ŚFiNiA

towarzyski.pelikan

Jak obserwuje sobie otaczający mnie świat, często nasuwa mi się pytanie „Dlaczego nic się nie zmienia?”.

Dyskusje na forach internetowych niezmiennie polegają na przepychankach, bez ambicji zrozumienia tego, co ma do powiedzenia rozmówca. Bez ambicji dogadania się. Chodzi o to, żeby postawić na swoim. Sąsiedzi, znajomi, członkowie rodziny niezmiennie kroczą utartym codzienną rutyną szlakiem. Trzeba zapalić papierosa, bez kawy dnia zacząć się nie da, weekend bez piwka to weekend stracony, a na świat należy patrzeć zawsze pod tym samym kątem. W polityce też ciągle ta sama Morda występująca pod różnymi nazwami.

Odgrzewany rytualnie kotlet wywołuje we mnie mdłości. Dlaczego innych jeszcze nie zemdliło powtarzanie w koło Macieju tej samej mantry? Bo na tym polega życie, inaczej żyć się nie da.

Jak śpiewa Martin Lechowicz:
Nie głupi, nie leń i nie tchórz
Ja wiem, że się nie da i już
Nie próbuj brudasie mi wmawiać, że da się
Nie da się, nie da się i już
https://www.youtube.com/watch?v=AUgXzWdLXE4

Nie sposób zliczyć, jak często słyszałam od ludzi wokół frazy „nie da się”, „to niemożliwe”, „jesteś idealistką”, „to utopia”, „ile ty masz lat?”, „jesteś naiwna”, „zejdź na ziemię” etc.

Całe społeczeństwo z nielicznymi wyjątkami próbowało mnie utrzymywać w ryzach impotencji i z całym zawzięciem zachęcało do odgrzewania kotleta, nawiasem mówiąc - niezbyt smacznego.

Kiedy wyzwoliwszy się z sideł paraliżującej impotencji, zaczęłam namawiać innych do przełamywania swojej wyuczonej bezradności, zaczęłam się spotykać z nieprawdopodobną agresją. Jak śmiem kogoś wyrywać ze sfery komfortu? Kiedyś przeczytałam coś takiego „Idź być zajebista gdzie indziej”

Mam taką teorię (a ostrzegam, że podobno mam „mentalność spiskowca”), że jedną z głównych przyczyn takiego stanu rzeczy jest wszechpanoszący się darwinizm. To właśnie z darwinizmu z jego genetyczno-środowiskowym determinizmem bierze się filozofia podcinania skrzydeł.

Jak to się zwykło mawiać – wyżej dupy nie podskoczysz. A dupę masz dokładnie tam, gdzie wierzysz, że ją masz.

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Bardzo trafne spostrzeżenia.

Gdzieś się zapodział ten nasz „chłopski rozum”, ta wrodzona nam ciekawość i zdolność do szukania rozwiązań na własną rękę.

Boimy się popełnienia błędu jak diabeł święconej wody. Bo przez błąd ucierpi nasze ego. To już wolimy skorzystać z cudzej instrukcji. Jeśli się nie daj Boże okaże, że nas wywiedzie na manowce, to zawsze będzie można zwalić na producenta. Nasze ego zostanie nienaruszone.

Tylko niestety, nienaruszony pozostanie też nasz mózg. Nie od dziś wiadomo, że takie samodzielne majsterkowanie, odkrywanie świata szlifuje nam intelekt, a małpowanie za innymi to cóż, może nam co najwyżej szlifować zdolności odtwórcze, pozostawiając nas bezradnych i skazanych na ekspertyzę autorytetów wszelkiej maści o intencjach bliżej nam nieznanych.

Jednak takiego podręcznikowego podejścia do życia uczy nas szkoła, wtedy, kiedy nasze umysły są najbardziej plastyczne. Na czym polega zdobywanie wiedzy w szkole? Na zapamiętaniu podręcznika i zrelacjonowaniu jego treści na sprawdzianie, często z zachowaniem słowo w słowo brzmienia źródła niepodważalnej wiedzy. Maglując ten schemat przez tyle lat, szkole udaje się wbić człowiekowi do głowy, że rzetelna wiedza zawsze pochodzi od kogoś. Nie ma co samemu kombinować, wody z mózgu robić.

Jesteś głupi, Janie Kowalski. I masz się słuchać mądrzejszych od siebie.

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Czytając wysrywy fedora w temacie:
http://www.sfinia.fora.pl/filozofia,4/spirala-poznania-poza-blednym-kolem-i-nieskonczonym-regresem,16823.html#538589

midi