ŚFiNiA

Michał Dyszyński

To czym stała się aktualnie światowa ekonomia można chyba jakoś porównać do pompy, która zbiera płyn z jakiegoś obszaru (np. w rozlanym pomieszczeniu) i przekierowuje go rurami w wybrane miejsce. W przypadku ekonomii jednak "wodą" są pieniądze i praca, pomieszczeniem zatrudnienie ludzi w rożnych firmach, a miejscem odprowadzenia banki, giełdy, fundusze spekulacyjne.
Właściwie można by powiedzieć, że niemal cała gospodarka światowa pracuje dla spekulacji. Naukowo opracowane strategie psychologiczne, różnego rodzaju lobbingi działające na sferę prawną, a przede wszystkim przymus ekonomiczny powodują, że coraz mniej pieniędzy dopływa do konsumentów, do pracujących ludzi, a coraz więcej ich dostają wielcy finansowi gracze. Pompa pracuje coraz wydajniej - u zwykłych ludzi jest już "sucho", a za to wielkie instytucje finansowe "topią się" w pieniądzu. Ostatnio spora cześć ekonomistów zaczyna głosić hasło, że stymulowanie gospodarki coraz to nowymi ułatwieniami i kredytami dla banków jest zupełnie nieskuteczne, bo - wbrew oczekiwaniom - pieniądze z banków nie przedostają się do sfery konsumenckiej, pozostając w obszarze spekulacyjnym. Dlatego spotkałem się z hasłem, ze skuteczne stymulowanie gospodarki raczej powinno polegać na pompowanie pieniędzy w pensje pracowników - zwykłych ludzi. Dopiero wtedy gospodarka ma szansę ruszyć, jako że pojawią się konsumenci, którzy wreszcie uruchomią rynek. Bo jak do tej pory, wskutek wyspecjalizowania się graczy finansowych na ciągnięciu pieniędzy od zwykłych ludzi, rynek konsumencki słabuje, bo wszystko jest pompowane w rynek spekulacyjny - kapitałowy.

Oczywiście ktoś mógłby powiedzieć: no i cóż w tym złego, że gospodarka opiera się na spekulacji? Może tak właśnie powinno być, bo owa "spekulacja" to nic innego, tylko po prostu mechanizm oddzielający ziarno od plew, dobre pomysły ekonomiczne od złych.
Jednak problem mamy w tym, że rynek kapitałowy - przynajmniej jak do tej pory - bazował na rynku konsumenckim. Jeśli budowało się nową fabrykę, to po to, aby produkowała ona towary dla ludzi. Jak ludzie mają coraz mniej pieniędzy, to nie ma sensu budować nowych fabryk, bo ludzie nie będą w stanie kupić produktów z tej fabryki. Ale że pompa finansowa wciąż i coraz efektywniej działa, to rynek kapitałowy musi coraz bardziej topić się pieniądzach, a rynek konsumencki coraz bardziej degradować.
Oczywiście podstawowy paradygmat ekonomiczny - zdobywać pieniądze - działający na poziomie jednostkowym wciąż działa jak poprzednio. Pracodawca, który jeszcze bardziej wyzyskuje swoich pracowników ma z tego ewidentną korzyść. To, że takim postępowaniem jednocześnie degraduje rynek konsumencki, a w konsekwencji - w łańcuszku ludzkich wyborów - pozbawia się "terenu" zbytu na swoje towary, nie jest mu argumentem. I z resztą ma w tym rację, bo większy egoista, ostatecznie "wygrywa", bo więcej pieniędzy zostanie dla niego. Tak więc ci, którzy uczciwie zapłacą swoim pracownikom, a przez to dowartościują rynek konsumencki, będą darczyńcami dla egoistów. Więc egoizm jest mechanizmem, który blokuje naprawę całego układu.
Tutaj pewnie dobrym rozwiązaniem byłoby opodatkowanie raczej kapitału, niż pracy i rynku. Ale - ze względu na siłę lobbingową posiadaczy kapitału - takie działanie, które chyba jako jedyne podziałałoby na światową ekonomie ozdrowieńczo, po prostu nie przejdzie z przyczyn politycznych.
Czarno więc widzę przyszłość światowej ekonomii. Prawdopodobnie stoczy się ona w jeszcze większe nierówności, jeszcze większe upośledzenie rynku konsumenckiego (może z wyjątkiem silnego finansowo, choć mało licznego, rynku towarów luksusowych), jeszcze większe absurdy społeczne.
Będziemy mieli ogromne rzesze ludzi bez mieszkań, przy jednoczesnej ogromnej ilości pustostanów kupowanych przez tych, którzy mieszkanie traktują jako lokatę kapitału (bo nie ma gdzie lokować kapitału, którego jest nadmiar), wielki głód ziemi tych, którzy mogliby na niej pracować, przy jednocześnie bardzo wysokich cenach gruntów - znowu napędzanych potrzebą lokowania kapitału w coś względnie trwałego. Będziemy mieli ekonomię wielkich przepaści społecznych i niepohamowanego marnotrawstwa ze strony tych, którym się powiodło.

Oczywiście pewnie ktoś powie, że owi biedacy "powinni sobie" przecież jakoś wynegocjować większy udział zysków w pracy, jaką wykonują. Ale w starciu pojedynczy pracownik kontra wyspecjalizowane na wyzysk mechanizmy w firmach ten pierwszy będzie miał coraz mniejsze szanse. Przynajmniej patrząc na sprawę statystycznie, bo oczywiście najsilniejsi, najbardziej cwani radę tu sobie dadzą. Ale co z tego, że 10% pracowników będzie ostatecznie miało godziwą zapłatę za swój wysiłek, jeśli pozostałe 90% będzie biedować? I to będzie biedować nie dlatego, że są gorsi, ze źle pracują, ale dlatego, że nie są wystarczająco cwani, bezwzględni, zdeterminowani w negocjacjach z pracodawcą.

Taz

Nie zgadzam się praktycznie z żadnym fragmentem.

Jaka "pompa"? Co to, instytucje finansowe chodzą po domach i zabierają pieniądze ludziom? Ostatnio, kiedy sprawdzałem, sposób na to, żeby nie przejmowały moich pieniędzy, był prosty - nie dawać ich im. A jeśli jakieś ich usługi są mi potrzebne, to chyba jest uczciwe, żeby zyskiwały coś na tym, że mi ich dostarczają, prawda?

A co do "biednych pracowników" - jeśli nie byli wystarczająco zdeterminowani w negocjacjach, to jest to wyłącznie ich wina i tylko do siebie mogą mieć pretensje. Najbardziej irytujące we współczesnej cywilizacji jest dla mnie właśnie takie unikanie odpowiedzialności, dla którego ten przykład jest idealną ilustracją - "to nie moja wina, to pracodawca mnie wyzyskał". Podpisałeś umowę? Zgodziłeś się na warunki? To teraz nie narzekaj.

Sposób na napędzenie przepływu pieniędzy w swoją stronę jest prosty - robić coś, co przyda się innym. Jeśli to, co robisz, będzie dla kogoś przydatne, to on da ci za to pieniądze. Proste. Nie potrafisz robić nic przydatnego? To może to jednak świadczy o tobie, a nie o reszcie świata? Może wypadałoby się czegoś nauczyć?

Niektórzy powiedzą "ale ja robię coś przydatnego, a pracodawca i tak płaci mi mało". To zerwij umowę i świadcz swoje usługi komuś, kto zapłaci ci godnie. Nie ma takich osób? Najwyraźniej twoja praca jest mało przydatna (mały popyt), albo łatwo się jej nauczyć i przez to łatwo znaleźć kogoś innego, kto to zrobi taniej (duża podaż). Chcesz zarabiać więcej, musisz zmienić branżę na coś, gdzie jest większy popyt lub mniejsza podaż.

Oczywiście, jest tu jedno "ale". Część pieniędzy faktycznie przepływa do instytucji finansowych pod przymusem. Sęk w tym, że to nie instytucje wywierają ten przymus. W obecnym porządku świata zasadniczo tylko jedna organizacja ma prawo do wywierania przymusu - państwo. I to tutaj leży pies pogrzebany. To państwo zabiera absurdalnie wysoką część wypracowanego zysku pracownikom, po czym ją marnuje na różne sposoby (co między innymi prawdopodobnie faktycznie kończy się przepływem pieniędzy do różnych instytucji finansowych).

Dlatego moim zdaniem problem nie leży w kapitalizmie, ale w systemie politycznym. Gdyby państwo nie zabierało obywatelom ich pieniędzy, mogliby winić wyłącznie siebie za to, że trafiają one nie tam, gdzie by chcieli, bo sami kontrolowaliby, na co je przeznaczają. Ponieważ jednak sporo zabiera, każdy psioczy, że coś jest nie tak, bo w tym czy innym punkcie nie zgadza się z państwowymi wydatkami.

Wyszedł mi mocno polityczny post, ale tak mnie drażni wszelkie agitowanie za odgórnym wymuszaniem jakiegokolwiek przepływu pieniędzy, że nie mogłem się powstrzymać ;)

Michał Dyszyński

Taz

Michał Dyszyński

Taz

rafal3006

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Teraz w dyskusji o kredytach frankowych, czy o ewentualnej ustawie, która miałaby coś z tą aferą (bo tak chyba należałoby cały ten kramik frankowych kredytów nazwać) zrobić, pojawia się argument o "wielkich stratach banków".
Banki będą "stratne", bo sobie już zaliczyły zyski z tytułu wmanewrowania tysięcy klientów w toksyczny instrument finansowy. Banki dobrze wiedziały co robią, mają świadomość, że z tego wynikły zyski (premie dla menedżerów już wypłacono), ale teraz uszczuplenie jakiejś części owych zysków to są "straty".

Gdyby owe kredyty frankowe przeliczyć według realnych wydatków banków, dołożyć jakąś uczciwą marżę, tak jak to się w normalnych warunkach robi, to by wyszło, że zyski będą mniejsze. A więc z tytułu naprawiania tamtej nieuczciwości, da się wyliczyć "stratę" banków. Ktoś powinien im tę stratę pokryć - może podatnik?...
Tak uczciwie rzecz biorąc, to powinno się banki porządnie uderzyć po kieszeni - nie tylko zmniejszając im nadmierne zyski, ale obciążyć ich np. stratami moralnymi ich klientów (te samobójstwa ludzi, którzy wszystko stracili, rozbite rodziny, zmarnowane finansowo życia). Wtedy dopiero można by mówić o prawdziwych stratach.
Ale teraz, biedne banki robią się "stratne", bo - jeśli się pojawi jakaś ustawa, która ograniczy ten frankowy proceder - to może zaliczone sobie zyski, okażą się nie tak wielkie, jak by się to bankierom marzyło.
To tak niebezpiecznie brzmi - tracą bankierzy - biedaczkowie, będzie im gorzej, może się zdarzyć, że poniosą jakieś konsekwencje swojego szatańskiego pomysłu. Trzeba się nad nimi zlitować, bo biedni, poszkodowani będą... :cry:

Michał Dyszyński

Bank centralny Japonii widzi nieskuteczność pompowania systemu bankowego pieniędzmi.
[link widoczny dla zalogowanych]

Okazuje się, że dotychczasowe sposoby pobudzania gospodarki, realizowane z użyciem banków są nieskuteczne. Pozwolę sobie zacytować fragment ostatniego zdania z ww. artykułu: świeże pieniądze pozostają w systemie finansowym, kreując wzrost cen aktywów finansowych, ale nie trafiają do realnej gospodarki.
Dotychczas wśród ekonomistów funkcjonował mit, że banki i gospodarka razem współdziałają, nawzajem sie wspierają. Jest to chyba prawda tylko częściowo - banki już się oddzieliły od reszty gospodarki, realizują własną politykę, która nie jest zbieżna z celami realnej ekonomii. Oczywiście ta prawda jest skutecznie blokowana przez lobbystów z branży bankowej, bo banki dobrze zarabiają na "ratowaniu" gospodarki przez państwa oferujące tym bankom tani pieniądz. Tyle, ze takie ratowanie tylko nakręca problemy ekonomiczne i przynosi profity krezusom z branży bankowej.
W artykule pojawia się postać "helikopterowego Bena", zwiazana z tym, że Ben Bernanke w swoim czasie mówił o "zrzucaniu pieniędzy z helikopterów" jako remedium na stan gospodarki. Miałoby to być lepsze, niż pompowanie finansów banków, ktore nie są zainteresowane puszczaniem owych pieniędzy dalej w obieg, lecz chomikują je dla siebie.
Może i Ben ma swoją rację?...
Wygląda na to, że światowa ekonomia znalazła się w swoistym klinczu - z jednej strony przewaga pracodawców i posiadaczy kapitałów nad zwykłymi uczestnikami rynku jest tak wielka, że ci ostatni wciaż muszą zaciskać pasa, co upośledza rynek. A brak rynku, brak pieniędzy u konsumentów, oznacza z kolei brak szans na rozwój gospodarczy, bo po co rozwijać produkcję, usługi, jeśli kupujących będzie niewielu... Z drugiej strony banki coś z pieniędzmi robić muszą/powinny - najczęściej po prostu spekulują, pompując różne bańki - surowcowe, budowlane, informatyczne itp. Ale oczywiście wszystkie te bańki i tak pęknąć muszą, bo ostatecznie nie dostaną tego, co w gospodarce rynkowej powoduje wzrost firm - nie dostaną odpowiedzi ze strony konsumentów, którzy są wydrenowani z zasobów. Więc ostatecznie sytuacja zrobiła się patowa - z jednej strony są wielkie zasoby niewykorzystanego kapitału, a z drugiej te zasoby nie mają gdzie się skierować.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Andy72

Taz jak sądzę to wyborca Konfederacji,
pewnie jeszcze młody, system go jeszcze nie wyrolował.
Dlatego zapodaje tu liberalne slogany.

Michał Dyszyński

Andy72

Kapitalizm jest religią.
Banki są kościołami.
Bankierzy są kapłanami.
Bogactwo jest niebem.
Bieda jest piekłem.
Biedni ludzie są grzesznikami.
Bogaci ludzie są świętymi.
Towary są błogosławieństwem.
Pieniądz jest bogiem.
Chciwość jest cnotą.
- Miguel D. Lewis

od kilkuset lat mamy na świecie religię kapitalizmu, w której składa się kapitalizmowi ofiary z ludzi.
Od niedawna mamy nową religię - LGBT

Michał Dyszyński