Egzamin Wuka - ŚFiNiA

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Egzamin Wuka
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Następny

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Apologia kontra krytyka teizmu

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

Wuk.

Dołączył: 14 Lip 2008
Posty: 169
Przeczytał: 0 tematów

Skąd: Radzyń Podlaski
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Czw 8:59, 07 Sie 2008 Temat postu:

rafal3006 napisał:

Wróćmy do kart.
Tasuję karty, rozkładam na dwa równe pliki i mówię do Pana.
Możesz wybrać dowolny plik.
Jeśli znajdziesz damę kier dostaniesz milion

Nie mamy do czego wracać. Karta nie ma żadnej wartości logicznej. Prawda jest właściwością niektórych zdań, nigdy rzeczy.
Pan proponuje prawdę konwencjonalną: umówmy się, że prawdą jest, znaleźć damę kier. Tak samo jest w informatyce. Bramki logiczne w procesorze koputera odtwarzają wartości funktorów logicznych, dzięki odpowiedniej konstrukcji obwodów elektrycznych. Jednak to umysł nadaje tej konstrukcji własciwości logiczne a nie prąd elektryczny.

rafal3006 napisał:

Niech Pan wymieni dowolny przedmiot z otaczającego nas świata (np. samolot, TV, rakietę) i wykaże że powstał z fałszu. 600 lat temu obowiązywał dogmat naukowy „Ziemia jest płaska”. Po Koperniku Ziemia zrobiła się okrągła. Czy to oznacza, że z fałszu powstała prawda ? Nie, ona zawsze była okrągła, Kopernik tylko to odkrył. Gdyby Ziemia była sześcianem, to Kopernik odkrył by prawdę „Ziemia jest sześcianem”.

Dlaczego mam bełkotać na Pana życzenie?
Co to znaczy, że jakiś przedmiot jest prawdą? Nic. To nie ma żadnego sensu. Co innego jest przedmiot zwany Ziemią, co innego jest zdanie "Ziemia jest płaska". Tylko zdanie może być prawdziwe lub fałszywe. Ze zdania prawdziwego wynikają tylko zdania prawdziwe, z fałszywego wynikają wszystkie zdania. Ziemia nie może być, ani prawdziwa ani fałszywa. To tak samo jakby powiedzieć: Kolor czerwony jest mokry a biały suchy. To nic nie znaczy.
Miesza Pan kategorie semantyczne: rzecz i myślenie o rzeczy, język i metajęzyk (w języku przedmiotowym są prawa, w metajęzyku tylko reguły), rachunek zmiennych indywiduowych i rachunek predykatów, przedmioty z cechami przedmiotów.
Uprawia Pan bełkot do kwadratu.

rafal3006 napisał:

Nie ma takiego grzechu którego Bóg nie miałby prawa przebaczyć, łącznie z Pana osławionym grzechem przeciwko Duchowi Św. ... którego nikt nigdzie nie zdefiniował. Gdyby Bóg nie miał takiego prawa to jego wolna wola jest picem.

Jasne. Wszyscy pójdą do Nieba. Kto to Panu powiedział? Ewangelii jest inaczej:
"„Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; i kto nie zbiera ze Mną, rozprasza. Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym.” (Mt 12:30-32)

"Grzech faryzeuszy – tak też potocznie nazywa się grzech przeciwko Duchowi św. jest złem uznanym przez Boga za nieodpuszczalny. W praktyce można go określić, jako przypisywanie sobie władzy większej od tej jaka ma Pan Bóg. To dążenie do partycypowania w przywilejach dostępnych tylko Bogu. To zadufanie sobie i stawianie siebie, ponad Boga. I tutaj Jezus mówi wyraźnie – jeśli ktoś to zrobi, nikt – nawet Bóg tego nie wybaczy.

I pewnie można się teraz zastanawiać, skąd ta stanowczość. Weźmy sobie pod uwagę jeden z takich grzechów, jakim jest zadufanie w miłosierdzie Boże. Znany mi jest taki przypadek, w którym człowiek sam ostentacyjnie deklarował, iż on teraz ma gdzieś Pana Boga i przykazania Boże i nie widzi potrzeby odmawiania sobie wielu rzeczy zakazanych tylko dlatego, że Pan Bóg obwarował to klauzulą grzechu. Bez skrępowania powiedział mi, iż jak sobie już poużywa, to pójdzie do spowiedzi, wyzna swoje grzechy księdzu i otrzyma rozgrzeszenie. I teoretycznie jest to możliwe, gdyby nie jeden malutki problem – Bóg już wie, iż człowiek ma taki plan. Dramatem tego człowieka jest to, iż jemu się wydaje, iż jest ponad Bogiem, iż jest w stanie narzucić Mu swoją wolę całkowicie ignorując Jego wolę. Jest to swoisty faryzeizm swoją wymową bluźniący Bogu – „To ja, a nie Pan Bóg będzie decydował kiedy dostąpię bożego miłosierdzia. Nie ważne, że ja świadomie i dobrowolnie grzeszę. Bóg ma mi wybaczyć”. A w takich sytuacjach Bóg nie wybacza. I wielu ludzi może się przekonać, iz fałszywy żal za grzechy, wymuszone wiekiem lub bliskością śmierci postanowienie poprawy – nic człowiekowi nie pomogą. Bo to właśnie Duch św. jest obecny w tych co w Niego wierzą i podpowiada nam, co mamy robić, co mamy mówić, co mamy pisać, co powinniśmy uczynić, abyśmy mogli dostąpić Życia w Niebie.

Jeśli ktoś uznaje iż Duch św. może sobie gadać, ale to człowiek wie lepiej, co ma robić od Boga – to dlaczego ja, albo Ty mamy się przejmować tym, iż wybrawszy fałsz odrzucił świadomie i dobrowolnie Prawdę? Takie są czasami wybory człowieka, iż dokonuje wyboru generalnego, jakim jest wybór zła i jest to wybór ostateczny, chociaż do chwili sądu pozostało wiele lat życia.

Ponieważ niezmiernie trudno popełnić grzech przeciwko Duchowi św. więc nie trzeba tak naprawdę przejmować tym, iz taki grzech istnieje. Kwestia rozliczeń grzesznika z Bogiem – nie jest naszą domeną. Nie wykluczone, iż nieskończone Miłosierdzie Boże jest w stanie przekroczyć i tę barierę jaką jest pycha człowieka i wywyższanie się ponad Boga. Ale na dzień dzisiejszy wiemy jedno – czymś większym niż bluźnierstwo wobec Boga jest grzech przeciwko Duchowi św. – czyli grzech wyboru generalnego odrzucającego Boga w pełni świadomie i w pełni dobrowolnie, stawiającego wole człowieka ponad wolę Boga.

Jest faktem, iż piekło istnieje, przecież Jezus by nas nie okłamał, gdyby ono nie istniało. My sami mamy wolę ułomną, słabą i często upadamy w naszej walce z naszymi słabościami. Jeśli my to dostrzegamy – to i Bóg to dostrzega. A jeśli my to widzimy, to nic nam nie grozi. Groźna jest taka sytuacja, kiedy człowiek własną ułomność i grzeszność uważa za zaletę i rzecz, wobec której sam Bóg musi sie ugiąć.

Dla grupy aniołów skończyło się to fatalnie, nie żałują swego wyboru, aby stanąć ponad Bogiem. Zostali strąceni przez Boga stając się diabłami walczącymi o duszę człowieka. I ta zaraza może stać się udziałem człowieka – człowiek też może chcieć stanąć ponad Bogiem. Więc jak Bóg może odpuścić to człowiekowi, jeśli nie odpuścił tego diabłu?"

Ostatnio zmieniony przez Wuk. dnia Czw 9:02, 07 Sie 2008, w całości zmieniany 1 raz