ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Z moich rozmów z ludźmi wynika, że nawet dość zadeklarowani racjonaliści, co jakiś czas, spotykają się w życiu ze zjawiskami, które bardzo trudno byłoby wytłumaczyć w oparciu o tzw. "racjonalistyczną" wizję świata (nazywaną przez niektórych - chyba nie w pełni poprawnie, ale jednak to funkcjonuje w języku - "światopoglądem naukowym"). Ludzie zgłaszają np. zaskakująco precyzyjne prekognicje zjawisk przyszłych, nagłe uzdrowienia nie wytłumaczalne w oparciu o wiedzę medyczną, absolutnie nieprawdopodobne "zbiegi okoliczności" polegające na zdarzeniach tak dziwnych, że aż trudno w nie uwierzyć, nagle odzywające się "w głowie głosy", które nakazują czegoś nie robić (albo coś robić), a za chwilę okazuje się, że unikamy jakiegoś śmiertelnego zagrożenia, czy innej wielkiej szkody. Takie przypadki ja z relacji różnych ludzi poznałem wielokrotnie, a nawet kilku z nich sam doświadczyłem. Ciekaw jestem, na ile te moje doświadczenia są unikalne, a na ile powszechne. Co ciekawe, przynajmniej jeden taki przypadek zgłaszał mi nawet mój rodzinny ateista - który co prawda wciąż się za ateistę uważa, ale jednocześnie twierdzi, że "chyba coś tam musi być" poza tym prostym światem materii.
W każdym razie ja mam niejasne przeczucie, że takie przypadki są częstsze, niż to się zwykle ludziom wydaje.
Stąd też prośba o udział w ankiecie, jak i dyskusji na ten temat.

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 8:16, 23 Mar 2018 Temat postu:

Chciałbym tu rozwinąć nieco jeden element, który wyżej zasygnalizowałem - chodzi o, opisywany nieraz przez różnych ludzi, "głos wewnętrzny".
Występuje powtarzające się zjawisko odzywania się jakby w głowie człowieka pewnych głosów. Z jednej strony "słyszą głosy" osoby zaburzone psychicznie, często chore psychicznie. Powtarzający się motyw wśród morderców tłumaczących dlaczego dokonali tych strasznych czynów, to wyjaśnienie: "jakiś głos kazał mi to zrobić". Jednocześnie jednak ludzie zdrowi psychicznie, nie zaburzeni też - co prawda rzadko, ale jednak - miewają takie sytuacje, gdy oto nagle coś się w głowie odzywa. I ja przyznam też, że kilka razy w życiu miałem takie nagłe odezwanie się w głowie jakiegoś takiego głosu, który potrafił zakomunikować lakonicznie jakąś kwestię i zamilknąć (czasem na długie lata). Oczywiście nie wiadomo, czy takie zjawisko głosu nie jest czasem po prostu jakąś fluktuacją własnych myśli. A nawet chyba można by to potwierdzić, tzn. wygląda na to, że jakaś część ludzi "słysząc głosy" po prostu słyszy własne myśli, które jednak - z nieznanych powodów - są odbierany jakby były obce, jakby pochodziły z zewnątrz. Są jednak przypadki głosów niezwyklych - np. komunikujących jakieś przyszłe zdarzenia, w sytuacjach dość dramatycznych, oznajmiających rzeczy, których odbiorca owych głosów absolutnie nie miał skąd się dowiedzieć. Czasem jest tak, że precyzja owych głosów jest na tyle duża, że bardzo trudno jest sprawę tłumaczyć przypadkiem.
Załóżmy roboczo, że rzeczywiście owe głosy mogą (oczywiście nie muszą) w pewnych przypadkach być formą komunikacji myślowej z innym człowiekiem, czy ogólnie inną istotą. Z kim byłaby owa komunikacja?
- z Bogiem?
- aniołem stróżem?
- z demonami?
- a może jest to kontakt telepatyczny z innym człowiekiem?
- można tu dołożyć jeszcze bardziej fantastyczne opcje w stylu np. kontaktów z kosmitami.
Tu oczywiście osoby stojące na gruncie "twardego racjonalizmu" z automatu zaliczą owe głosy do złudzeń, chorób psychicznych, a wszelkie sytuacje, gdy znaczenie słów komunikowanych przez głos się potwierdzi, zakwalifikują jako "przypadek". I tzw. "racjonaliści" nie będą tu mieli wątpliwości - tzn. stwierdzą, że to "jest oczywiste, pewne", że takie głosy nie mogą pochodzić z zewnątrz (może poza jakimiś przypadkami słyszenia podprogowego, gdy np. ktoś cichy głos zinterpretował jako głos w głowie). Problem w tym, że trudno byłoby tego rodzaju postawę klasyfikowania fenomenów skwitować inaczej jak "dogmatyzm", czy też "absolutny brak otwartości poznawczej". Gdyby przyjąć taką zasadę, że każde doniesienie, które przeczy jakiejś bieżącej teorii, obowiązkowo ma być traktowane jako fałszywe, czy posiadające inną formę błędu, to nigdy by nic nowego nie odkryto. Także nigdy by nie zmieniono światopoglądów naiwnych z dawnych czasów (także tych naiwno - religijnych) na jakieś dojrzałe, może uzupełnione o element naukowy (bo nie chcę używać określenia "światopogląd naukowy", gdyż uważam ten termin w jakiejś części za oksymoron). W każdym razie uważam, że takie absolutne przekonanie, kwitowanie każdego doniesienia - przypadku, jaki się zjawi stwierdzeniem "to jest złudzenie, coś nieprawdziwego, bo to się nie racjonalnie wytłumaczyć, więc takich przypadków po prostu nie ma" - to jest właśnie postawa sprzeczna z zasadami metody naukowej. Można być sceptycznym, można (i należy) szukać błędu w podobnych doniesieniach, jednak odrzucanie owych przypadków z góry, bez jakiejkolwiek próby potwierdzenia, wzięcia pod uwagę, po prostu jest dogmatyzmem rozumianym w złym (epistemologicznie) sensie i postawą antynaukową.

decir · Wysłany: Pią 9:20, 23 Mar 2018 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 9:47, 23 Mar 2018 Temat postu:

decir · Wysłany: Pią 11:36, 23 Mar 2018 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 19:21, 23 Mar 2018 Temat postu:

decir · Wysłany: Pią 20:19, 23 Mar 2018 Temat postu:

O.K. · Wysłany: Pią 23:00, 23 Mar 2018 Temat postu:

mat · Wysłany: Sob 11:37, 31 Mar 2018 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Sob 13:00, 31 Mar 2018 Temat postu:

mat · Wysłany: Sob 17:16, 31 Mar 2018 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Sob 17:25, 31 Mar 2018 Temat postu:

Ircia

Znów zapytam o definicję... co to jest cud?
Dla mnie cudem jest samotna matka pracująca na dwa etaty, mająca zadbany dom i znajdująca czas dla dzieci, cudem dla mnie jest cały wszechświat, od supernowych do kiełkującego ziarna, ale nie o taką definicję tu przecież chodzi.

Czy cudem nazwać coś na co po prostu nie potrafimy obecnie znaleźć wyjaśnienia?
Czy cudem jest coś o bardzo małym prawdopodobieństwie? ( ale przecież skoro mimo że maleńkie to jakaś szansa jest, to co to za cud?)
Czy cudem jest zjawisko które uznaliśmy z jakiś przyczyn za niemożliwe? Jakie warunki muszą być spełnione aby uznać coś za niemożliwe?

Osobiście stosunkowo często miewam wyraźne i trafne przeczucia, nie mam jakichkolwiek racjonalnych przesłanek by móc sądzić że może być tak jak intuicja podpowiada ale doświadczenie już mnie nauczyło że warto jej słuchać, czy wiem jak to działa? Nie, ale sądzę że stoi za tym całkowicie naturalne zjawisko.
Czy dzieją się rzeczy mało prawdopodobne? Twierdzę że tak, choć uznaję je za cud taki sam jak to że istnieją czterolistne kończynki ;)
Niczego w 100% nie wykluczam, ale jestem gotowa stwierdzić że jutro jednak nie spadnie z chmur deszcz czekolady i bitej śmietany a królik mojej małej nie zacznie gadać ludzkim głosem:D

Michał Dyszyński

Adriatyk

Nie dalej, jak wczoraj i mnie cud uratował, pjany jak sfinia wsiadłem do auta i hajdaaaa… przez całe miasteczko i dalej jeszcze, a przecie w miasteczku jest komenda policji, a żaden mnie nie zatrzymał, prawa jazdy nie odebrał, a przecie pjanym odbierają, oj i to jeszcze jak odbierają.