ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ostatnio pojawił się dość ciekawy spór pomiędzy dwiema frakcjami
- tradycyjną, która zwraca uwagę na to, że najczęściej kobieta nie będzie spełniona, szczęśliwa, jeśli nie będzie miała dzieci
- feministyczną, która optuje za pełnym indywidualizmem i - cytuję: "Nikt nie ma prawa mówić kobiecie, jak ma żyć."

Oto linki w newsweeku:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Temat wydaje mi się bardzo ciekawy, choć patrzę na niego nieco z oddalenia, jako że mnie od relatywnie mało dotyczy (mam już odchowane dzieci - dwóch niedawno obronionych inżynierów, więc problem jest z głowy...). Z jednej strony, jako chrześcijanin, sens małżeństwa widzę jedynie wtedy, gdy prowadzi ono do potomstwa. Inny rodzaj związków (związki gejowskie, związki heteroseksualne, wykluczające posiadanie potomstwa) uważam za czysto PRYWATNY układ, którym społeczność w ogóle nie powinna zaprzątać sobie uwagi. Bo i nie ma po co. Z drugiej jednak strony interesuje mnie kwestia szczęścia i spełnienia w życiu ludzi. Czyli niezależnie od nakazów religii, zwyczajów świeckich, nacisków grup myślących tak, czy odwrotnie, zastanawiam się, na ile ludzie bez potomstwa będą szczęśliwi?...
Oczywiście sprawa jest o tyle złożona, że z jednej strony mamy zagadnienie przeludnienia, a z drugiej starzenia się aktualnego społeczeństwa. Więc dochodzi jeszcze wątek ekonomiczno - społeczny. Ale zostawiam go na razi z boku - jest pytanie: czy żyjąc (czerpiąc stąd pozytywne emocje) karierą, różnymi hobby, podróżami itp. ostatecznie spełniamy się, czy będziemy szczęśliwi?
A w szczególności, czy kobiety (już z góry zastrzegam - NIE WSZYSTKIE) nie są czasem tak skonstruowane biologicznie, że od pewnego wieku świadomość braku potomstwa wywołuje u nich wręcz traumę, poczucie zmarnowanego życia?...
Może tak jest?...
Nie chcę wypowiadać się za kobiety, a już na pewno wiem, że jest tu różnie, bo znana pisarka Maria Czubaszek wielokrotnie deklarowała niechęć do tradycyjnych modeli rodziny, a także to, że posiadanie dzieci nie jest dla niej niczym atrakcyjnym. Czyli uznaję PEWNIK nie wszystkie kobiety chcą mieć dzieci. Ale z wniosku, że nie wszystkie kobiety chce mieć dzieci, daleko jest do wniosku, ze wszystkie kobiety chcą ich nie mieć. A bardzo wiele przykładów wskazuje, że problem, jaki pojawia się w spocie reklamowo - społecznym "nie odkładaj macierzyństwa" jest bolesny dla naprawdę wielu z nich. Świadczy o tym choćby popularność (i kontrowersje) wokół procedury in vitro.
Z jednym z owej dyskusji na pewno się nie zgadzam na starcie - ze sformułowaniem: Nikt nie ma prawa mówić kobiecie, jak ma żyć. Oto twierdzę, że mamy prawo dyskutować nad tym jak żyć! Właściwie to mamy wręcz OBOWIĄZEK o tym mówić, dyskutować na ten temat, rozważać za i przeciw. I to niezależnie, czy mówimy o sprawach kobiet, mężczyzn, dzieci, czy kogokolwiek innego. Mamy prawo mówić drugiemu człowiekowi: wg mnie popełniasz błąd robiąc to, czy tamto. Albo odwrotnie -mamy prawo pochwalać czyjeś wybory. Takie jest prawo i obowiązek. Ale oczywiście używam słowa mamy prawo MÓWIĆ, a już nie, że mamy prawo zmuszać (!) kogokolwiek do zycia wg naszych wzorców. Ale mówić trzeba, warto, należy...

PS
A tak dość mocno w tle, w skojarzeniu, przyszło mi do głowy, źe spór medialny ukazany w newsweeku rzuca dość wyraźne światło na to, dlaczego w Polsce, jak do tej pory, feministkom nie udało się znacząco opanować serc i umysłów kobiet (nie tylko kobiet z resztą). W moim przekonaniu feminizm znacząco różny start miał w USA, Wielkiej Brytanii, czy w innych krajach, a zupełnie inaczej rzecz ma się w Polsce. W takich USA przymus rodzinny, religijny (bardzo tradycyjni są - silni w USA - baptyści) jest znacząco silniejszy, niż u nas. Tam kobiety są (nie w całej masie, ale w wielu środowiskach) faktycznie spychane na margines, tam znacząca emigracja hiszpańskojęzycznej kultury macho ma bardzo silne wpływy. W Polsce mężczyźni właściwie nigdy nie byli aż takimi dominatorami, tyranami - przynajmniej nie byli takimi w całej masie. Oczywiście indywidualne przypadki, czy nawet pewne niewielkie (!) odizolowane środowiska mogą tu być wyjątkami, ale ogólnie od wieków w Polsce kobieta jest szanowana, pełniła funkcje przywódcze, nie była spychana na margines (widać to chociażby w serialu "Noce i dnie", gdzie pokazana jest XIX wieczna rodzina, w której to praktycznie kobieta rządzi, a facet jest tu w dużym stopniu jakby robolem). Dlatego hasło w rodzaju "kobieto wyzwól się spod tyranii mężczyzny" wielu polskim kobietom wydaje się dość próżne. Wręcz niektóre z nich chciałyby trochę tej "tyranii" (w ucywilizowanej postaci) tzn. chciałyby mieć przy sobie faceta, który powie co i jak, nie będzie się co chwila wycofywał. A polscy faceci dość często lubią się wycofywać - korzystają z feminizmu w ten sprytny sposób, że mogą usprawiedliwić swoje lenistwo, brak zaangażowania - bo przecież kobiety wolą wszystko robić samodzielnie, to ja się nie będę wtrącał...
I chyba kobiety w Polsce to widzą, że problemem jest tutaj nie tyle spacyfikowanie wrednych tyranów macho (których oczywiście też nie brakuje, ale ich rozkład jest zgodny z krzywą gaussa, czyli zawsze wystąpi, choć nie jako dominująca ilościowo frakcja), co jakoś dogadanie się mężczyznami, aby jednak obie płcie służyły sobie pomocą i nie separowały się coraz bardziej. To instynktownie, podświadomie podpowiada kobietom intuicja. I ta intuicja podpowiada im "nie przesadzajmy z tym feminizmem, bo za chwilę zostaniemy same ze swoimi kłopotami, wrzucone w feministyczny przymus posiadania kariery, ale też i samotności, bezdzietności, wyalienowania emocjonalnego.". To kobiety w Polsce czują "przez skórę"... :think:

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

JanelleL.

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

W Newsweeku też dyskusja sie toczy.
Ten głos może jest nieco chaotyczny, ale da się z niego wyczytać ważne wątki.
[link widoczny dla zalogowanych]

Dla mnie najważniejszym jest tutaj coś, co trochę między wierszami z tekstu wynika, a co w dyskursie umyka chyba stronie feministycznej - kolejna osoba pisze o ANTAGONIZOWANIU, o tym, że jako mężczyzna, który nigdy nie próbował wykorzystywać wobec kobiet jakichś (prawdziwych, czy domniemanych) przewag, czuje się niesprawiedliwie oskarżany przez feministyczną brać.
Można oczywiście powiedzieć, że CZUJE SIĘ niesłusznie, bo feminst(k)om chodzi tylko o równość, o to aby szanse były jednakowe. Ale o co chodzi to jedna rzecz, a co WYchodzi - druga. Wydaje mi się, że dość wyraźna, jeśli nie całkiem dominująca część feministycznej frakcji po prostu przesadziła w jednostronności ocen, w szukaniu na siłę winy mężczyzn (bo są mężczyznami, a nie dlatego, ze konkretnie któryś z nich coś robi źle). I nawet jeśli w intencjach owa frakcja takiego podejścia nie ma, to odbiór jest chyba jednoznacznie sugerujący, że mężczyźni czują się oskarżani na wyrost, bez dania racji, niesprawiedliwie, a może wręcz głupio.
Dlaczego głupio?...
Bo koszty społeczne, emocjonalne REAKCJI na takie oskarżanie będą negatywne dla większości kobiet. Dla nielicznych może będzie korzyść (dla tych, co ogólnie lubią jak się dużo dzieje, dużo walczy, jest dużo sporów, a niekoniecznie budowania). Ale dla tych kobiet, które chcą (z mężczyznami) coś tworzyć, jakoś się dogadywać, ustawienie tej drugiej strony na pozycji nieufności, oczekiwania na bezzasadne oskarżenia, będzie tylko dodatkowym kłopotem. Faceci są leniwi. Są jednak, chyba w większym stopniu niż kobiety, nastawieni na indywidualizm i samotnictwo. Więc pewnie więzi społeczne będą się raczej rozpadały, niż tworzyły. To będzie problem dla sporej części kobiet. I one to dostrzegają. Dlatego też "nie palą się" do feminizmu.

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

JanelleL.

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

JanelleL.

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

Semele

Michał uwzględnij, że oprócz instynktu w życiu każdego z nas ważny jest tzw. nacisk społeczny.
Moja babcia , która wciąż mnie pytała kiedy będzie miała wnuka.

Ja już jestem o epokę mądrzejsza!

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Jeśli kobieta poświęcała się czemuś - często miała jakaś pomoc.

Dzisiaj tez jak dobrze zarabia może kogoś wynająć do pomocy.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Semele

Semele

Istoto! Mężczyźni są potrzebni, aby dawać swoje bezcenne "geniuszowskie "geny, ale jajo może zacząć dzielić się samo. ;-)

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Kobiety potrzebują mężczyzn z wielu przyczyn. Także dlatego aby ich dzieci były inne niż one. Nie zniosłabym gdyby jakiś mój klon chodził mi po domu;-)

Rzeczywiste zagrożenie dla mężczyzn tkwi jednak w czymś innym - w możliwościach inżynierii embrionalnej. Już pierwsze klonowanie pokazało, że można jednak reprodukować ssaki bez zapłodnienia komórki jajowej plemnikiem i że rodzą się wtedy tylko samice, identyczne z matką. W tym roku runął kolejny dogmat biologii: oto myszy (zatem ssaki) mogą się rozmnażać bez samców.

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów