ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dzisiaj przeczytałem listę rankingową państw Europy, dotyczącą szczęścia obywateli.
Na pierwszym miejscu jest Dania - kraj horrendalnych podatków
na drugim miejscu - Grecja - kraj ohydnego socjalizmu.
3 miejsce - Włochy - tam związkowcom się w główkach przewraca od dobrobytu
4. miejsce - Francja - tam socjalizm dochodzi nieraz do absurdu. Mają tam najkrótszy dzień pracy i mnóstwo socjalnych praw.
5. miejsce - Holandia

Grupa badanych to osoby powyżej 14 roku życia z Austrii, Dani, Francji, Niemiec, Grecji, Włoch, Holandii, Polski, Rosji, Hiszpanii, Szwajcarii, Turcji oraz Wielkiej Brytanii.

Jak by nie liczyć, to w socjalizmie socjaldemokratycznym (Korea Płn. to - mimo podobieństwa używanej nazwy - zupełnie inny rodzaj stosunków ekonomiczno - społecznych) ludzie jednak są najszczęśliwsi. Może nie najbardziej spełnieniu w robieniu kariery i zdobywaniu kasy i prestiżu ale po prostu najszczęśliwsi.
Przypuszczam, że w krajach mocno wolnorynkowo nastawionych będziemy mieli nieliczną grupę szczęśliwych (tych na szczycie), ale reszta będzie zepchnięta na margines szczęścia.

Jest jakaś grupa ludzi, których nastawienie do życia opiera się o chęć zwycięstwa, rywalizację. Dla nich "oczywistym" jest, że tylko konkurencja, wybijanie się daje życiowe spełnienie. Ci ludzie próbuję ideę wolnego rynku doprowadzić do "czystości", aby wszystko co się da, było za pieniądze, aby wszystko było oferowane na zasadzie konkurencji. Ci ludzie jednak ignorują to, że ich struktura odczuwania świata nie jest jedyną. Może nawet nie jest najczęściej reprezentowaną. Wiele ludzi woli mieć mniej, a za to mieć spokój, mieć środowisko życiowe pozbawione agresji. Może poczucie zwycięstwa nie bawi ich w takim stopniu? Może czasem nawet przykro im, że muszą kogoś spychać w dół w drabince ekonomicznej, bo to że sami są sprawniejsi, skuteczniejsi niekoniecznie musi od razu oznaczać, ze chcą się przez to wywyższyć.
Powody są różne. Na pewno dla części osób zwykłe poczucie bezpieczeństwa jest na tyle ważne, że mniej zależy im na posiadaniu, czy wybijaniu się, a bardziej na świadomości, że nie trzeba walczyć o wszystko.
Fajnie by było, żeby jakoś dało się wybierać - młodzi ambitni, bezkompromisowi i ci zawsze do przodu, mieliby swój świat, gdzie by się ścigali - nawet aż do upadłego. Inni mogliby mieć swój mały spokojniejszy światek - pewnie mniej dynamiczny, z mniejszą ilością towarów, bodźców, możliwości, ale za to z większym bezpieczeństwem.
Gdzie byłoby lepiej, szczęśliwiej?
- Chyba nie ma jednej odpowiedzi, bo dla kogoś wymagającego silnych bodźców i konkurencji jeden świat byłby spełnieniem, a drugi obszarem nudy. Ale dla każdego byłoby to, co bardziej mu odpowiada.
Szkoda, że w dzisiejszym świecie wszystko jest tak wymieszane i jedni narzucają innym swoją wizję świata.

Gregorio

Uprawomocnienie wolnego rynku moim zdaniem nie powinno się opierac na kryterium szczęścia z kilku przyczyn:
- odczucie szczescia to czysto subiektywne odczucie, a wiec nie ma sensu przekladac je na ogol budujac kolektywny model szczescia....niektorzy na przyklad twierdzą, żę prawdziwe szczescie jest bezwarunkowe czyli istniejace bez wzgledu na czynniki ekonomiczne itp.
- tak pojmowana ekonomia prowadzi do utylitaryzmu a od tak uprawomocnionej ekonomii krotka droga do etyki typu: cel uswieca srodki.

Michał Dyszyński

Gregorio

Michał Dyszyński