ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Czym jest seksizm?

Facet widzi kobietę ubraną w niebieską sukienkę i...
1. mówi: ale ma pani ładna sukienkę - SEKSIZM zwraca uwagę na elementy podobania się i seksu
2. mówi: ta pani sukienka nie jest ładna - SEKSIZM znowu ocenia kobietę za jej atrybuty urody
3. milczy, nic nie mówi - SEKSIZM - bo taki naburmuszony, pewnie nie cierpi kobiet.
4. wodzi za kobieta wzrokiem - SEKSIZM - interesuje go tylko uroda kobiety
5. omija wzrokiem tę kobietę - SEKSIZM - chce jej dać do zrozumienia, że mu się nie podoba, że jej nie akceptuje, czyli pewnie nie lubi kobiet.
6. wiele innych rzeczy robi ten mężczyzna - SEKSIZM...
- co by facet nie zrobił, to pewnie na zarzut seksizmu się narazi. Najlepiej, żeby w ogóle go nie było...
choć gdyby tak jakoś z własnej woli uciekł, motywując to, że nie chce swoimi zachowaniami urażać kobiet, to dopiero byłby SEKSIZM!!!!

Michał Dyszyński

W wikipedii (polskiej) słowo "seksizm" związane jest z dyskryminacją kobiet. Tylko wzmiankę mamy o seksizmie skierowanych w stronę mężczyzn. Jednak coraz więcej słyszy się doniesień o dyskryminowaniu mężczyzn w różnych obszarach życia - w szczególności w przyznawaniu opieki nad dzieckiem, do niedawna wyraźnie w urlopach rodzicielskich.

Czy dałoby się termin "seksizm" jakoś zdefiniować niezależnie od płci?
To chyba nie jest takie trudne. Z resztą w Wikipedii pierwsza część definicji jest niezależna od płci.

Semele

Semele

Kobiety i mężczyźni szybko to odkodowują.

Możesz być bardzo seksowny/a, ale w pracy musisz być specjalistą. Oczywiście ten zespół pracuje i odkodowuje.

Odkodowuje w ten sposób - dobrze tańczymy, umiemy i na obcasach i w sportowych. Jesteśmy ładni ale i męscy. Gdyby to był kobiecy zespól jesteśmy ładne (słodkie) czy jakie mają być kobiety??, ale i kobiece.

https://www.youtube.com/watch?v=RBiue6zbZ_Q&list=RDEMvAk5Q03YdOl6OevhlsvAOw&index=39

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

"Kobiecie dłoni nie podaję, kobietę mogę w dłoń pocałować" - podkreśla różnice pozycji. Nie traktuję kobiety jako równorzędnego partnera. Obojętnie, czy uważam kobietę za kogoś lepszego czy gorszego od siebie.
Gdyby był zwyczaj, że całuje się tylko starsze osoby, osoby o szczególnych pozycjach jak papież, albo każdego bez wyjątku, nie byłoby z tym żadnego problemu.

Oczywiście piszę o kontekście oficjalnym. Co kto sobie robi na randce - jego sprawa. Jeśli dwie osoby zgadzają się na całowanie dłoni czy płacenie za drugą stronę - ich broszka.

Michał Dyszyński

Semele

Od pewnego wieku kobiet osiąga stan bliski ideału z punktu widzenia feminizmu tropiącego seksistowsko nastawionych mężczyzn. Można by powiedzieć, że emocjonalnie przez mężczyzn taka kobieta jest traktowana jak inni mężczyźni, czyli bez cienia posądzenia o bycie po kobiecemu atrakcyjną...

To dotyczy też facetów moi drodzy!! Od pewnego wieku faceci są aseksualni;-)

Ale..taka Pani Staniszkis-usta zawsze czerwone- oceny dyskusyjne.

Tylko Wy jeszcze nie macie tego ruchu:-)

Michał Dyszyński

Semele

[quote="Michał Dyszyński"]

Michał Dyszyński

Semele

Ruchu. Chodziło mi o to , że jeszcze nie macie odpowiednika feminizmu - jak by się to nazywało?? ;-)

Bywa, że mamy to źli policjanci a tato ukoi;-)

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Semele - maskulinizm istnieje, tylko jest jeszcze w powijakach.

Michał Dyszyński - w zasadzie zgadzam się z tym, że społeczeństwo, rodzina lepiej funkcjonuje jako organizm, kiedy role są podzielone. Nie bez powodu nie mamy już humanistów z prawdziwego zdarzenia, tylko specjalistów od drobiazgów.

Ponieważ samo reprezentuję podejście indywidualistyczne - czyli rozwój jednostki przedkładam ponad jej użyteczność - zdecydowanie jednak popieram łączenie ról w jednej osobie - androgynię, głęboki humanizm (już rozumiany nie jako wszechstronność czysto intelektualną, lecz przekraczanie m.in. genderowych ograniczeń, oczywiście do stopnia, w jakim jest to możliwe).

Jednostka będąca produktem mojej wizji świata nie musi być szczególnie przydatna, ale jest w dużym stopniu samowystarczalna, zdystansowana od pewnych naturalnych i społecznych więzów.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

A tak dla ilustracji seksizmu - w mediach jest taki tytuł: Jedyna w PiS kobieta z jajami. SYLWETKA Beaty Szydło.
[link widoczny dla zalogowanych]
Abstrahując od polityki mamy tu faktycznie wyraźne utożsamienie zdecydowania, stanowczości w polityce z męskością (bo przecież nie chodzi o komórkę jajową).
Tyle że...
jednocześnie to samo utożsamienie z męskością ulega metamorfozie i jest przypisane do kobiety.
Jaki stąd wniosek?
Ano wg mnie taki, że choć można mówić o pewnej formie seksizmu kulturowego, to w realnych zastosowaniach jest on słaby, zaprzeczalny. Zbitek słowny "kobieta z jajami" jest od dawna używany na określenie kobiet zdecydowanych, więc choć pierwotnie mamy tu przypisanie do męskości, to można by rzecz, iż jest ono właściwie historyczne.
To trochę jak byśmy użyli określenia "pójść na koniec świata". Dziś wiemy, że Ziemia jest kulą, więc nie ma swojego początku i końca, więc zwrot nie ma sensu "fizycznego". Jednak określenie zostało - prawdopodobnie z czasów, gdy ludzie tego nie wiedzieli, a dziś go używamy porzucając pierwotny sens, zostawiając tylko przenośne znaczenie. Znaczy po prostu - dokładnie to co znaczy, jest IDIOMEM, więc nie powinniśmy teraz kruszyć kopii o to, że ktoś, kto użył takiego sformułowania, czyli jest anachronicznym nieukiem, nie znającym elementarnych podstaw astronomii.

Michał Dyszyński

Seksizm jako gra...

To co dalej napiszę, pewnie łatwo da się odczytać jako "szukanie usprawiedliwień", albo próba "oszukiwania", ale - przynajmniej w mojej intencji - takim nie jest.
Dodam tu pewną refleksję ogólną, z boku, która chyba jest potrzebna, aby poprawnie odczytać, to co napiszę jako główną myśl: istnieje fundamentalna różnica pomiędzy dyskusją w trybie intelektualnym, a dyskusją prowadzoną w trybie potocznym! Pewnych rzeczy nie da się chyba w ogóle przekazać w trybie potocznym, bo od razu stoczą się one w niebyt.
Na czym polega główna różnica pomiędzy intelektualnym, a potocznym trybem dyskusji?
- Przede wszystkim na tym, czy skupiamy się na TREŚCI, czy na EMOCJACH. Intelektualny tryb dyskusji odsuwa na bok emocje (może nie zapominając o nich całkowicie, ale na pewno jakoś je ukrywając), a zagłębia się w analizę zależności myślowych, bez przejmowania się tym, jak bardzo są one: straszne, denerwujące, nieprawomyślne, okrutne, niesprawiedliwe, krzywdzące, poniżające (kogokolwiek), fałszywe, błędne itp... Intelektualnie można rozważać praktycznie wszystko - także to, że jest się kimś obrzydliwie złym, że pochodzi się z najgorszego pomiotu na ziemi, że wszystkie świętości, jakie się zna i czci, są największym plugastwem. Intelektualnie rozważa się sprzeczność, oszustwo, błędność - a przecież nie powoduje to błędnego myślenia w ostatecznym rozrachunku. Intelekt ODSUWA WARTOŚCIOWANIE ETYCZNO - MORALNE. Ale... odsuwa je NA JAKIŚ CZAS, bo później można będzie takie oceny włączyć. Jednak na pewny etapie prawdziwy intelektualista gotów jest wejść w obszar najbardziej zabroniony, zły, niszczący, plugawy. Jeśli ma taką moc...
Jeśli intelekt jest silny, to przejdzie przez wszystkie zagrożenia, nierozwiązywalne problemy, fałsze, a potem - PATRZĄC Z PERSPEKTYWY - wyda osąd. I będzie to dopiero PRAWIDŁOWY OSĄD.
W trybie potoczno - emocjonalnym osąd przychodzi przed obiektywnym rozpatrzeniem sprawy. Inaczej mówiąc - absolutnie z konieczności "logicznej" - musi on być po POZORACH. Bo jak możemy coś ocenić poprawnie, jeśli jeszcze tego nie poznalismy, a z drugiej strony nie jesteśmy w stanie czegoś (obiektywnie, bezstronnie) poznać, gdyż już na starcie dokonujemy oceny?...
Tak więc napiszę coś, co wielu wyda się obroną seksizmu i pewnie od razu poczytają mi to za złą wolę, fałsz, pomyłkę itp.... Ale ja mam inną intencję - chcę - trochę w stylu adwokata diabła - pobronić pewien aspekt seksizmu, który chyba pozwoli nam zrozumieć głębiej istotę zagadnienia.

Otóż twierdzę, że da się sformułować coś, co by dało się nazwać POZYTYWNYM SEKSIZMEM. To taki seksizm jako gra. Jeśli ktoś grał w gry komputerowe, to wie, że frajdą może być mordowanie setek niewinnych postaci wirtualnych. Mimo, że w realu taki "morderca" nie skrzywdziłby muchy. Małym dzieciom opowiada się bajki, w których opisywane historie są nieraz straszne. I dzieci tego chcą - chcą trenować swój mózg i uczucia spojrzeniem na ciemną stronę życia.
Seksizm - w pewnych granicach - może ubogacać relacje. Powtarzam w pewnych granicach, kontrolowany! Seksizm wyznacza pewne kulturowe schematy, które możemy przymierzać do swojego związku, niczym modnisia w darmowym seansie superprzymierzalni. Oto przymierzamy siebie jako kogoś, kto dominuje. Ale za chwilę kogoś, kto dominacji podlega. A za chwilę jako ktoś, kto chowa się wewnątrz siebie, albo ucieka. Dopóki to wszystko ma wymiar GRY, dopóty jest pouczającą zabawą - uświadamia nam, jakie jeszcze uczucia możemy mieć, być moze jakich uczuć powinniśmy się wyrzec (!). Nie sposób odrzucić (z uczuć, schematów myślowych) czegoś, czego się jakoś w umyśle nie dotknęło, nie wymodelowało. Kultura (nawet ta zła, w sumie szkodliwa) dostarcza nam pewnych schematów, które możemy przymierzyć, chwilę poczuć się z nimi i - być może - powiedzić "podoba mi się", albo "to nie dla mnie". Jest zatem ten potrzebny, pouczający seksizm, który pomoże nam poznać siebie - takie seksizm przymierzony na chwilę, byc może z resztą za chwilę (warto to zrobić!) skontrowany jakimś antyseksizmem, w którym to my przyjmujemy rolę, wcześniej uznawaną za gorszą, poniżającą.
Tak więc seksizmu nie warto jest się wyrzekać do końca. Warto go gdzieś PAMIĘTAĆ, trzymając w zanadrzu - aby jakoś sytuować w przestrzeni emocji błędy i sukcesy - tak własne, jak i innych ludzi. Bez tego przejściowego treningu postaw, emocji, myśli, będziemy po prostu życiowo głupsi.

Michał Dyszyński

Takie mi wpadło w oko:
[link widoczny dla zalogowanych] i
[link widoczny dla zalogowanych].
Nawet doszedłem do wniosku, że feministki mogą mieć odrobinę rację w podejściu do tradycyjnego modelu rodziny. W końcu ww teksty są WSPÓŁCZESNE. A, ja raczej krytyk feminizmu, niż jego piewca, smrodek jakiejś postaci seksizmu tu dostrzegam. Przy czym widzę tu seksizm "obustronny" - tzn. w moim przekonaniu owe rady dla mężów i żon są dość jednakowo upokarzające dla stron.
W każdym razie z rad dla mężów:

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Feminizm działa na rzecz przedefiniowania także męskości. Z "chłopaki nie płaczą" na "chłopaki też płaczą i nie ma się czego wstydzić".

Mnóstwo kobiet nie akceptuje słabości u mężczyzn. I raczej z feminizmem te kobiety nie mają wiele wspólnego.

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów