ŚFiNiA

Semele

[u]w dziale sklepowym jest miejsce na gazety specjalnie dobrane dla niewolników (nie znajdziesz tam jednak żadnych poważnych gazet, nie ma polityki, nie ma spraw społecznych, historii, tylko....plotki); od czasu do czasu w polityce pojawi się jakiś eks-niewolnik, no ale wystarczy, że "źle" się ubierze, jest zbyt ładny albo zbyt brzydki i kariera takiego eks-niewolnika staje pod znakiem zapytania; cóż niewolnik dochodzi do wniosku, że ten cały duży świat to nie dla niego, musi swoje ambicje pogrzebać, w takim też duchu wychowa własne dzieci. Dzieci niewolnika będą pokorne, nie będą się wychylać i będą żyć w przekonaniu (w którym je dodatkowo utwierdzi pewien pan w czerni), że są gorszą kategorią człowieka.

Pocieszające, że kobiety tych gazet już nie kupują. Zalegają!![/u]

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Tradycyjnie, gadała istota do obrazu... Nie chce mi się nawet tego słowotoku czytać. Omiotę tylko wzrokiem...

To nie jest odwet dla odwetu, zemsta dla zemsty, to jest chęć polepszenia własnego życia, funkcjonowania w społeczeństwie. Egoistyczne? No cóż, jeśli wg Pana za dobrobytem kobiet nie idzie dobrobyt społeczeństwa, to może Pan tak to postrzegać.
Jeśli wg Pana współczesna kobieta nie ma prawa czuć się dyskryminowana bo
a) dostaje arbitralnie mniejszą pensję niż jej kolega
b) w polityce patrzy się na jej stroje, a nie czyny
c) nie zaprasza się jako eksperta do programów tv, bo jest kobietą etc.

to chyba nie mamy o czym rozmawiać.

Pan po prostu jest ślepy albo takiego udaje. Nie dziwi mnie, że Pan tak fanatycznie walczy z "feminizmem". Pan tego ruchu po prostu nie rozumie. Nie można rozumieć feminizmu, jeśli jest się ślepym na krzywdę kobiet.

Michał Dyszyński

JanelleL.

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

JanelleL.

Czemu usychać? - usychają kobiety, a Istota wszak oficjalnie jest bezpłciowa

Michał Dyszyński

Z feminizmem jest trochę tak, że kiedyś był bardzo potrzebny, był odkryciem, zbawieniem, ratunkiem dla wielu kobiet. I miał sukcesy. Okazał się na tyle skuteczny, że kobietom się poprawiło, mają równe prawa, których im kiedyś zabraniano, uczestniczą w życiu politycznym i społecznym w normalny sposób.
To niestety spowodowało problem dla samego ruchu feministycznego, bo wyschły źródła, zanikły powody istnienia dla feminizmu. A w międzyczasie sam feminiznim rozwinął się kadrowo. Więc trzeba było rzeźbić, skrobać dno dawno wyjedzonego słoika. Takim skrobaniem zawsze coś można wyskrobać, bo na świecie nic nie jest równo, bo jest rozrzut. Czasem może i skrobanie jest słuszne, ale często już nie, bo różnice wynikają z jakichś naturalnych przyczyn - czyli np. z tego, że kobiety nie chcą (zwyczajnie im to nie pasi) podejmować jakichś form aktywności zawodowej, albo chcą (zwyczajnie to lubią) robić coś z mniejszym prestiżem (np. chcą czuć się potrzebne, zajmować ludźmi potrzebującymi pomocy, za co im WIELKA CHWAŁA).
Ale feminizm, któremu w efekcie własnego sukcesu podcięto korzenie, nie poddał się, nie spoczął na laurach (a szkoda...). Wymyślił rewanżystowskie powody "wyrównywania różnic" pomiędzy kobietami i mężczyznami - bo kiedyś kobiety miały gorzej. Gdyby komuś kazano budować most przez płaski kawałek gruntu, argumentując to "bo kiedyś płynęła tu rzeka", to by się popukał w czoło i uznał argumentację za bredzenia wariata. Ale jak się w feminizmie "wyrównuje" tam gdzie nie ma nierówności, bo kiedyś było nierówno, to już patrzą na to innym okiem.
Tymczasem każde wyrównywanie czegoś (czyli popieranie jednej strony wobec drugiej) BEZ ABSOLUTNIE BEZSTRONNEJ I W PEŁNI UCZCIWEJ DIAGNOZY jak jest, jakie są przyczyny zjawisk w danym układzie, bedzie z większym prawdopodobieństwem prowadziło raczej do szkody, a nie do pożytku. To trochę jak z opieraniem się na jednej nodze przez człowieka, którego boli druga noga - z zewnątrz patrząc on jest przechylony. Więc komuś może się wydawać, że słusznym jest popychanie go w stronę odwrotną do wychylenia. Ale przez to odciąża się zdrową nogę, a dociąża tą chorą... Wychodzi działania wyłącznie na szkodę.
Trochę tak właśnie jest z owym "pomaganiem" kobietom poprzez zachęcanie ich do kariery, a znięchęcanie do tradycyjnego "zajęcia" - rodzenia i wychowywania dzieci. Zostawmy przy tym w ogóle aspekt społeczny, czy tradycję. Odrzućmy ją, bo może faktycznie nastały takie czasy, że postęp techniczny i rozwój nauki spowodują, iż nie będzie nam potrzebne tyle dzieci co kiedyś, więc może problem (niskiego) przyrostu naturalnego można sobie olać. Zostawmy w myśleniu tylko to jedno pytanie: kiedy kobieta będzie szczęśliwa, spełniona?
Oczywiście nie jest mowa o jednej kobiecie, ale warto mówić o populacji, o wielu kobietach. I znowu - od razu warto zauważyć - że nie ma tu jednej odpowiedzi dla wszystkich. Pewnie są kobiety, które nienawidzą roli matki (może i żony), a kariera jest szczęściem i spełnieniem. Akceptujemy to i cieszymy się, że energiczne bizneswoman są prezesami firm, specjalistkami w ciekawych zawodach. Są takie kobiety i to jest fajne. Ale czy wszystkie kobiety są takie?...
Pojawia się drugie pytanie: ale jak wiele kobiet jednak żywotnie pragnie mieć potomstwo, pragnie własnego dziecka tak, że ból psychiczny z powodu bycia bezdzietną przekreśla całkowicie radość życia i żadna kariera tego nie wynagrodzi?... Jak wiele kobiet tak ma?
Chyba jednak niektóre tak mają?...
To co, mamy ich "leczyć" z ich psychicznego bólu feministycznym zaklinaniem "rób karierę, rób karierę, rób karierę!"?... Jak nic nie cieszy, jak nienawidzisz swojego biurka w pracy, bo wciąż przed oczami ma spotkane po drodze wózki z niemowlakami, uśmiechnięte bobasy z reklam w TV, koleżanki i osoby z rodziny paplające do śmiejących się maluchów, to pomoże ci zaklinanie rzeczywistości w rodzaju "kariera będzie ci osłodą"?...
Czy to wyjątki? Czy kobiet mocno pragnących potomstwa jest mało?
Gdyby ewolucja operująca na organizmach biologicznych miliony lat zmontowała instynkt macierzyński jako słaby, łatwy do usunięcia perswazją, czy innymi działaniami, to już dawno gatunki by wyginęły. Tak więc ten instynkt MUSI BYĆ SILNY. Bo tylko tak będzie poprawnie działał. A skoro jest taki silny, to czy marzenie o szybkim jego przytłumieniu za pomocą współczesnego wabika jakim jest kariera, nie jest czasem na wyrost?...

A może więc kobiety, które bardzo pragną mieć potomstwa nie są wyjątkami, tylko jest to całkiem spora grupa?...
Wiele małżeństw rozpada się, bo kobiety nie dają rady psychicznie znieść swojej bezdzietności (czasem to faceci obsesyjnie pragną dziecka, ale już znacznie rzadziej). Zaczynają "fiksować", stają się nie do zniesienia, bo gorycz z tego tytułu wylewają na zewnątrz, na swoich bliskich, czyli głównie na męża. Facet wreszcie pęka, bo "co się będzie z wariatką użerał" i odchodzi.
Problem niespełnionego macierzyństwa nie jest jednostkowy. Jest poważnym, znaczącym w całej brzemieniem milionów ludzi. Ale też jest problemem głownie kobiet (choć mężczyźni, oczywiście jakoś w nim uczestniczą, choć niekiedy nieco pośrednio).
Przede wszystkim
Warto jest podjąć dyskusję o problemie niezrealizowanego macierzyństwa.

Być może tamten spot reklamowy nie jest idealny. Być może warto zrobić inny. Ale warto o tym rozmawiać, warto UŚWIADOMIĆ PROBLEM. A nie warto go zamiatać pod dywan politpoprawnym feministycznym skupieniem sie na wizerunku kobiety robiącej karierę. Nie warto poświęcać szczęścia milionów kobiet tylko po to, aby na zabój bronić jakiegoś ideowego paradygmatu.

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

JanelleL.

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

Michał Dyszyński

Tak jeszcze w kwestii bardzo silnej chęci posiadania dziecka. Sam byłem zaskoczony, ale kobieta może mieć ciążę urojoną:
[link widoczny dla zalogowanych]

I jeszcze drobne spostrzeżenie dot. tego artykułu. Napisali tam, że zdarzały się przypadki ciąży urojonej u mężczyzn - wtedy gdy on tak przeżywał ciążę swojej partnerki, że sam jakoś przejmował somatyczne objawy stanu jej ciała. To mnie zadziwia jeszcze bardziej, choć jednocześnie zastanawia jak bardzo ludzie w swoich związkach mogą być ze sobą powiązani, jak bardzo przeżywają wspólnie swoje życie. Stereotyp mężczyzny, który jest tylko twardym, prymitywnym zabijaką, a w każdym razie osobnikiem mało wrażliwym, albo wręcz wykorzystującym partnerkę, ma tu swoje szczególne zaprzeczenie. Tak być z kimś związanym, że przeżywać bezpośrednio stan w jakim znalazło się ciało tej drugiej osoby...
Zadziwiające... :think:

Semele

Ja chcę być i kurą i pracownikiem.

Wydaje mi się, że można to połączyć!!

Stwierdzam istnienie tego w realu. Fakt , że jakieś odsetki musimy zapłacić.
Za podwójna rolę. Cieszę się , że jest coraz więcej chętnych facetów do tej podwójnej roli.

JanelleL.

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

JanelleL.

Michał Dyszyński

istota · Dołączył: 10 Sty 2015 Posty: 194 Przeczytał: 0 tematów

JanelleL.

JanelleL.