ŚFiNiA

Semele

Owca

anna · Dołączył: 06 Gru 2015 Posty: 196 Przeczytał: 0 tematów

Wiesz Owca, czasem się nie chce już czytać Twoich wypocin...
1. Skąd wiesz, co myślał Jezus co???
2. Masochistą powiadasz,... Jakiś Ty ograniczony....
Współczuję.

MaluśnaOwieczka

anna · Dołączył: 06 Gru 2015 Posty: 196 Przeczytał: 0 tematów

Owca, czy Ty naprawdę nie widzisz co za bzdury wypisujesz?
Ponieważ bluźnisz, nie będę już więcej czytać Twoich postów...

MaluśnaOwieczka

lucek

towarzyski.pelikan

MaluśnaOwieczka

Semele

Ciekawe przemyślenia katolika po przejściach.

No cóż, wiemy, że z demokracją nie jest dobrze. Entuzjazm, z jakim w krajach postkomunistycznych przyjmowaliśmy zmianę systemu politycznego w 1989 roku już dawno wyparował. Po prawdzie trzeba pamiętać, że ten „entuzjazm” od początku był podzielany przez skromną większość (40 procent wyborców nie pofatygowała się do urn w czerwcowych wyborach!). W każdym razie lista znaków zapytania kierowanych pod adresem liberalnej demokracji od tamtego czasu ciągle się wydłuża, a podejmowane środki zaradcze, by ją uratować jedynie oddalają niknący ideał. To jednak wcale nie znaczy, że nie należy robić wszystkiego, co w naszej mocy, by przepędzić z przestrzeni publicznej żądnych władzy autokratów. Moses Naim udziela interesujących podpowiedzi jak to zrobić.
W moim przekonaniu Zemsta władzy powinna być lekturą obowiązkową dla każdego, kto chce zrozumieć zaskakujące drogi karier politycznych ludzi, którzy na pierwszy rzut oka żadnych talentów w tym zakresie nie przejawiali, ani nie przejawiają. Jednak połączenie „trzech P” daje właśnie takie zaskakujące rezultaty, jak choćby ten znany nam z polskiego podwórka gdzie grupa nieudaczników i frustratów skutecznie terroryzuje społeczeństwo od 2015 roku. Jednak szczególnie przydatne mogą być rozważania Naima na temat postprawdy, która w odróżnieniu od populizmu i polaryzacji jest zjawiskiem stosunkowo nowym i najmniej rozpoznanym. Jego zdaniem
Populizm i polaryzacja są znane w świecie polityki od dawna – można by podać ich przykłady sięgające czasów starożytnych. Najbardziej zaś osobliwym aspektem odwetu władzy jest postprawda. Zjawisko, o którym mowa, można uznać za nowe, ale nie dlatego, że politycy nigdy nie posługiwali się oszustwem, bo to, rzecz jasna, robili, lecz dlatego, że pojęcie postprawdy sięga znaczniej głębiej niż do pokładów zwyczajnego kłamstwa. Stosując postprawdę, liderzy nie ograniczają się jedynie do plecenia zwykłych koszałków-opałków, lecz zaprzeczają potwierdzalnym, obiektywnym faktom. Postprawda polega nie tyle na staraniach, by kłamstwa zostały uznane za prawdę, ile na zaciemnianiu obrazu do takiego stopnia, by przede wszystkim trudno było dostrzec różnicę między prawdą a fałszem.
Czyż nasza debata publiczna na temat katastrofy smoleńskiej z 10 kwietnia 2010 roku nie jest klasycznym przykładem umiejętnego zastosowania postprawdy? Albo ostatnio rozpalająca do czerwoności emocje na temat „wiedział, czy nie wiedział” w odniesieniu do Karola Wojtyły? W obu przypadkach nie chodzi o żadną prawdę czy ustalenie faktów, ale o rozbujanie do granic wytrzymałości społecznych emocji. W tym mistrzem jest niewątpliwie Jarosław Kaczyński.
Śledzenie karier autokratów jest nade pouczające, bo kończy się zwykle podobnie – bandyckim przejęciem państwa. Temu procederowi Naim poświęca cały rozdział. Jak pisze, zastanawiając się nad wspólną cechą autokratów:
Ale jak wygląda koniec świata populizmu, polaryzacji i postprawdy? Dokąd prowadzi władza spod znaku 3P pozostawiona samopas i rozwinięta do granic możliwości? W tym rozdziale zbadamy, w jaki sposób bandytyzm będący podstawą tego nowego typu władzy skutkuje kryminalnym przejęciem państwa, subtelnie zamieniając rząd w rozbudowaną grupę przestępczą nastawioną na zachłanne czerpanie zysków ze społeczeństwa. Dochody z tej strategii napełniają kieszenie rządzących i ich kolesiów i są używane do kupowania niezbędnego politycznego poparcia w kraju i za granicą.

[link widoczny dla zalogowanych]

lucek

blackSwan

Semele

Myślę, że dobrzy ekonomiści bardzo byliby przydatni.

towarzyski.pelikan

Semele

Pomysł rządów filozofów nie jest nowy.
Dziś właściwie każdy może byc filozofem. Są inne standardy.
W artykule została przedstawiona recepcja filozofii platońskiej dokonana przez jednego z ważniejszych polskich myślicieli renesansu, Wawrzyńca Goślickiego. Filozof w swoim traktacie De optimo senatore argumentował, że państwem powinien rządzić senat złożony z filozofów. Inspiracją dla Goślickiego były koncepcje Platona przedstawione w Państwie. Polski myśliciel utrzymywał, że filozofowie są predystynowani do kierowania państwem jako jedyni, którzy potrafią połączyć praktykę z namysłem filozoficznym. Potwierdzeniem słuszności poglądów autora było jego życie. Połączył bowiem wykształcenie filozoficzne z funkcją senatora. Wizja, w której to filozofowie-senatorowie powinni rządzić państwem była nowatorska w stosunku do koncepcji, jakie powstawały w tym czasie na terenie I Rzeczpospolitej. Dlatego w niniejszym artykule poglądy Goślickiego zostały skonfrontowane z wizją roli senatorów przedstawioną w pismach dwóch największych staropolskich pisarzy politycznych – Stanisława Orzechowskiego i Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
[link widoczny dla zalogowanych]

blackSwan

Semele

BlackSwan

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński