ŚFiNiA

Andy72

Nic odkrywczego, ale przyszło mi do głowy porównanie:
góry lodowe wystają tylko 10% nad powierzchnię wody, a 90 % jest pod wodą, tak że są o wiele większe niż się wydaje.
Tak samo ludzie w necie i realu, prawie wcale ich nie znamy, znamy tylko to co nad powierzchnią, a nie to co oni o sobie wiedzą.
(choć tu nie ma stuprocentowego zawierania i są pewne rzeczy, o których inni wiedzą a sam człowiek nie wie o sobie)
Przez to jak się nie zastanowić, na pierwszy rzut oka wydaje sie, że jest sie inny mod innych ludzi, głębszym, mającym bogatsze życie wewnętrzne, a inni tacy zwykli.
Mimo że wie się o swoich wadach więcej niż o wadach innych ludzi, to wbudowany "układ adwokata" w mózgu działa tak ze i tak chętniej wybacza się swoje wady niż wady innych "gdyby oni musieli żyć w tej sytuacji co ja!"
Ale przypuśćmy że jest pewne urządzenie, szklana lustrzana kilkumetrowa tafla, która potrafi sklonować całkowicie człowieka.
Okazuje się że ktoś mający te same wady co ja, były szczególnie irytujacy dla mnie, a już sobowtór mający wszystkie moje najskrytsze myśłi byłby koszmarem.
Prawdopodobnie (bo nie jestem Luckiem) w tym całym jego "solipsyzmie" chodzi o to że inni mają jego tylko jako obraz a nie znają go jak on sam siebie. Np. czy lubi pomarańcze, gdy nie powie.
Ale trzeba dodać że sami siebie też nie znamy na 100 procent.
Więc otaczający ludzie są otchłaniami, głębinami, nie tak jak zwierzęta, które albo lubią kogoś albo nie lubią. Kot np. nie może być "wredny" i udawać żę kogoś lubi gdy nie lubi.

Semele

Człowieka też wyczujesz. Mamy w sobie wystarczającą porcję zwierzęcości.
W internecie można się bardzo pomylić. Spotkanie moze nas bardzo zaskoczyć. Może też potwierdzić nasze intuicje.
Od czego to zależy.......