ŚFiNiA

Semele

Bo Ty chcesz abyśmy byli fundamentalistami.
Ordynarnymi i grubiańskimi do tego. Tak jak Ty.

Oraz nawet nie o wrażliwości ameby.

Każde życie jest inne i niektórzy doświadczają trudności, jakich inni nie znają. Jednak wszyscy dzielimy ten sam Wszechświat, te same prawa natury i to samo fundamentalne zadanie tworzenia sensu i dbania o siebie i innych wokół nas w tym krótkim czasie, który jest nam dany. Trzy miliardy uderzeń serca. Zegar tyka.

Sean Carroll, Nowa perspektywa. Pochodzenie życia, świadomości i Wszechświata

lucek

Semele

Semele

fedor

Semele

Presupozycjonizm...w akcji.

Jasne, że sensy ateisty zostaną tylko dla potomnych.

Dla kogo zostaną sensy teisty?

Kiedy te lody i gdzie? Zapraszam nad morze dla bogatych. Czyli Bałtyk.

We wrześniu.

fedor

zefciu/konto zamknięte

fedor

lucek

zefciu/konto zamknięte

lucek

bez nerwów zefciu, widzisz różnica nie jest taka duża

my teiści z prochu ziemi powstaliśmy,
ateiści powstali ze błotka

nas teistów, stworzył Bóg,
wy, jak baron Münchhausen za włosy, sami wydobyliście się z błotka

sam zefciu powiedz, czy my teiści, czy wy ateiści?

kto bardziej szalony?

fedor

Semele

zefciu/konto zamknięte

Semele

Semele

Ty fedor na pewno skonczysz w piekle. Ateista Tobie to mówi.

Semele

lucek

lucek

fedor

Hill

Semele

Hill. Wybralabyś się na taki rejsik?

Może i z dzidzią. We wrześniu mam urodziny.
Moj mąż nie rusza się z domu. Może Twój jednak się ruszy...

Ja stwierdzam, ze czlowiek jest wart z każdego punktu widzenia uwagi i miłości .

Jest humanizm teistyczny i humanizm ateistyczny.
Jest też humanizm wyłączny.

O co my się w ogóle spieramy?

Gdyby Bóg istniał na pewno byłby zdziwiony.

Semele

Kurczę ja już coś o tym pisałam.

http://www.sfinia.fora.pl/blog-semele,108/humanizm-wylaczny-charlesa-taylora,15039.html

PostWysłany: Sob 22:34, 28 Gru 2019 Temat postu: Odpowiedz z cytatem Zmień/Usuń ten post Usuń ten post Zobacz IP autora
Ale co to jest "religia"? Problemy ze zdefiniowaniem tego pojęcia są powszechnie znane, a wynikają przede wszystkim z tego, że zjawiska chętnie nazywane przez nas religijnymi mają ogromnie zróżnicowany charakter. Gdybyśmy mieli znaleźć punkty wspólne między życiem społeczeństw archaicznych, w których "religia była wszędzie", a zespołem przekonań, praktyk i instytucji podciąganych pod to pojęcie dzisiaj, to stanęlibyśmy przed trudnym, a może nawet niewykonalnym zadaniem. Ale jeśli zrezygnujemy z brawury (czy mówiąc wprost - stchórzymy) i powiemy sobie, że próbujemy zrozumieć zmiany, które zaszły w obrębie jednej konkretnej cywilizacji, czyli w nowoczesnym świecie Zachodu, to z ulgą zauważymy, że nie musimy tworzyć definicji obejmującej wszystko, co "religijne" we wszystkich społeczeństwach i epokach. W naszej cywilizacji nastąpiła jedna zasadnicza zmiana, która dotyczy jednej z najważniejszych cech religii: ze świata, który pełnię ludzkiego życia lokował "poza" życiem człowieka, przenieśliśmy się do świata, który ten ideał umiejscawia w bardzo różnych "doczesnych" miejscach. Dzisiaj spory dotyczą tych różnych miejsc, podczas gdy dawniej toczono śmiertelne boje o różne interpretacje ideału chrześcijańskiego. Innymi słowy, na potrzeby tej dyskusji będę się posługiwał pojęciem "religii" opartym na rozróżnieniu transcendentny/immanentny. Posunięcie to dlatego jest mało odważne, że nie wszystkie religie da się w ten sposób zdefiniować. Można nawet dowodzić, że tylko cywilizacja zachodnia wprowadziła takie ostre rozgraniczenie, które przysparza nam intelektualnej chwały, ale i trochę nas ogranicza w naszych analizach. Dychotomii tej nie dałby sobie narzucić na przykład Platon - nie dlatego, że nie można odróżnić Idei od ich ruchomych cieni, lecz dlatego, że zmienną rzeczywistość można zrozumieć tylko przez Idee. Wielkim wynalazkiem Zachodu jest immanentny porządek Natury, którego funkcjonowanie można systematycznie badać i wyjaśniać bez odwoływania się do zewnętrznych kategorii, nie rozstrzygając kwestii, czy porządek ten ma jakiś głębszy sens, a jeśli ma, to czy powinniśmy z tego wnioskować o istnieniu jego transcendentnego Stworzyciela. Posługiwanie się tak rozumianym pojęciem "immanencji" wymagało zanegowania (a przynajmniej wydzielenia i sproblematyzowania) tego, że rzeczywistość Natury w jakikolwiek sposób przenika się z rzeczywistością "nadprzyrodzoną" rozumianą jako transcendentny Bóg, bogowie, duchy, siły magiczne czy cokolwiek innego. Definiowanie religii przez rozróżnienie immanentny/transcendentny jest zatem skrojone pod naszą kulturę. Można to uznać za prowincjonalne i narcystyczne, ale moim zdaniem jest to mądre posunięcie, ponieważ usiłujemy zrozumieć właśnie kulturę ufundowaną na tym rozróżnieniu.