ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Przyszedł mi do głowy jeden sens "religijno - duchowy" dla tej inwazji Rosji na Ukrainę. Jest nim szansa na ujrzenie przez Rosjan DO CZEGO PROWADZĄ TĘSKNOTY ZA IMPERIUM.
Prędzej czy później te zbrodnie wojenne Rosjan wypłyną także w społeczności rosyjskiej. Tak jak do Niemców - tych zwykłych, najczęściej dobrych ludzi, próbujących jakoś związać życiowy koniec z końcem - dotarło czym stał się ich naród, gdy zaczął realizować imperialną wizję fuhrera.
W końcu do większości Rosjan dotrze, CZYM TAK NAPRAWDĘ JEST OWA NARODOWA DUMA, którą w sobie pielęgnowali.
Z punktu widzenia zwykłego Rosjanina, popierającego Putina, z grubsza można powiedzieć, iż zdecydowanie najczęściej nie czuje się on złym człowiekiem. On tylko chce czuć się dumnym z tego narodu, do którego należy, chce być cząstką wspaniałej społeczności. Tylko to...
Czy jest coś złego w tym, że chcemy wielkości dla tych, których uznaliśmy za ważnych, czy jest złego w tym, że naród, który sobie ukochaliśmy miałby być wywyższony, jako ten, który jest ponad innymi narodami, który wyznacza trendy, ukazuje światu swoją moc?...

Albo zadam inne pytanie:
Czy można BYĆ SZCZERYM jako człowiek, nie kochając tej swojej zbiorowości, tego plemienia, które nas wydało, w którym się wychowaliśmy?...
A jak być szczerym, nie pragnąc dla owego plemienia wywyższenia?...

Myślę, że z grubsza tak przebiega w swoim rdzeniu myślenia i emocji odczuwanie dumy ze swojego narodu, w szczególności dumy z narodu, który jest na tyle wielki, że może stworzyć imperium, może narzucić narodom postronnym swoje zasady i dominację.
Może to taki jest świat, że albo my dominujemy, albo nas dominują?...
Rosjanin, wychowany w kulcie siły i odwagi, karmiony od dziecka bajką o wielkości jego narodu - narodu, który pokonał wrednych nazistów, który uratował świat przed wrednym Hitlerem, a który potem stworzył sowieckie imperium, pokazując światu swoją moc - taki Rosjanin identyfikuje się (nie każdy, ale chyba większość z nich aktualnie) z tą ideą, że tak właśnie powinno być - Rosja ma być dominatorem, ma narzucać, ma rządzić. Tak ma być, bo jest wielki, niezwykły naród, bo w nim żyją odważni ludzie, wychowani w twardych warunkach, ludzie z godnością i honorem, którym przecież NIKT NIE PODSKOCZY. Bo mocni są, bo wspaniali są, bo im się należy świat.
Tak samo myślał Hitler, a za nim - przynajmniej w pierwszych etapach II wojny światowej większość Niemców.
Bo co jest tu alternatywą?
- Przestać kochać własny naród?...
Być takim wynarodowionym, wypierdkiem świata, osobą bez (grupowej) tożsamości i bez tej wielkiej idei wspólnotowej, zagubioną w odniesieniach świata, który mami wieloma rzeczami bez znaczenia?...
A tu jest prosty i jasny cel!
Oto my (czyli dla Rosjanina naród rosyjski) idziemy ku zwycięstwu!
Powiewająca nad nami flaga!
Wrogowie pierzchają w popłochu!
Chwała, chwała, zwycięstwo!
Idziemy, połączeni braterstwem w boju!
Idziemy pokazać wszystkim naszą wartość!!!
I pokażemy tę wartość!
Zbudujemy imperium, które zaświadczy o chwale wielkiego narodu (rosyjskiego)!
Cóż może się równać z owym celem?...

no.... będą jakieś ofiary...
jak to na wojnie, będą...
ktoś musi zginąć, aby okazała się chwała wielkiego narodu
kogoś trzeba zgnębić, bo tym właśnie wykazuje się chwałę
czy źli jesteśmy?...
- Nie, przecież nie jesteśmy źli, bo realizujemy wielką ideę!
Bo wywyższamy własny naród!
To wspaniałość, nie żadne zło!!!

Tak myślą (z grubsza, chyba...) Rosjanie dzisiaj. Tak z resztą myśli większość ludzi, którzy zaprzedali swą duszę tak do końca pragnieniu plemiennej chwały i wywyższenia, w szczególności wywyższenia poprzez tworzenie imperium, zniewalanie innych narodów, innych ludzi.

Ale co zrobić z tą pamięcią ofiar?!!
Zamordowani. Zgwałcone kobiety, spalone domy...
Noooo, musiało się zdarzyć, dla chwały narodu (rosyjskiego). Musiało...
Ale nawet jeśli (tak trochę...) to zło się zdarzyło, to naród (rosyjski) dalej jest przecież dobry i czysty. To nie są jakieś potwory! To nie są skurwysyny bez sumienia!
Nie są?...
Czy aby na pewno nie są?!!!...
To patrz na te związane ręce, na zgwałcone dziewczynki, pomordowane dzieci, patrz na te masowe groby!
Noo nie!!!...
Tak nie może być, że na to patrzymy...
Jest tysiąc powodów, aby na to tak nie spojrzeć...
Bo są fake newsy, bo to na pewno tamci to zainscenizowali.... Bo na wojnie przecież - wiadomo - zdarzają się różne rzeczy...
To nie była prawda! A nawet jeśli trochę była, to wciąż wspaniałym dobrym narodem jesteśmy, bo gdy ruszaliśmy na tę wojnę, to nie było intencją!
Nasza intencją to chwała i zwycięstwo, a nie mordowanie dzieci!!
To z tą ideą się związaliśmy!
Chotieli haraszo, na proizoszło kak wsiegda...

Semele

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Nieraz się zastanawiam, co właściwie może myśleć sobie taki przeciętny Rosjanin popierający imperialne ambicje swojego państwa i jego wodza?

Może coś w stylu: dobrze byłoby gdyby mój kraj był imperium.
Dobrze byłoby, aby się inne narody bały Rosjan.
Dobrze byłoby, jakby nasi władcy rządzili w innych krajach.
A może nawet nie myślą tak "daleko", po prostu może im dźwięczy w "mentalnych uszach": Rosja wielka! Rosja wygrywa! Rosja rządzi! Oto cel!
- co by to nie miało znaczyć...

Co przeciętny Rosjanin z tego będzie miał?...
Chyba tylko chore poczucie dumy...
Zwyrodniałe rozumienie godności i sprawczości...

Przypuszczam, że przeciętny Rosjanin popierający imperializm rosyjski NIE MYŚLI, tylko CHCE, wpatrując się obraz wyimaginowanej wielkości, która - za pośrednictwem przynależności do swojego państwa i narodu - jakoś też miałaby na niego spaść.

Co rozumiem przez określenie "nie myśli"?
Rozumiem przez to, że NIE ROZWAŻA OPCJI, nie stawia sobie pytań w rodzaju: a jak zaczniemy tę wojnę, to jakie się zrobią skutki uboczne?
Albo nie analizuje: jeśli nawet byśmy weszli z naszą władzą do obcych krajów to CO KONKRETNIE BĘDZIE LEPIEJ?

Aby rozwiać iluzje trzeba zejść do poziomu KONKRETÓW!
Rosjanin konkretnie myślący może zadałby sobie pytanie: w czym mi się w życiu polepszy, jeśli władze mojego kraju, narzucą przemocą swoje prawa i ludzi w innych krajach?
Jak sobie taki marzący o imperiach ludzie by postawili sprawę w świetle pytania CO KONKRETNIE ZYSKUJĘ (może moja rodzina, moi znajomi), że wojska mojego państwa pozabijają jakichś tam ludzi, aby potem w podbitym kraju rządził mój władca, to okazałoby się, że zapewne albo nic nie zyskam, albo bliżej nieokreślone "nie wiadomo co?". Można sobie wyobrażać, że jakieś tam dobra z podbitych krajów spłyną do kraju imperatora, ale bilans tych zysków i strat wcale nie jest oczywisty. Nie wiadomo, czy jakiekolwiek zyski by tu były.
Jednak nie sądzę, aby imperialistycznie przeżywający swój patriotyzm Rosjanin w ogóle tego rodzaju pytania sobie stawiał?
Raczej to jest tak (a nie tylko Rosjanie tak mają, bo kto wie, czy nie większość nacjonalistów na całym świecie), że ta wielka idea tryumfu narodu i państwa właściwie nie ma powiązań z niczym konkretnym.
Raczej po prostu...
ma być ten tryumf! Ma być zwycięstwo! Mamy pokazać światu, jacy to mocni jesteśmy!

A co takiego ten świat miałby wtedy odczuć?
Tu imperialistycznie myśląca osoba nie powie już konkretów, lecz z odwoła się do jakichś niesprecyzowanych swoich intuicyjnych rojeń: noooo, że wielcy jesteśmy! Że wygrywany!
Ale co z tego wygrywania masz? - można by zadać pytanie zwolennikowi imperium swojego państwa.
- No to poczucie! Tę godność, tę wielkość! Ależ idea za tym byciem większym od innych się kryje! Jaka wspaniałość!...

Według mnie niezwykle ważnym odkryciem życiowym, formą przebudzenia jest uświadomienie sobie, że te wielkości to bullshit!
Imperialistycznie myślący osobnik pewnie jakby go przycisnąć w sprawie, to powiedziałby, że on nie chce aby te kobiety, dzieci z obcego kraju były pozabijane, aby stało się tyle krzywd, ile na wojnie się dzieje. On nie uważa się (najczęściej) za złego człowieka. Zapewne będzie UNIKAŁ ROZWAŻAŃ na temat tego, CO NAPRAWDĘ SIĘ STANIE.

Tu dotykamy idei grzechu - w źródłosłowie "chybiania celu". Popierający imperializm osobnik nie chce tego, co w wyniku jego poparcia musi się stać - krzywd niewinnych ludzi. On tego nie chce, ale jednocześnie jego CHCIEJSKIE MYŚLENIE zabroni mu rozważań, że to się zdarzy. On będzie uwagę skupiał na tym pragnieniu owej "wielkości", tego wywyższenia jego - podpiętego jakoś pod wygraną jego państwa. Chybi celu w tym sensie, że stanie się ostatecznie coś zupełnie innego, niż sobie roił.
Stanie się krzywda niewinnych, a z nią hańba dla najeźdźców. Jeśli nawet ktoś tam zyska na podbojach, to nieliczni uprzywilejowani. Zwykły obywatel nie odczuje żadnej poprawy swojego bytu, a nawet z dużym prawdopodobieństwem mu się ten byt pogorszy, bo nastawiona na wojenny wysiłek gospodarka zaoferuje mniej dóbr ważnych dla życia większości obywateli. Do tego dojdzie zatrucie przestrzeni społecznej szpiegomanią, wyszukiwaniem zdrajców, ograniczaniem wolności słowa. Imperialistycznie myślący Rosjanin (a nie tylko Rosjanin) z dużym prawdopodobieństwem dozna obniżenia obiektywnego poziomu życia.
Ale czy będzie chociaż WIELKI?
Może wszystko warto jest oddać dla tej chwały zwycięzcy?...

Ja uważam, że ostatecznie W ROZLICZENIU HISTORII IMPERIALISTA ZOSTANIE UZNANY ZA ZHAŃBIONEGO. Uważam, że tak ostatecznie nawet na tym - godnościowym - polu (a może nawet najbardziej na tym polu!) imperialista dozna porażki, totalnego minięcia się z celem. Zostanie nazwany mordercą, krzywdzicielem, złodziejem draniem. Zamiast wielkiej godności pojawi się WIELKA HAŃBA.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Wojna na Ukrainie chyba z każdym dniem ilustruje jakąś formę BEZSENSU - przynajmniej z punktu widzenia jakiegokolwiek celu, poza AMBICJONALNYM "dopierdolić tamtym!".

Upór w obronie swojej ziemi prezentowany przez Ukraińców, stawia całą agresję wobec perspektywy: może i da się w końcu wejść na te ziemie, ale najpierw trzeba je totalnie zrujnować, zamienić w zgliszcza i ruiny. Potem będzie można na tę pustynię wejść...
Ale po co w ogóle coś takiego robić?
Po co komuś zajmowanie terenu, na którym nic nie rośnie, nie można tam niczego produkować, nie ma tam ludzi, którzy by pracowali. To już każdy inny ugór, każdy inny teren - jakimi przecież Rosja dysponuje w ogromnej ilości, bo jest największym obszarowo państwem świata - jest lepszy, bo nie trzeba się borykać z zagospodarowywaniem tych ruin, co jest przecież bardzo pracochłonne, wymagające nakładów.
Putinie - jeśli osiągniesz swój cel - to zostaniesz królem na zgliszczach. Na pewno o to ci chodzi?...
Ale pytanie jest nie tylko do Putina, lecz do KAŻDEGO AGRESORA - czy jest jakikolwiek sensowny cel, jakakolwiek korzyść (poza samą ambicją wygrywania, stawiania na swoim) stosowania taktyki niszczenia terenów, które ktoś pragnie zdobyć?

anbo

Chciałem tu tylko nadmienić, że ci zwyrodniali żołnierze rosyjscy, o których wyczynach wszyscy wiemy, raczej nie są ateistami. Za Wikipedią:
Według badań Pew Research Center z 2010 r. 73,3% obywateli Rosji to chrześcijanie (71% prawosławni, 1,8% protestanci, 0,5% katolicy), 10% to muzułmanie. Wyznawcy innych religii stanowią mniej niż 1% populacji. Liczba ateistów, agnostyków wynosi 16,2%.
[link widoczny dla zalogowanych]
Wspomnieć tu trzeba także o poparciu dla wojny Rosjii przeciw Ukrainie udzielonej przez Cerkiew w osobie Cyryla, a pewnie nie tylko jego. Piszę to po to, żeby co niektórzy apologeci zastanowili się zanim zaczną piać z zachwytu nad etyką wierzących i potępiać w kontekście etyki w czambuł ateizm podając jako przykład zbrodnie ZSRR. Jak widać (wiadomo to zresztą było i wcześniej), że ateizm to zły trop.

Semele

Michał Dyszyński

Właściwie to chyba najlepiej tłumaczy postawę Putina i Rosjan przyjęcie koncepcji PARADYGMATU IMPERIALNEGO.
Paradygmat ten z grubsza dałoby się sformułować jako: niezbywalnym i głównym dążeniem każdego państwa, które miałoby się liczyć na arenie międzynarodowej, jest dążenie do imperium.
Putin wielokrotnie chwalił i Rosję i ZSRR za imperialny aspekt ich polityki. Więcej, to chwalenie imperialnych ambicji zaszczepiał Rosjanom w ogólności. Rosjanie mieli się czuć dumni
- NIE z tego, że coś pozytywnego światu dały
- NIE z tego, że mają wysoką pozycji w świecie kultury
- NIE za jakieś czynione dobro, pomoc innym
ale za to, że
ROSJI SIĘ BOJĄ NARODY I PAŃSTWA
ROSJA ZDOBYWA TERYTORIUM INNYCH KRAJÓW
ROSJA USTANAWIA RZĄDY POZA SWOIM PAŃSTWEM
ROSJA MA WIELKĄ ARMIĘ
ROSJA NARZUCA SWOJE WARUNKI.
Paradygmat imperialny, narzucony przeciętnemu Rosjaninowi powoduje, iż ten ma zredukowane ambicje osobiste (przynajmniej te nie związane bezpośrednio z życiem prywatnym, rodzinnym) - zredukowane do przekonań i wielkości jego państwa. Dla Rosjanina ma być tak (wedle przepisu propagandy), że Rosjanin ma być dumny nie ze swoich dokonań, lecz z tego, że żyje w państwie, które nie cofa się przed okazywaniem swojej dominacji i agresji.

Myślenie, że w ogóle człowiek ma być dumny nie z tego, co sam sobą reprezentuje, ale swoją wartość podpina pod jakąś tam organizację, jakieś stadne instynkty w ogóle chyba można uznać za pierwszy krok do uprzedmiotowienia człowieka, degradację duchową tego człowieka.
Rosjanie są nieustannie degradowani duchowo - ich ambicje nie mają być ich własnymi ambicjami, lecz ambicjami wskazanymi przez wodzów. Ambicją dla Rosjanina jest ambicja jego cara, I sekretarza partii, naczelnika państwa.
Jest to idea FASZYZMU.

Michał Dyszyński

Wojna Rosji z Ukrainą pokazała, jak zmienić musi się taktyka militarna z powodu właściwości wprowadzanego uzbrojenia. [link widoczny dla zalogowanych]
Warto zadać sobie pytanie: co na współczesnym polu walki jest wart tradycyjny czołg?

Może jest już głównie metalową trumną, bo np. javeliny rozwalą go bez problemu?...

Dalsze konsekwencje dla teorii wojen są też niezwykle znaczące. Bo nie bardzo widać na horyzoncie sposób, który by umożliwił prowadzenie wojny dającej napastnikowi jakiekolwiek korzyści z całej owej "imprezy". Jeśli nie można sprawnie czołgami zająć terenu, który zachowałby swoją infrastrukturę, to po co w ogóle toczyć tę wojnę.
Bo jak na razie wygląda na to, że jedyne co mogą sobie wrogie strony robić, to nawzajem się bombardować, niszcząc wszystko. Żadnej korzyści tylko czysta wrogość - ja ci zniszczę twój kraj moimi pociskami, a sam będę niszczony ładunkami odwetowymi. Nawet jak ostatecznie jedna ze stron wygra ten pojedynek na bombardowania to ostatecznie będzie mogła jedynie cieszyć się z zajęcia totalnie zrujnowanego obszaru - z zajęcia gruzowiska. Po co komu zdobywanie gruzowisk?... :shock:

A jeśli jedynym efektem wojny jest tylko czysta wola niszczenia - bo tam jest wróg - to właściwie zanika jakikolwiek praktyczny sens prowadzenia wojen. :shock:

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

Z ulic Ukrainy znikają nazwy ulic odwołujące się do powiązań z Rosją. [link widoczny dla zalogowanych]

Jeśli Putin myślał o tym, aby jakoś zniweczyć naród Ukraiński, to wyszło mu dokładnie odwrotnie - bo teraz dopiero, w obliczu zagrożenia Ukraińcy zaczynają się na potęgę narodowo integrować.
Co Putinowi zostaje?...
Zniszczyć atomówkami całą Ukrainę do gołej ziemi?...
Pokazać światu, że jest się dużo gorszym skwsnem niż Hitler czy inni najgorsi złoczyńcy świata?...
W imię tego "skoro nie chcecie być Rosjanami, to gińcie"?...
Odejść z tego świata z wieczną hańbą mordercy milionów kobiet, dzieci?...
Taki w tym sens?...
W imię idei: pokażę całemu światu, że kto mi się przeciwstawia, ten ginie i żadne względy, a już szczególnie względy człowieczeństwa, etyki, dobra nie przed okazaniem swojej woli nie powstrzymają?...

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Semele

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka