w kotlinie By porozmawiać z sobą. Cisza.... ..! z niechcianym akompaniamentem odgłosów koszenia trawy, piły mechanicznej, pomruków agregatów Ale teraz wszystko umilkło z wyjątkiem dalekiej szosy Zmrok zapada nad górami i żółtym kościołem ptak zakwilił poruszył gałąź Spóźniłam się dziś na Anioł Pański. Pora, w której dzień spotyka się z nocą Południca błąka się po miedzach, Ci, których brzask obudził myślą o spoczynku. Tych, którzy wstali, słońca blask poraża. Wiem co mam robić- nie wiem co mam robić. Jakiś dzień mego życia przyniesie odpowiedź? Każdy przeżywam oglądając świat Tak aby dojrzeć To co rzeczywiste. Oddycham - patrzę na gołębia, Który zbiera okruchy Patrzę w niebo, widzę żółty mlecz Który nie jest chwastem.................. Zaskoczona jego zwykłym wdziękiem Cichy krzyż na łososiu cegieł Biały Chrystus ze znurzoną twarzą Myśli wypełzają z mgieł zagubionego umysłu i każą.... Pytać dlaczego na piersi Człowieka wisi krzyż zbawienia A świat ciągle nosi zgubione istnienia.... Chwila dająca odpowiedź - dziwna, mała Ta, w której czujesz ciężar zdjętego Z krzyża ciała I do serca przytulasz Boga bezradnego. Cichy krzyż na łososiu cegieł Biały Chrystus ze znurzoną twarzą Myśli wypełzają z mgieł zagubionego umysłu .... Widzę na piersi ludzi znak zbawienia, Widzę świat.. Ta chwila, w której czujesz ciężar zdjętego z krzyża ciała, daje odpowiedź. Przytulasz bezradnego "zbawcę" . |
|
