ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nie jestem raczej fanem Korwina Mikkego. Wręcz w moich odniesieniach utworzył się pewien koncept wypowiedzi typu "korwinizm" polegającej na spostrzeżeniu co prawda błyskotliwym i ładnie brzmiącym, ale w ostatecznym rozrachunku płytkim, pomijającym kluczowe dla sprawy aspekty, a skupiającym się na aspekcie może i do pewnego stopnia słusznym, lecz nie decydującym o poprawnej całości.
Jednak ostatnio pojawiło się doniesienia o ukaraniu tego posła naganą [link widoczny dla zalogowanych]. Nagana była za to, że Korwin ośmielił się zrelatywizować zagadnienie wykorzystywania seksualnego dzieci, ośmielił się porównać, zadać pytanie o dodatkowe konsekwencje silnego wzbudzania w dzieciach nieufności względem każdego dorosłego.
W tej naganie widzę po prostu UPROSZCZONE MYŚLENIE, skupienie się na chciejstwie i emocji oburzenia, przy braku pragnienia głębszej refleksji. Dla mnie ta nagana jest po prostu pochwałą bezmyślności na korzyść powierzchownego emocjonalnego traktowania rzeczywistości.
To z resztą jest chyba ogólny problem współczesnego świata - unikanie myślenia, a skupianie się na procesowaniu emocji - oburzenia, gniewu, niechęci, pogardy, bądź odwrotnie bezrefleksyjnego poparcia w czołobitnym stylu. Mamy do czynienia ze światem budowanym dla niedojrzalców, światem właściwie dla dzieci - infantylnym mentalnie, gdzie myślenie jest na cenzurowanym, bo najważniejsze jest reagowanie emocjami.

A ja popieram prawo posła Korwina do refleksji nawet stawiając dość przewrotne pytanie o to, czy rozpoczęcie kampanii nieufności względem wszystkich dorosłych przez wszystkie dzieci aby na pewno przyniesie - w ogólnym bilansie - więcej dobra, czy więcej zła. Uważam, że myślący człowiek ma prawo rozważyć takie konsekwencje jak
- brak zwrócenia się o pomoc do dorosłego przez dziecko w niebezpiecznej sytuacji
- stworzenie ogólnie lękliwego, straszonego od dziecka czającymi się wszędzie pedof...mi. Te miliony dzieci wychowywane w atmosferze domyślnej nieufności wobec ludzi w ogólności, kiedyś utworzą społeczeństwo. Utworzą z dużym prawdopodobieństwem społeczeństwo ludzi programowo zalęknionych. Kiedyś przyjdą też i takie konsekwencje...

Oczywiście, jak to w życiu - jest coś za coś. Z zaniechania ostrzegania dzieci przed jakaś tam garstką przestępców seksualnych wyniknie pewnie i to, że ileś tam dzieci zareaguje nieprawidłowo, a potem one staną się ofiarami. Tak też będzie.
Patrząc jednak nawet na samą przeżywalność dzieci, to można się zastanawiać, ile z nich umrze, bo ich kolega nie poprosił o pomoc dorosłego. Z resztą nawet zwrócenie się o pomoc przed napastnikiem seksualnym najczęściej samo wymaga...
... poproszenia przez dziecko o pomoc innego DOROSŁEGO!
A jak dziecko będzie bało się wszystkich dorosłych, to o tę pomoc nie poprosi - nie tylko w sytuacji zagrożenia przez dewiantów, ale też we wszystkich innych niebezpiecznych sytuacjach.
Ale to się w (moim zdaniem dość jednak ciasnych) umysłach współczesnych moralistów z ław sejmowych nie mieści. Oni chcą widzieć jedna stronę medalu, a głębszej refleksji najchętniej by zabronili. Bo sami do takiej refleksji nie są najwyraźniej zdolni.

Michał Dyszyński

I jeszcze jedno na koniec chcę dodać. Nie twierdzę, że jakaś forma uwrażliwienia dzieci na to, że nie każdy dorosły, który coś im na placu zabaw proponuje, jest godzien zaufania byłaby zbędna. DOBRZE SKONSTRUOWANA kampania, polegająca nie tylko na straszeniu, ale zrównoważonym uświadomieniu dziecka jego praw względem nieznanych dorosłych może by się przydała. Ale właśnie DOBRZE POMYŚLANA, wyrosła z GŁĘBSZEJ REFLEKSJI I BIORĄCA RÓŻNE ZA ALE I PRZECIW temu, czy innemu podejściu mogłaby spełnić dobrą rolę, albo przynajmniej przynieść więcej dobrego nic złego. Jednak zła kampania mogłaby w ostatecznym rozrachunku przynieść wiele zła, przy znikomych (pewnie czasem się zdarzą) i rzadkich efektach pozytywnych. Ale do tego trzeba by mądrej, wyważonej, niedogmatycznej, nie skupionej na samym emocjach dyskusji. Nie sprzyja atmosferze dyskusji i rozwagi postawa, w których samo zadanie pytania także o negatywne skutki tej, czy innej kampanii jest traktowane jako coś nieetycznego. Jak dla mnie to raczej nieetyczne (podpadające pod decyzje mniej emocjonalnie nastawionej komisji etyki) jest blokowanie uwag na temat także potencjalnych negatywnych skutków jakiegoś podejścia do sprawy.

towarzyski.pelikan

Nagana zasłużona. Oto jego słowa:
"Na drogach ginie rocznie 3000 osób, ale dzięki temu mamy sprawny transport. Godzimy się z tym. I słusznie. Pytanie: czy nie lepiej, by 20 czy 50 dzieci więcej padło ofiarą cośtamów - ale reszta traktowała dorosłych ufnie i żyła normalnie, bez wpajanego strachu przed cośtam?"

To jest ilustracja zasady: cel uświęca środki. Można poświęcić 20-50 dzieci w dobrym celu? Nie nie można.

Korwina swego czasu trafnie podsumowała Ziętek Wielomska "zwolennik przemocy w szatach liberała".

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

To jest typowy zarzut korwinistów (nie twierdzę, że nim jesteś, ale stosujesz ich myślenie), że ich oponenci kierują się emocjami. Tymczasem ja wyraźnie napisałam, że mam problem z jego wypowiedzią z pobudek etycznych, mianowicie odrzucam i zakładam, ze w mojej cywilizacji jest to konsensus, zasadę "cel uświęca środki".

Dla Korwina sprawny transport usprawiedliwia śmierć tysięcy osób albo jakaś swoboda obyczajowa usprawiedliwia spierdolenie życia 20-50 dzieci rocznie.

Owszem, są takie systemy etyczne, w ramach których myślenie Korwina znajduje swoją aprobatę i możemy podyskutować nad tym, czy nasz system etyczny jest słuszny.

Jednak w tym kontekście, wypowiedź posła padła w konkretnym porządku etycznym i słusznie spotkała się z naganą ze strony sejmowej komisji etyki. Korwin nie jest akademikiem filozofem, tylko wypowiada się jako poseł.

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński