ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zdarzyło się coś takiego:
[link widoczny dla zalogowanych]

W skrócie - po raz kolejny środowiska feministyczne się obruszyły i obraziły. O co?
A czy to ważne?... Zawsze będzie o coś. I w jakimś sensie powód będzie słuszny.
Nasz sławetny rysownik Andrzej Mleczko "pozwolił sobie" zażartować z brzydkich kobiet. Zgroza. Z kobiet żartować nie wolno. Kobiety należy traktować poważnie i wyłącznie z szacunkiem.
Czyli - precz z satyrą?...
Bo z czego właściwie wolno jest kpić na tym świecie?..
Z kobiet? - NIE.
Z religii? - NIE.
Z patriotyzmu? - oczywiście, że NIE.
Z narodów, narodowości (np. Żydów)? - ano NIE wolno (z których narodów wolno?... - ma ktoś dobrą listę).
Z polityków? - co najwyżej z tych słabszych, bo już np. Erdogana, NIE.

Satyra jest zwykle jakoś bolesna, uderza w kogoś, w czyjeś uczucia. Praktycznie zawsze kogoś zaboli. Zakazać jej?...
Zna ktoś metodę, która jednoznacznie pokaże z czego wolno się śmiać, z a czego nie?...
Ja nie znam.
To, aby się jednak nie bać krytyki, satyry, to kwestia pewnej AMBICJI. Nie boisz się, bo wiesz, że i tak jesteś kimś. Boisz się, nie masz do siebie dystansu, uważasz, że jesteś tylko tym, jak cię widzą i piszą - wtedy krytyka jest czymś strasznym, niewybaczalnym, bo ZABIERA WSZYSTKO.

Jest wielka zaleta bycia skrytykowanym, znieważonym - nawet niesłusznie. Właściwie to nawet najlepiej jak to będzie niesłusznie! Jak się zachować wobec niesprawiedliwości?...
Ona w końcu przyjdzie. Nic na to nie poradzimy. Czasem w postaci mocno zakamuflowanej, bardzo bolesnej. Świat nie jest dla tych prostolinijnych, dla tych, co wierzą, że nie ma tu kłamstwa, bezinteresownej złości, pomówienia, głupoty, wreszcie wręcz zabijania, krzywdzenia. Taki ten świat jest - jakoś (piszę to jako teista) dozwolony przez Boga. Może też i o to chodzi, aby siebie, swojego dobrego imienia, samopoczucia, nie stawiać zbyt wysoko. Nawet niesprawiedliwość wobec nas jest nam potrzebna, aby STAĆ SIĘ SILNYM.
Kobiety - feministki - niby chcą byś silne. Tak deklarują. Miałem dyskusję z jedną z feministek, która obruszała się na męskie zachowania dżentelmeńskie - jak taki mężczyzna jest bardzo uprzejmy, przepuszcza kobietę w przejściu, to zapewne z niej drwi, okazuje jej, że jest słabsza.
Ale za chwilę te (może inne ?...) feministki chciałyby odsunięcia od siebie przykrości satyry. Czyli jak by chciały, aby je traktowano?
- Normalnie, z całym bagażem krytyki, możliwego nieprzyjemnego traktowania, czy jak z jajkiem - ostrożnie, aby nie urazić?
Feministki tego nie wiedzą, pewnie chciałyby mieć ciastko i zjeść ciastko.
Krytyki, czy kpiny nikt wobec siebie nie kocha. Każdy by chciał ją odsunąć. Ja tez bym chciał. Ale i trochę też bym nie chciał. Bo jeśliby gdzieś powstało prawo, że Dyszyńskiego nie wolno skrytykować, nie wolno się z niego śmiać, bo jak nie to... (coś strasznego, więzienie, ciężkie kary, obojętnie... ), to przy takim prawie Dyszyńskiego by ZBANOWANO.
Jak tu w ogóle mówić o kimś, jeśli można o nim mówić pod warunkami, naciskiem, obostrzeniami?... W końcu nawet napisanie - że ładny i dobry, może mieć podejrzenie kpiny, nabijania się. Więc to też może podpadać pod zakaz przy odpowiedniej interpretacji. To jak już miałbym ja o kimś takim się wypowiedzieć, to bym... po prostu zrezygnował z wypowiadania się w ogóle. Osobiście uważam, że wszystkich tych, którzy tak bardzo boją się krytyki, obrażenia, złych słów, walczących z każdym niewłaściwym odezwaniem należałoby UKARAĆ...
dając im to, czego chcą. Tzn. profilaktycznie zabronić wypowiedzi na ich temat W OGÓLE. Bo brak wypowiedzi jest najskuteczniejszą metodą na ewentualność zaistnienia niewłaściwej wypowiedzi. Jak nie ma czego krytykować, to nie będzie pretensji.

Oczywiście pewne formy krytyki są niewłaściwe. Temu nie przeczę. Używanie wulgaryzmów jest tu ewidentnym przykładem. Choć niektórzy nawet przeciw wulgaryzmom w krytyce wobec siebie się nie buntują. Ja akurat tak - z ludźmi określającymi mnie wulgarnie nie zamierzam rozmawiać. Ale tez zdaję sobie sprawy, że nie zabronię im tego. Choć mogę wyrazić swój sprzeciw przeciw takiej FORMIE ignorując próby rozmowy z osobnikami, którzy ewidentnej obraźliwości nie są w stanie powstrzymać.