ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Wolność ma swoje dwie strony - dobrą i złą. Zwykle ludzie nie lubią myśleć kompleksowo i albo się skupiają na dążeniu do pokonywania wszelkich możliwych barier, albo są zwolennikami twardej ręki, żądając "porządku" zapewnianego przez władzę.
To co się dzieje ostatnio w Anglii jasno pokazuje ciemną naturę człowieka - jego niszczycielskie zapędy, ignorowanie dobra innych. Czy to kogoś czegoś nauczy? Może, tylko czego?...
Bo w tej sytuacji można postawić dwie - w dużym stopniu przeciwne - diagnozy.
Jedna, to taka, że człowiek nie dorósł do wolności, że jeśli nie będzie twardej ręki władzy, to społeczeństwo stoczy się na pozycję barbarzyńców, kiboli.
Druga diagnoza może wskazywać na to, że zaniedbaliśmy gdzieś edukację młodych ludzi, że elity nie potrafiły zaoferować młodym ludziom wolności w sposób dla tych ludzi zrozumiały, akceptowalny.
Jest też gdzieś trzecia, już nieco bardziej w religijnym stylu, diagnoza - to spostrzeżenie, że nie da się wszystkiego przewidzieć, zaplanować, że zło w człowieku jest zagadką, której rozwikłanie stanowi problem nawet dla samego Boga.
Myślę, że podobnie jak z wolnością zadymiarzy z Anglii, jest w odniesieniu do wolności gospodarczej. Z jednej strony fajnie byłoby mieć jak najwięcej wolności w zawieraniu umów, w robieniu tego, co się pomyśli, zamarzy. Ale prędzej czy później okaże się, że destrukcyjne jednostki chcą zarabiać na niszczeniu, a nie budowaniu czegokolwiek - np. oferując narkotyki, "ochronę", inne uzależniające towary, czy zwyczajnie wciskając na siłę, bądź sprytem marketingu towary i usługi, które są albo kompletnie zbędne, albo wręcz jakoś szkodliwe.
I nie ma jak ominąć tego problemu. Bo dopóki zło w człowieku jest tak silne, jak to widać dzisiaj, dopóty zawsze ten człowiek znajdzie sobie taką formę działalności, która będzie krzywdziła innych. Czy to relacjach towarzyskich, czy biznesowych.

Gregorio

Moim zdaniem problem polega z rozumieniem pojecia wolnosci. Wydaje mi sie, że bardzo mgliscie próbuje sie je ukazywac poprzez definiowanie jej jako "wolności do". Tak rozumiana wolność wprowadza nas w zawiłości spekulacji filozoficznej i właściwie do każdego aspektu rzeczywitosci spolecznej trzeba ją rozciagac, np. wolnośc do zasiłku, wolnośc do pracy, wolność do dziecka itd.

Zdrowo rozsadkowe rozumienie wolności - które nie wikła nas w zagmatwane spory na gruncie teorii politycznej - to "wolność od". Libertarianie uważają, że model panstwa jest tym bardziej wolny, im bardziej jednostka jest wolna od przymusu. W tak rozumianej wolności znika problem czy społeczeństwo dorosło do wolnosci. Po prostu nikt nie ma prawa pod przymusem narzucać komuś swojego modelu rzeczywitośći. Jedyna słuszna etyka to ta samo-narzucona sobie przez jednostke bądź istniejąca w zbiorowości, ale wzajemnie akceptowalna. Jesli uważam,że nie jestem w stanie sam o sobie decydowac afirmuje sie w roli poddaństwa jakiemus wyższemu podmiotowi. Natomiast jeśli uważam, że sam najlepiej potrafie okreslać swoje cele i działania biorąc za nie pełną odpowiedzialność - to otrzymuje zakres pełnej wolności w obrebie własnej sfery prywatnej. Decyzja zawsze wychodzi od jednostki, gdyż to ona - bez wzgledu jak pojmujemy jednostke z perspektywy antropologicznej - jest podmiotem działan. Fenomenem tak rozumianej wolności jest fakt, iż w tak ujętym aksjomacie wolności może przejawiac się wielość koncepcji politycznych o ile nie łamią jednego kryterium związanego z nie przymuszaniem siłą kogoś do czegoś. Jest to etyka bardzo intuicyjna i na podobnej zasadzie działają zdrowo rozsadkowe normy ogolnie pryjete i zwykle powszechnie akceptowalne, np. nie czyn drugiemu co tobie nie mile, imperatyw kategoryczny Kanta itd.

A wspomniany incydent londynskich grabieży i burd nie jest w zadnym razie kryzysem rzekomo zaistniałej wolnosci, ale jest zamachem na wolność jeśli rozumiemy ją jako wolność od.

Michał Dyszyński

MrocznyMiś

Masz babo placek.
Mam problemy z antropologią filozoficzną czy pytaniami na temat zła. Wole zejść na ziemie i spojrzeć na statystyki policyjne poszczególnych krajów.

Odpowiedź każdy zna.
Jeżeli chodzi o tę wolność w kontekście partycypacji w państwie to opcje są dwie a wyjście jedno. Albo mamy państwo rozbudowanych regulacji i ludzie zachowują z ich powodu przyzwoicie albo ten aparat jest ograniczony a ludzie i tak zachowują się przyzwoicie.
Wolę państwo kontroli od państwa "wolnego" gdzie będę musiał zdać się na łaskę jakiegoś libertyna któremu w imię "poczucia wolności" kiedyś odbije szajba i nie będę miał czym się bronić.
Przyznam się, że czasu pewnego zdarzenia gdy myślę o libertynach to nie widzę markiza Sade tylko dresa którego nie obchodzi "prawo maluczkich" i kopie kogoś w twarz (zdarzyło się, że moją).

Gregorio

Michał Dyszyński