Forum ŚFiNiA Strona Główna ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

Dlaczego kobiety lgną do toksycznych partnerów?
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3  Następny
 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Nauki społeczne
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Sob 20:48, 09 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:54, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 2 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Sob 20:53, 09 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
Ja raczej też byłem "zdroworozsądkowy" i też nie przeżywałem buntu. Ale zmieniałem się przez całe życie. Tak wiele moich nastawień do rzeczywistości się zmieniło, że dzisiaj chyba mogę powiedzieć, że jestem wyraźnie innym człowiekiem, niż za czasów młodości. Nieraz sobie wspominam: jaki ja wtedy byłem naiwny, jak wiele głupich błędów popelniałem. :shock:

Ja też byłem naiwny w wielu sprawach, jak Unia Europejska, czy kwestie "romantyczne".

Natomiast jeśli chodzi o system wartości, myślę niezmiennie to samo, co myślałem jako nastolatek.

Nazwij to niedojrzałością, albo stabilnością. Twój wybór.

Nie wiem, co się składa na Twój system wartości, więc nie będę kombinował nazw do tej niewiadomej z samego faktu, że się nie zmieniła.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Hill
Chwilowo nieaktywny



Dołączył: 01 Sty 2023
Posty: 2026
Przeczytał: 0 tematów


Płeć: Kobieta

PostWysłany: Nie 6:26, 10 Wrz 2023    Temat postu:

Michał Dyszyński napisał:

Ja to pisałem w kontekście nie tyle wieku, co bardziej doświadczeń emocjonalnych człowieka i zdolności do panowania nad emocjami. Jeśli człowiek sam czuje, że nad emocjami nie panuje, to bardziej rozumie, a dalej dobrze się czuje z osobami podobnymi sobie - też "rozwichrzonymi" emocjonalnie, wyrażającymi na zewnątrz to, co im z tego tygla odczuć się wyłoni. To co jest jakoś zrozumiałe, zdaje się być bardziej bezpieczne.


Może tak być, że ludzie dobierają się na zasadzie podobieństw, ale i tu nie ma reguły, bo zdarzają się też związki, w których osoby z charakteru są przeciwieństwami, jedna strona jest bardziej ekstrawertyczna, a druga bardziej introwertyczna i stonowana jeśli chodzi o emocjonalność. Po prostu w tym temacie nie da się ustalić jednego wzorca według którego ludzie dobierają się w pary, bo to zależy od różnych czynników, a czasem może i od zwykłego przypadku, że się poznało akurat taką osobę i z nią związało na stałe. Jedno co można tu ustalić, to że są osoby, które cieszą się większym zainteresowaniem ze strony płci przeciwnej i są takie, które aż takiego zainteresowania nie mają, co nie oznacza, że ten drugi typ nie może się cieszyć szczęśliwym związkiem. Po prostu istnieje jakiś powód związany pewnie z biologią, instynktami, który powoduje, że niktórzy ludzie mają większe przyciąganie.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 6:33, 10 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:56, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 2 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 11:23, 10 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
Nie wiem, co się składa na Twój system wartości, więc nie będę kombinował nazw do tej niewiadomej z samego faktu, że się nie zmieniła.

To bardzo trudne do opisania, bo wiele rzeczy wynikających z naszego systemu wartości uważamy za oczywiste, a co za tym idzie nie przychodzi nam do głowy, żeby je opisywać. Dopiero opisujemy je wtedy, gdy widzimy w zachowaniu innych ludzi coś, co nas niepokoi i jest rażąco sprzeczne naszymi wartościami.

Ale ciekaw jestem Twojego systemu wartości. Co w ogóle za wartość uważasz?
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 11:32, 10 Wrz 2023    Temat postu:

Hill napisał:
Michał Dyszyński napisał:

Ja to pisałem w kontekście nie tyle wieku, co bardziej doświadczeń emocjonalnych człowieka i zdolności do panowania nad emocjami. Jeśli człowiek sam czuje, że nad emocjami nie panuje, to bardziej rozumie, a dalej dobrze się czuje z osobami podobnymi sobie - też "rozwichrzonymi" emocjonalnie, wyrażającymi na zewnątrz to, co im z tego tygla odczuć się wyłoni. To co jest jakoś zrozumiałe, zdaje się być bardziej bezpieczne.


Może tak być, że ludzie dobierają się na zasadzie podobieństw, ale i tu nie ma reguły, bo zdarzają się też związki, w których osoby z charakteru są przeciwieństwami, jedna strona jest bardziej ekstrawertyczna, a druga bardziej introwertyczna i stonowana jeśli chodzi o emocjonalność. Po prostu w tym temacie nie da się ustalić jednego wzorca według którego ludzie dobierają się w pary, bo to zależy od różnych czynników, a czasem może i od zwykłego przypadku, że się poznało akurat taką osobę i z nią związało na stałe. Jedno co można tu ustalić, to że są osoby, które cieszą się większym zainteresowaniem ze strony płci przeciwnej i są takie, które aż takiego zainteresowania nie mają, co nie oznacza, że ten drugi typ nie może się cieszyć szczęśliwym związkiem. Po prostu istnieje jakiś powód związany pewnie z biologią, instynktami, który powoduje, że niktórzy ludzie mają większe przyciąganie.

To na pewno. Trochę piszą o tym behawioryści. Ciągnie nas do ludzi silnych, poukładanych, zdrowych, atrakcyjnych wizualnie. Natomiast mnie trochę tu bardziej zainteresowały czynniki jakby drugiego rzędu, bardziej subtelne. Czyli nie chodzi mi o to, że seksowna, rozsądna dziewczyna będzie miała raczej adoratorów, a podobnie przystojny sensowny chłopak raczej nie będzie narzekał na brak zainteresowania płci przeciwnej. Takich "na rynku par" szybo się rozchwytuje. Problem mogą mieć co najwyżej takie osoby tego typu, które za szybko zostaną wciśnięte w jakieś oczekiwania społeczne, albo nie dostały się do środowiska, w którym mogłyby zaprezentować swoje walory i znaleźć sobie podobnie sensownego partnera/kę (wbrew pozorom, to jest niebanalna sprawa - zdobyć grono podobnych sobie ludzi, z którymi dzieli się zbliżone wartości, na podobnym poziomie mentalnym).
Dla mnie jednak fascynujące najbardziej jest to, że nieraz jakiś drobiazg powoduje, że akurat tych dwoje do siebie czuje silne przyciąganie, znacznie wykraczające poza to standardowe w ich środowisku, pomimo tego, że obok są dostępne względnie podobne "obiektywnie" osoby, które jednak nie są już tak bliskie sercu.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 11:36, 10 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:56, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 11:50, 10 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
Nie wiem, co się składa na Twój system wartości, więc nie będę kombinował nazw do tej niewiadomej z samego faktu, że się nie zmieniła.

To bardzo trudne do opisania, bo wiele rzeczy wynikających z naszego systemu wartości uważamy za oczywiste, a co za tym idzie nie przychodzi nam do głowy, żeby je opisywać. Dopiero opisujemy je wtedy, gdy widzimy w zachowaniu innych ludzi coś, co nas niepokoi i jest rażąco sprzeczne naszymi wartościami.

Ale ciekaw jestem Twojego systemu wartości. Co w ogóle za wartość uważasz?

Pisałem, że to trudne do opisania, bo nie wiem do czego mam się odnieść. System wartości jest bardzo pojemny.
No ale na przykład...

Poglądy indywidualistyczne są częścią mojego systemu wartości, w przeciwieństwie do poglądów kolektywistycznych.

Relacja romantyczna kobiety z mężczyzną powinna być egalitarna.

Nieprzypisywanie życiu wartości dla samego życia, to kolejna wartość.
Kalectwo gorsze jest od śmierci - to kolejna wartość, ale osobista, czyli akceptuję że inni mogą mieć odrębne zdanie względem siebie samych.

Nie wolno nikomu narzucać, by żył.

Otwarte wyrażanie własnych potrzeb świadczy o dobrych intencjach, a ukrywanie swoich potrzeb wraz z późniejszymi pretensjami, że ktoś ich nie spełnił, świadczy o złych intencjach.
Emocja wywołana reakcją na powyżej opisane pretensje jest usprawiedliwiona, a pretensje że ktoś nie spełnił naszej potrzeby, której się nigdy nie wyartykułowało, są nieusprawiedliwione.

Otwarte mówienie o swoich potrzebach nie jest przejawem narcyzmu tudzież egocentryzmu.
Zaś zatajanie swoich potrzeb nie jest przejawem braku narcyzmu tudzież egocentryzmu.

Otwarte mówienie o swoich potrzebach nie równa się roszczeniowości.

.

Dużo tu piszesz o potrzebach. Ale nie widzę abyś te potrzeby analizował. Stawiasz sprawę, że one "po prostu są".
To nas różni o tyle, że ja jestem tu mocniejszym symetrystą. Dla mnie najmniejsza różnica pomiędzy potrzebami moimi, a potrzebami partnera/ki (w dowolnej relacji, nie musi od razu być ta romantyczna) już stawia problem na zupełnie nowej płaszczyźnie, czyli ZASTANOWIENIA SIĘ, CZY NIE POWINIENEM SIĘ ZMIENIĆ, bo coś trzeba zmienić, jeśli występuje niedopasowanie. Ty jakbyś sobie tego w ogóle nie brał pod uwagę.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 12:12, 10 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:56, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 8 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 12:31, 10 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
Dużo tu piszesz o potrzebach. Ale nie widzę abyś te potrzeby analizował. Stawiasz sprawę, że one "po prostu są".
To nas różni o tyle, że ja jestem tu mocniejszym symetrystą. Dla mnie najmniejsza różnica pomiędzy potrzebami moimi, a potrzebami partnera/ki (w dowolnej relacji, nie musi od razu być ta romantyczna) już stawia problem na zupełnie nowej płaszczyźnie, czyli ZASTANOWIENIA SIĘ, CZY NIE POWINIENEM SIĘ ZMIENIĆ, bo coś trzeba zmienić, jeśli występuje niedopasowanie. Ty jakbyś sobie tego w ogóle nie brał pod uwagę.

Jak to nie analizuję potrzeb? Cały czas to robię. To między innymi dlatego nie mówię "kocham cie", ani nie twierdzę, że czuję miłość, gdy nie mam pewności, po dokonanej analizie, czy to jest faktycznie prawda.

A co do różnicy potrzeb - ZAWSZE istnieją odmienne potrzeby. Nie ma dwóch takich, co mieliby identyczne.
Problem polega na tym, czy dwie osoby są w stanie tak się dostosować, wypracować taki kompromis, żeby te różnice nie przeszkadzały im razem funkcjonować. Powinny rezygnować z tych części swoich potrzeb, z których mogą łatwo zrezygnować, na rzecz spełnienia tych potrzeb drugiej strony, z których druga strona nie może łatwo zrezygnować.

Tylko ze jest też pytanie: czy na danym poziomie rozwoju osobowego W OGÓLE ISTNIEJE TAKA KONFIGURACJA realizacji potrzeb obu stron, która by obie strony w minimalnym oczekiwanym stopniu zaspokoiła?
Poza tym jest też pytanie: kto ma bardziej ustąpić?
- Jeśliby ktoś tylko ustępował, to wkrótce może w jakimś stopniu zatraci siebie, przez co...
stanie się nieatrakcyjnym partnerem, bo będzie nieokreślony, chwiejny, bez osobowości.

Tu jest ten problem, że JAK MASZ FAJNĄ OSOBOWOŚĆ, TO ZACHWYCISZ SOBĄ, a jak tej osobowości nie masz, to żebyś nie wiem jak się dostosowywał do kogoś, to nie zachwycisz, staniesz się tylko ciężarem, jako że tym co (przynajmniej te inteligentne osoby) zachwyca, jest WYBITNE CZŁOWIECZEŃSTWO, OSOBOWOŚĆ.
Jak jesteś nikim, to może zaspokoisz jakieś tam byle jakie potrzeby, ale nie zaspokoisz tej najważniejszej, tej "która kręci" - poczucia bycia z kimś, z kim warto być.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 18:12, 10 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:57, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 5 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 18:22, 10 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
Tu jest ten problem, że JAK MASZ FAJNĄ OSOBOWOŚĆ, TO ZACHWYCISZ SOBĄ, a jak tej osobowości nie masz, to żebyś nie wiem jak się dostosowywał do kogoś, to nie zachwycisz, staniesz się tylko ciężarem

Zachwyt zawsze przemija, w każdym związku, bo każdy ma "coś za uszami".

Dlatego ja w związku z nią od samego początku starałem się funkcjonować tak, jakby wszelkie zachwyty już dawno przeminęły. Nie było więc w naszym przypadku etapu podchodów i tzw. zakochania. Przynajmniej nie z mojej strony. Ja nie byłem nią nigdy zachwycony. Ja po prostu uważałem od samego początku, że to jest odpowiednia osoba - że do siebie pasujemy. Od niej też nie oczekiwałem zachwytu. Chciałem rutyny - od samego początku. Przecież każdy związek w końcu przechodzi w etap rutyny, a zakochanie przemija. A ja tego chciałem od początku. Nigdy nie byłem w niej zakochany. Zawsze chciałem rutyny, która w każdym związku i tak w końcu nadchodzi. A właśnie ta rutyna jest najtrwalszym etapem każdego związku.

To chciałeś czegoś przeciwnego, niż to co dla mnie w związku byłoby powodem, aby w takowym związku być. Mogło być to też u Twojej byłej, której takie ustawienie związku mogło wydać się traceniem swojego życia. Dla mnie może powody religijne by coś podobnego usprawiedliwiały (chrześcijanin powinien "nieść swój krzyż"), ale już odejmując aspekt religijny, to chyba wolałbym sobie w łeb palnąć, niż męczyć się w rutynie.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 18:28, 10 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:57, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 18:48, 10 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
To chciałeś czegoś przeciwnego, niż to co dla mnie w związku byłoby powodem, aby w takowym związku być. Mogło być to też u Twojej byłej, której takie ustawienie związku mogło wydać się traceniem swojego życia. Dla mnie może powody religijne by coś podobnego usprawiedliwiały (chrześcijanin powinien "nieść swój krzyż"), ale już odejmując aspekt religijny, to chyba wolałbym sobie w łeb palnąć, niż męczyć się w rutynie.

Ale przecież KAŻDY związek przechodzi w etap rutyny, i chyba jacyś tam psychologowie ustalili, że odbywa się to po około 3 lub 4 latach. Po takim ponoć czasie zakochanie przemija: po 3 lub 4 latach. Przy czym zauważ, że zakochanie to nie jest to samo, co miłość. Zakochanie to właśnie ten zachwyt.
Więc o jakim "krzyżu" piszesz?

Sam na pewno już od dziesięcioleci tkwisz w takiej właśnie rutynie.
Czy Ty jesteś zachwycony jeszcze swoją żoną? Wątpię.
Po prostu jest częścią Twojego życia, bez której sobie nie wyobrażasz dalej istnieć. Tylko tyle i aż tyle.

Dla mnie ta rutyna, o której piszę, jest czymś jak najbardziej pozytywnym. Oznacza stabilizację i zaufanie. Możliwość bycia sobą.

Dla mnie brak rutyny oznacza niepewność, brak ufności, i lęk.
Rutyna jest dla mnie stanem pożądanym.

Dyskusja w końcu zrobiła się ciekawa. :)
Pojawiły się jasne stanowiska, argumenty, wnioski.
Co wcale nie znaczy, że mnie przekonałeś. Właściwie to nawet nie bardzo mamy tu miejsce na przekonanie się, jako że rozmawiamy o uczuciach i odczuciach. Ja czuję tak, Ty czujesz inaczej. Cieszę się, że rozumiemy, iż nie ma potrzeby, aby kogoś przerobić na swoją modłę.
Ciekawe w tym wszystkim jest coś innego - jakieś uświadomienie sobie, zaakceptowanie, że można odczuwać kwestię spełnienia się życiowego, poczucia bezpieczeństwa mocno odrębnie. Dla mnie rutyna (przynajmniej niektóre jej formy, bo nie każda rutyna ma tę właściwość) jest synonimem nudy, poczucia zmarnowania swojego życia. W rutynie moje emocję więdną i w końcu gniją, sprawiając, że żyć się odechciewa.
Decyduje to, co CZUJEMY.
Przypuszczam, że Ty też byś - od pewnego poziomu rutyny - zaczął ją odbierać jako nudę i stratę życia. To jest kwestia tego poziomu, no i chyba kwestia W CZYM JEST owa rutyna, a w czym może coś się zmienia.
Ja uważam, że ideałem byłoby być ciągle zakochanym. Najlepiej byłoby czuć się jak w momencie, gdy najbardziej druga osoba mnie zachwyciła, sprawiła, że światło jaśniej zaświeciło, kwiaty zapachniały, a wokół brzmiała (co prawda niema realnie, ale piękna emocjonalnie) muzyka. Tak powinno (dla mnie być). Nie godzę się na rutynę. :nie:

A jeślibym już musiał się zgodzić, to chyba nie chcę żyć. :(


Ostatnio zmieniony przez Michał Dyszyński dnia Nie 18:49, 10 Wrz 2023, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 19:02, 10 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:57, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 19:11, 10 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
Ja uważam, że ideałem byłoby być ciągle zakochanym. Najlepiej byłoby czuć się jak w momencie, gdy najbardziej druga osoba mnie zachwyciła, sprawiła, że światło jaśniej zaświeciło, kwiaty zapachniały, a wokół brzmiała (co prawda niema realnie, ale piękna emocjonalnie) muzyka. Tak powinno (dla mnie być). Nie godzę się na rutynę. :nie:

Już ja widzę, jak Ty po 30 latach z żoną codziennie się tak czujesz...

Piszę o IDEALE, a nie o tym jak się czuję. Choć...
w jakimś stopniu poszukuję tych nici w mojej emocjonalności, które mnie przybliżają do odczuć, gdy moja relacja z żoną była najbardziej żywa, dynamiczna.

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
Dla mnie rutyna (przynajmniej niektóre jej formy, bo nie każda rutyna ma tę właściwość) jest synonimem nudy, poczucia zmarnowania swojego życia. W rutynie moje emocję więdną i w końcu gniją, sprawiając, że żyć się odechciewa.

To powiedz mi, czego Ty nie robisz rutynowo.

1. Wstajesz rano, jesz z żoną śniadanie, idziesz do pracy, wracasz do domu, jesz z żoną kolację, rozmawiasz z żoną lub wychodzisz z nią na spacer, oglądasz z nią TV, idziesz z nią do łóżka, fiki miki albo nie, gasisz światło i kładziesz się spać.
2. Idź do punktu 1.

Czy nie tak lub podobnie wygląda Twoje małżeństwo? I co to jest jeśli nie rutyna?

Nie można ciągle wymyślać nowych rzeczy, żeby przełamywać rutynę, bo w końcu wszystkie pomysły się wyczerpią. A w szczególności gdy się jest ze sobą dzień w dzień. Co jeszcze można wymyślać? W końcu wszystkie tematy będą przegadane, wszystkie zakamarki odwiedzone, i wszystkie zboczenia wypróbowane. I w końcu i tak zawsze się pojawi rutyna.

Nie chodzi o to, aby wciąż ciągle nowe rzeczy wymyślać (choć niektórzy nawet to próbują i w jakimś stopniu im się to udaje), chodzi o
- po pierwsze jakąś formą monitorowania swoich emocji
- o wyzwalanie w sobie inicjatyw emocjonalnych (także może i tych praktycznych w życiu)
- o obserwowanie drugiej strony, czy czasem nie jest jej ze mną źle, bo ją nudzę.
To nie muszą być jakieś wielkie zmiany, a przynajmniej nie muszą być ZEWNĘTRZNIE wielkie zmiany. Ważne jest to, jak to odbieramy. Czasem rutynę przełamie powiedzenie czegoś śmiesznego, kupienie jakiegoś drobiazgu, zachowanie się bardziej nietypowo. Możliwości są setki, jeśli nie tysiące.


Ostatnio zmieniony przez Michał Dyszyński dnia Nie 23:22, 10 Wrz 2023, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 20:25, 10 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:58, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 20:48, 10 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
MaluśnaOwieczka napisał:
Już ja widzę, jak Ty po 30 latach z żoną codziennie się tak czujesz...

Piszę o IDEALE, a nie o tym jak się czuję. Choć...
w jakimś stopniu poszukuję tych nici w mojej emocjonalności, które mnie przybliżają do odczuć, gdy moja relacja z żoną była najbardziej żywa, dynamiczna.

Ideały włóżmy między bajki.

Właśnie nie! Ideały są po to, aby w ich świetle mieć szansę na ocenę rzeczywistości inną, niż samo tej rzeczywistości jawienie się zmysłowe. Wszystko co oceniamy w istocie ma w swojej funkcjonalności odwołanie od jakiegoś ideału, aby stwierdzić, czy to obserwowane jest owego ideału dalej czy bliżej. Uświadamiając sobie jaki ideał w istocie w nas siedzi, zaczynamy myśleć już bardziej logicznie i odpowiedzialnie, a nie czysto impulsywnie, sensorycznie.


Ostatnio zmieniony przez Michał Dyszyński dnia Nie 23:22, 10 Wrz 2023, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Nie 21:41, 10 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 9:59, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Pon 0:32, 11 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Różni ludzie dzielą miłość przez różny mianownik.

Miłości nie da się skutecznie opisać jakąś liczbą mającą symbolizować jej siłę. Każdy kocha trochę inaczej, bo kochamy nie tak samo, tylko swoimi indywidualnymi doświadczeniami, odczuwaniem, zdolnościami, możliwościami.
Cokolwiek oceniamy, robimy to tym systemem odniesień, którym dysponujemy - w umyśle, uczuciach, intuicjach. Każdy ma niejako inny "zestaw strun", które zarezonują, gdy padnie na nie złożony "dźwięk" odczuwania ludzi, świata. Miłość jednej osoby może zatem "nie obsługiwać" jakiejś tam elementarnej emocji, która uruchomi się u drugiej osoby. Ktoś będzie kochał bardziej spokojną, życzliwą cierpliwością, a ktoś inny szaloną szarpaniną emocji. Dla jednej osoby miłość będzie domagała się żywotnie aspektu podziwiania obiektu miłości (równych sobie, a już szczególnie słabszych, niższych w rozumieniu i hierarchii trudniej będzie takiemu komuś kochać, bo nie będzie umiał wyplątać się z poczucia lekceważenia, które zablokuje wyższe odczucia), podczas gdy ktoś inny kochać będzie naturalnie istoty słabsze, mało atrakcyjne mentalnie. Jedni kochają bardziej opiekuńczo, inni bardziej władczo i dominująco. Czasem można się zastanawiać czy, przy dużych odchyłkach od normy, to aby na pewno jest jeszcze miłość, czy na to miano zasługuje.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Pon 9:18, 11 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 10:03, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Semele
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 09 Lis 2014
Posty: 23104
Przeczytał: 96 tematów


Płeć: Kobieta

PostWysłany: Pon 10:50, 11 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
MaluśnaOwieczka napisał:
Różni ludzie dzielą miłość przez różny mianownik.

Miłości nie da się skutecznie opisać jakąś liczbą mającą symbolizować jej siłę.

To była metafora z tym mianownikiem. Nie chodzi o matematykę.
Chodzi o to, że po prostu różni ludzie mają różny stopień samokrytycyzmu. Stawiają sobie poprzeczkę na różnych wysokościach.

Michał Dyszyński napisał:
Dla jednej osoby miłość będzie domagała się żywotnie aspektu podziwiania obiektu miłości (równych sobie, a już szczególnie słabszych, niższych w rozumieniu i hierarchii trudniej będzie takiemu komuś kochać, bo nie będzie umiał wyplątać się z poczucia lekceważenia, które zablokuje wyższe odczucia), podczas gdy ktoś inny kochać będzie naturalnie istoty słabsze, mało atrakcyjne mentalnie. Jedni kochają bardziej opiekuńczo, inni bardziej władczo i dominująco. Czasem można się zastanawiać czy, przy dużych odchyłkach od normy, to aby na pewno jest jeszcze miłość, czy na to miano zasługuje.

Kiedyś powiedziałem komuś, że ja bardziej kocham, gdy komuś współczuję. Ta osoba się na to oburzyła stwierdzając, że ja nie wiem co to miłość.
To ja kocham chyba właśnie takie słabsze osoby. Jestem tym drugim typem. Jeśli widzę, że ktoś nie potrzebuje mojej opieki, nie potrafię uznać bez wątpliwości, że kocham taką osobę.


Jesli przytaczasz badania patrz powyżej to musisz uznać, ze Twoja pojedyncza wypowiedź nie może przesądzić o Twoim stylu przywiązania ani o tym jak kochasz i kogo..

Nie wiadomo co miałeś na myśli pisząc: współczuję.

Byl taki film. O kobiecie resocjalizatorce. Znajdę go. Film byl religijny...chodziła do więzienia do faceta skazanego na śmierć. Może coś kojarzycie?

Było w polskiej telewizji. Jakaś znana aktorka grała tę kobietę.
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Semele
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 09 Lis 2014
Posty: 23104
Przeczytał: 96 tematów


Płeć: Kobieta

PostWysłany: Pon 10:57, 11 Wrz 2023    Temat postu:

Mam to:

[link widoczny dla zalogowanych]
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku



Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33362
Przeczytał: 65 tematów

Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Pon 13:09, 11 Wrz 2023    Temat postu:

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
MaluśnaOwieczka napisał:
Różni ludzie dzielą miłość przez różny mianownik.

Miłości nie da się skutecznie opisać jakąś liczbą mającą symbolizować jej siłę.

To była metafora z tym mianownikiem. Nie chodzi o matematykę.
Chodzi o to, że po prostu różni ludzie mają różny stopień samokrytycyzmu. Stawiają sobie poprzeczkę na różnych wysokościach.

I właśnie to - mówienie o "wysokości" poprzeczki - jest zastosowaniem modelu liczbowego do opisu.

MaluśnaOwieczka napisał:
Michał Dyszyński napisał:
Dla jednej osoby miłość będzie domagała się żywotnie aspektu podziwiania obiektu miłości (równych sobie, a już szczególnie słabszych, niższych w rozumieniu i hierarchii trudniej będzie takiemu komuś kochać, bo nie będzie umiał wyplątać się z poczucia lekceważenia, które zablokuje wyższe odczucia), podczas gdy ktoś inny kochać będzie naturalnie istoty słabsze, mało atrakcyjne mentalnie. Jedni kochają bardziej opiekuńczo, inni bardziej władczo i dominująco. Czasem można się zastanawiać czy, przy dużych odchyłkach od normy, to aby na pewno jest jeszcze miłość, czy na to miano zasługuje.

Kiedyś powiedziałem komuś, że ja bardziej kocham, gdy komuś współczuję. Ta osoba się na to oburzyła stwierdzając, że ja nie wiem co to miłość.
To ja kocham chyba właśnie takie słabsze osoby. Jestem tym drugim typem. Jeśli widzę, że ktoś nie potrzebuje mojej opieki, nie potrafię uznać bez wątpliwości, że kocham taką osobę.

Trochę się z Tobą zgadzam, że ja sam też mam wątpliwości w kwestii miłości. Nieraz sobie stawiam pytania typu: Czy kogoś kocham? Po czym bym poznał, że kocham, albo nie kocham?
Sama zależność od kogoś - to chyba nie miłość. Ale jednak miłość ma w sobie aspekt zależności.
Sama przyjemność odczuwana przy kontakcie z kimś - nie jest jeszcze miłością. Jednak trudno chyba mówić o kochaniu kogoś, jeśli spontanicznie na samą myśl o kontakcie z tą osobą zaczynamy się czuć źle, nieprzyjemnie, mamy negatywne reakcje.
Samo poświęcanie się dla kogoś też nie jest miłością. Ale jeśli ktoś DOBROWOLNIE, z poczucia wyrastającego ponad obowiązkowość, czy konformizm wobec nacisków społecznych gotów jest do poświęceń dla jakiejś osoby, to jest w tym coś, co by sugerowało miłość.
I parę innych.
Poza tym mamy lepsze i gorsze dni, chwile w życiu. Trafia się dzień, w którym wszystko nas drażni (łącznie z samym sobą), a wtedy nie czujemy w ogóle nic przyjemnego przy kontakcie z osobą, którą normalnie "kochamy". Więc to wszystko jest jeszcze uwikłane w jakieś incydenty, zdarzenia, przemiany w organizmie. Trudno jest powiedzieć, czym jest miłość. :think:
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
MaluśnaOwieczka




Dołączył: 28 Gru 2020
Posty: 6538
Przeczytał: 7 tematów


Płeć: Mężczyzna

PostWysłany: Pon 13:58, 11 Wrz 2023    Temat postu:

...

Ostatnio zmieniony przez MaluśnaOwieczka dnia Nie 10:04, 26 Maj 2024, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum ŚFiNiA Strona Główna -> Nauki społeczne Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Idź do strony Poprzedni  1, 2, 3  Następny
Strona 2 z 3

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin