ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jak ocenić zdradę?
Pewien mój znajomy powiedział kiedyś myśl, że zdrada jest najgorszym rodzajem winy.

Od razu piszę, że się z nim absolutnie nie zgadzam. Wręcz zamierzam zdrad bronić w bardzo wielu przypadkach. Do pewnego stopnia jestem orędownikiem zdrady, o ile za taką zdradą stoi PRZEKONANIE SŁUSZNOŚCI, SZCZERE SUMIENIE.

Historia daje nam przykłady licznych przypadków władzy złej, zbrodniczej. Mamy Hitleryzm, japoński nacjonalizm, rządy w Korei Północnej, czy ostatnio agresję na Ukrainę. Złych władców, watażków, ambitnych drani we władzach jest kto wie, czy nie więcej niż władców odpowiedzialnych. A nawet jeśli nie jest ich więcej, to pewnie będzie to rozkład w pobliżu fifty - fifty.
Nawet w państwach demokratycznych, gdzie władza nie może sobie tak poszaleć, jak w tych z góry totalitarnych mówi się o tym, że ku władzy pną się raczej jednostki o wielkiej ambicji, a niekoniecznie wysokiej etyce. Nawet o prezydentach USA mówi się, że mają nadreprezentację psychopatów...

Wiedząc to, że u władzy z dużym prawdopodobieństwem będzie psychopata, naiwnością raczej zatem byłaby postawa, która oparta miałaby być o bezwzględną owej władzy lojalność. Dla mnie osobiście zdystansowane, świadome stanowisko względem posłuszeństwa władzy jest bardziej objawem odpowiedzialności i rozsądku, niż czymś co bym potępiał. Wielu dzisiejszych Rosjan jest przeciw imperialnym ambicjom aktualnego wodza (i wielu ludzi z jego otoczenia). [link widoczny dla zalogowanych]

Poza tym można by zadać pytanie: kto bardziej zdradza swój naród...
- Czy bardziej zdradza naród nadambitny przywódca, który wikła ten naród w wojnę, czynienie krzywd i zbrodni (które historia później przypisze jako hańbę dla tego narodu)?
- Czy ci, którzy przeciw temu przywódcy wystąpią, aby zapobiec temu, że ich naród stanie się zbrodniarzem - narodem wyklętym wśród narodów świata?...

Zwykle "zdradę" rozumie się jako przejście ze strony pierwotnie przypisanej danej osobie społeczności (typ naród, państwo i inne) do społeczności pierwotnie nie przypisywanej, często konkurencyjnej, opozycyjnej wobec tej pierwszej. To, że kogoś - z racji na miejsce urodzenia, czy wychowania - przypisało życie do pierwszej, a nie drugiej społeczności należy chyba uznać za przypadek. Mogliśmy bowiem się urodzić/wychować w tej drugiej społeczności. I wtedy opowiadanie się za tą drugą społecznością byłoby pierwotne, nie byłoby zdradą. Jeśli ktoś zmienia swoją "orientację społeczną", motywując to etycznie, uznawszy, że dobro jest raczej po stronie, do której zamierza przystąpić, to chyba takiemu wyborowi należałoby raczej przyklasnąć. :brawo:

zefciu/konto zamknięte

Koncepcja zdrady jako najstraszniejszej winy zrodziła się oczywiście w innych czasach i innej sytuacji społecznej. Czasach silnego uzależnienia jednostki od społeczności i wysokiego poziomu przemocy. Ponieważ jednak są to czasy bardzo formatywne dla naszej kultury, to nadal gdzieś tam ona w naszej świadomości funkcjonuje.

Wydaje się jednak, że ludzie powołują się na taką zasadę tylko wtedy, gdy mają jakiś inny powód aby wierzyć, że dany czyn jest czynem złym. Np. w obecnej sytuacji politycznej Polski, strona moherowa powołuje się na nią nieustannie, podczas gdy strona lemingowska oczywiście nie ma powodu widzieć w swoim nieposłuszeństwie Partii niczego złego.

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

zefciu/konto zamknięte

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

zefciu/konto zamknięte

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński