ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Pewnie niejeden nazwie mnie homofobem, bo zdecydowanie sprzeciwiam się, aby związek homosksualny w jakikolwiek sposób zrównywać z małżeństwem. Co ciekawe, powód dla którego takie związek nie powinien wg mnie nigdy być małżeństwem wcale nie jest taki, że odmawiam osobom homoseksualnym prawa do bycia w jakimś związku. Nie, uważam że relacje obcych mi osób, w tym np. dwóch gejów, to w ogóle nie moja sprawa. Jeśli są dorośli, to robią co chcą. Mój sprzeciw związany jest z tym, że w moim przekonaniu dopuszczenie homomałżeństw jest śmiercią idei małżeństwa jako czegoś w ogóle sensownego.
Co jest wg mnie NIEZBYWALNYM ATRYBUTEM idei małżeństwa?
- Powiązanie z posiadaniem potomstwa, pragnienie owego potomstwa, wychowywaniem go.
Czym jest zaś związek homoseksualny?
- Związkiem wynikającym wyłącznie z pragnienia i emocji, a także dążeniem do przyjemności osiąganej na drodze uprawiania seksu.
Mamy zatem dwie znacząco różne kategorie:
1. związek z powodu chęci doznawania przyjemności
2. związek z powodu zakładania komórki społecznej, dającej potomstwo, dzięki czemu tworzy się rodzina

Właściwie to też nawet nie mam nic przeciwko związkom typu 1. Byłbym "za" aby jakoś takie związki rejestrować, choć chciałbym aby nie dyskryminowały one osób, których łączy coś innego, niż seks. Zatem w owej 1 grupie związków nierodzinnych byłyby
- związki homoseksualne, które ogłaszają światu, że przyjemność osiągają na drodze seksu
- związki HETEROseksualne, które ogłaszają światu, że przyjemność osiągają na drodze seksu, ale nie zainteresowane byciem rodziną
- związki cyklistów, którzy przyjemność osiągają jeżdżąc na rowerach
- związki pijących razem alkohol i osiągających tak przyjemność
- ogólnie ZWIĄZKI WSZELKICH HEDONISTÓW.

Poparłbym związki partnerskie, jako ogłoszenie światu w rodzaju: my - zgromadzona tu grupa osób, ogłaszamy reszcie społeczeństwa, że jesteśmy hedonistami, którzy mają potrzebę poinformowania o tym, że najprzyjemniej nam się to życie czyni miłym właśnie w parze (może więcej niż parze...) z tą osobą. Ogłaszamy też, że z powodu tej przyjemności przeżywamy wielkie emocje, zbliża nas to do siebie, zależy nam na sobie. I niech inni to wiedzą, że my tak teraz ogłosiliśmy (co nie oznacza, że nam się w przyszłości nie odmieni, bo właściwie to jest to związek na teraz)
W drugiej kategorii byłyby związki NAKIEROWANE NA WYSIŁEK BYCIA RODZINĄ - gdzie hedonizm nie jest motorem zakładania owego związku. To byłyby małżeństwa. Dodatkowo małżeństwa miałyby ten atrybut odmienny od związków hedonistycznych, że przyjemność jest w jednak podporządkowana idei wychowania dzieci, zaś silny nacisk zostałby poczyniony na NIEROZERWALNOŚĆ tego związku dwojga ludzi, co wynika bezpośrednie z tego, że jest tu cel dodatkowy (właśnie owe dzieci), co oznacza, że nawet jak takiej parze po jakimś czasie robi się mniej przyjemnie ze sobą, nawet jak motyle w brzuchach przestaną machać skrzydełkami, a nawet pojawiają się konflikty, to taki związek trzeba za wszelką cenę chronić przed rozpadem.

To są wg mnie te dwie podstawowe różnice pomiędzy małżeństwem i związkiem hedonistycznym.
- inny cel - przyjemność vs obowiązek (przyjemność ewentualnie oczywiście może się pojawiajać, ale nie jest celem samym w sobie)
- aspekt zerwania/nierozerwalności.

Warto zwrócić uwagę, że ten zaprzeczenie celowi - przyjemności jako powód - jest tym, co sensowność związków homo kompletnie by wywalała. Bo (prawie) żadna para gejów czy lesbijek nie będzie ze sobą z obowiązku, to jest wręcz sprzeczne z ideą "realizacji siebie", która to idea stoi u podstaw lewicowo - femnistycznych wyobrażeń o związku. Jest to zatem problem nieprzezwyciężalny.

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

Semele

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Semele

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka