Mężczyzna jest dzieckiem, a kobieta histeryczką

ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.

FAQ

Szukaj

Użytkownicy

Grupy

Galerie

Rejestracja

Profil

Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości

Zaloguj

Mężczyzna jest dzieckiem, a kobieta histeryczką
Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5 Następny

Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Nauki społeczne

Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Autor

Wiadomość

Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku

Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33732
Przeczytał: 74 tematy

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

Wysłany: Nie 22:00, 23 Paź 2022 Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:

Michał Dyszyński napisał:

Jest aspekt świadomego wycofania się z rywalizacji, w których sigma nie ma ochoty uczestniczyć. Tak zadecydował, bo tak chciał. To, że może ktoś z zewnątrz uważa owo wycofanie się za "przegryw"...
... cóż to jego ocena, jego problem.

Przeoczyłeś, że ta psycholożka twierdzi, że te "sigmy" tak naprawdę chcą rywalizować, ale nie potrafią, więc racjonalizują sobie to i udają, że nie mają ochoty rywalizować, żeby się dowartościować. I z tego powodu utożsamiają się z przegrywami. Chcą być jak te przegrywy. A więc sami są przegrywami?

To w takim razie sigmy tej psycholożki to są inne sigmy niż ja, a do tego inne, niż te, o których myślę.
Ja poczuwam się do większości cech sigmowatości, a także poczuwam się do tej interpretacji, która w drugim artykule została zaakcentowana, polegającej tym, że sigma jednak zwyczajnie nie lubi rywalizować. Jeśliby się psycholożka miała przy swoim upierać, to ja się będę upierał, że ona się myli.

Ja osobiście rywalizacji unikam z bardzo konkretnego powodu - wymagałaby ona ode mnie zbyt wielu kompromisów wewnętrznych, zwykle wymagałaby zaprzeczania wartościom, które wyznaję. Właściwie dla mnie człowiek samiec alfa to po prostu najczęściej głupek - ktoś, kto nie przemyślał do końca, czego chce w życiu, więc bierze to pierwsze z brzegu - ewolucyjny paradygmat dominacji. Przy okazji będzie niszczył wiele wokół siebie, podepcze wartości etyczne, stanie się często draniem, obciążający swoje sumienie złymi czynami. Bo nie da się tu dwom panom służyć - rozsądkowi wraz etyką i paradygmatowi zwyciężania. A zwyciężanie na pół gwizdka, zwyciężanie spętane ograniczeniami etycznymi się zwyczajnie nie uda, jeśli konkurenci do roli alfy sobie z tego nic nie robią.
To jest największy problem stadnego rywalizowania - że tu nie ma opcji zatrzymania się w obszarze rozsądku i etyki. Tutaj albo idziesz na całość, albo w ogóle wycofaj się z tej zabawy, bo inni na tę całość pójdą i dzięki mniejszej ilości ograniczeń, jakie sobie postawią, pokonają tych, co jeszcze skrupuły zachowali.

Ostatnio zmieniony przez Michał Dyszyński dnia Nie 22:18, 23 Paź 2022, w całości zmieniany 4 razy