ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Dowolna sensowna dyskusja, w szczególności prowadzona na sfinii, czy innym forum internetowym ma swoje zasady wpisany jeden podstawowy warunek. Ten warunek można sformułować jako WARUNEK RÓWNOŚCI:
Nikt nie jest wyróżnionym - uprzywilejowanym - dysponującym absolutną prawdą uczestnikiem.

Ten warunek jest o tyle ważny, że praktycznie prawie każdy dyskutant uważa swoje zdanie za odpowiednie, prawdziwe, adekwatne do sprawy. Tak więc każdy ma tę pokusę, aby uznać czyjeś wypowiedzi za gorsze, mniej ważne, głupsze. Aby dyskusja była merytoryczna, czyli aby nie zamieniła się w dziecinną przekomarzankę w stylu "moje ważniejsze! twoje głupsze, - a moje tysiąc razy ważniejsze i twoje milion razy głupsze!..." niezbędny jest ów podstawowy warunek, że na swoją (rzekomą) większą kompetencję nie wolno jest się powoływać.
Sensowna dyskusja jest więc taką dyskusją, w której pojawiają się opinie, opisy, ARGUMENTY, natomiast nie pojawia się etykietowanie w stylu "to jest głupsze, a tamto mądrzejsze", bo po prostu WŁAŚNIE O TO W DYSKUSJI CHODZI, ABY USTALIĆ CO JEST MĄDRZEJSZE - WIĘC NIE DEKRETUJE SIĘ TEGO W JEJ TRAKCIE, a ma to wyjść jako efekt końcowy.
Jeśli ktoś nie rozumie tej prostej zasady dyskusji, ten jest w moim przekonaniu WADLIWYM DYSKUTANTEM, osobnikiem NIE ROZUMIEJĄCYM PODSTAWY KOMUNIKACJI W DYSKUSJI. Z takim dyskutantem szanujący się intelektualista w ogóle raczej nie będzie prowadził dyskusji, jako że ona kompletnie "nie rokuje", będzie wyłącznie stratą czasu. A intelektualista raczej swój czas ceni, bo widzi wiele ciekawych (ciekawszych niż jałowe przerzucanie się obelgami) sposobów jego zagospodarowania.

Dyskurs

Amen, ale z niewielka modyfikacja. Temu wyimaginowanemu intelektualiscie (tez czlowiek - konotacja pozytywna) po jakims czasie zacznie doskwierac to samo. Skad wiem? Wlasnie skonczylam 4 lata tej podrozy intelektualnej na uniwersytecie, gdzie dyskusje doktorskie mialy okreslona rubryke/rubric, dlugosc, temat - takie grzeczniutkie dialogi kontrolowane ale z wartoscia dodana dla nauki. Oceny na piatke ale "nudy na pudy". To ja, jak przystalo na Strzelca - filozofa, humaniste, czlowieka pegaza podkladalam w tych dialogach "bombki Pani Pelagii", zeby ta skostniala nauke troszke ruszyc do "tanca z nieskonczonoscia". Zaden Profesor Doktor nie mial z tym problem a nawet zebralam wiele pochwal nie mowiac o ocenach.

Michal, problem czlowieka jest popadanie w skrajnosci, bo wowczas kreatywnosc gasnie jakby ktos wylal wode na ognisko I zaczyna sie spadek tolerancji. Poczytaj jak czasem ulegasz JL I jak Twoja energia przechyla sie w strone katolicyzmu walczacego. Przeczytaj swoje wpisy jak wstaniesz rano I nie naladujesz sie taka energia. To my autoryzujemy jak ktos bedzie nas traktowal przez to jakim wybieramy byc w naszym otoczeniu. Jestesmy stala transformacja. Tylko osoby ktore nie preferuje zmian odmawiaja sobie I nam ich ciaglosci I dlatego zamykaja siebie I nas w bunkrze mentalnym I sie torturuja.

Kazdy dzien to czysta karta papieru (metafora). To jak ja zapiszemy zalezy od nas. Jutra nie ma, tak jak nie ma wczoraj. Jest tylko moment w trakcie ktorego zatrzymujemy sie na ulamek sekundy na "karuzeli zycia" (metafora) I przygladamy sie sobie w lustrze, ktorym sa twarze I oczy innych. To od nas zalezy czy widzimy moralna milosc czy uniwersalna emocje strachu (grzech pierworodny w tradycji katolickiej).

Dlaczego przytulasz starch jak najdrozszego przyjaciela
Nie czytaj Ksiegi Zycia od tylu'
Podaj mi dlon
Musne ja pocalunkiem
I zawiode Cie do nastepnej stronicy
Kochaj I ciesz sie zyciem

Ta karta jest pusta I mozesz bez balastu pisac (metafora). Nie boj sie siebie pokochac, a potem pozwolic, zeby holografia Natury Ci te milosc przesylala jak pocztowkie gdziekoliwike sie w zyciu znajdziesz

Michał Dyszyński

Dyskurs

Dokladnie, Michal. Jak informacje z publikacji naukowych dostaja sie do popular press, to sa znieksztalcone I wyciagniete z kontekstu. Potem ktos przeczyta nie znajac sie na zasadach metodologii naukowej I jak jest ekstawertykiem I zacznie “ewangelizowac”, ze naukowcy mowia to I to I trzeba robic to I to. I gdzie jest w tym miejsce na intelekt jednostki, debate, wartosc dodana?

W badaniach ilosciowych jest przynajmniej struktura. Trzeba wziasc istniejaca teorie I ja rozwinac. W wielu przypadkach autor teroii juz podal wskazowki. Wystarczy tylko je uzyc, te warunki stworzyc, zbadac, przeznalizowac I juz jest kolejna publikacja. Jesli publikacja oryginalna omawiala dla przykladu wplyw osobowosci czlowieka na jej/jego wydajnosc w pracy, to mozna dolozyc wply stresu na osobowosc I tak nauka bedzie sie rozwijac ale scisle okreslonym torem.

Wyjatkiem jest badanie jakosciowe. W trakcie pracy doktorskiej dostalabym przyslowiowej “k*rwicy” gdybym tuzinkowala czyjas prace. Temat I promotorka nasunely sie same. Znam Prof. Dr. B z poprzednich 2 kursow I wiem, ze z umierajacego zrobi lidera, ze umrze z usmiechem. Jak zobaczylam jej dane na liscie promotorow I ze specjalizuje sie w temacie kobiety I przewodnictwo, to wiedzialam, ze wlasnie ona bedzie moja promotorka I temat bedzie “Amerykanskie Kobiety w Przewodnictwie: Od Ruchu Pelnouprawnienia do Okresu Wspolczesnego”. Jako liderki wybralam nastepujace kobiety:
1. Carrie Chapman Catt – Nineteenth Amendment Champion
2. Eleanor Roosevelt – Human Rights Champion
3. Jacqueline Kennedy Onassis – Symbol of Strength for the Traumatized Nation
4. Nancy Reagan – “Just Say No” Champion
5. Oprah Winfrey – Philanthropy Champion
6. Michele Obama - Poverty Awareness, Nutrition, Physical Activity, and Healthy Eating Champion
Mimo, iz moja praca oparta bedzie na “przekopywaniu” sie przez ich biografie zeby dostac sie do ich esencji I pasji zyciowych, ktore przyniosly wymierne rezultaty, to 2 kobiety na liscie zyja I skonsultuje z nimi jak sie widza w odbicu rezultatow mojego “przekopania” sie przez ich zyciorysy.
Zobaczymy co z tego wyniknie. Narazie jeszcze za wszescnie aby cokolwiek przewidywac. W zadnym wypadku nie bylo moja intencja prowadzenie kolejnego badania, ktore ktos zaczal I cos tam doloze. Ja chce wiedziec na przykladzie tych kobiet jak kobieta ewoluuje sie w spolecznosci amerykanskiej I co ja inspiruje I motywuje, zeby dzialac dla dobra ogolu.

Michał Dyszyński