ŚFiNiA

rafal3006

Definicje operatorów implikacyjnych w układzie przełączników!

1.0 Wstęp

Ziemski matematyk który nie zrozumie z marszu fundamentów algebry Kubusia powinien sobie skreślić słówko „matematyk” sprzed swego nazwiska.

2.0 Fundamenty algebry Kubusia w obsłudze zdań warunkowych „Jeśli p to q”

Z punktu widzenia dydaktyki przygodę z algebrą Kubusia należy obowiązkowo zacząć od teorii zdarzeń będącej odpowiednikiem tabliczki mnożenia do 100 z matematyki klasycznej.
Teorię zdarzeń bez problemu zrozumie uczeń I klasy LO wiedzący co to jest w elektryce połączenie szeregowe i równoległe dwóch przełączników sterujących żarówką.

Zaczynamy!

Konstytucja matematycznego Raju, algebry Kubusia!

Konstytucja matematycznego Raju, algebry Kubusia:

1.
Na teren algebry Kubusia wstęp mają wyłącznie ludzie normalni, eksperci algebry Kubusia, którzy nie znają ani jednej tabeli zero-jedynkowej jakiegokolwiek spójnika logicznego.
Innymi słowy:
Wstęp mają wszyscy ludzie od 5-cio latka po stulatka z wykluczeniem ziemskich matematyków dla których bogiem jest gówno zwane Klasycznym Rachunkiem Zdań.

Nad drzwiami wejściowymi do algebry Kubusia wykuto najważniejsze prawa logiki matematycznej, prawa Kubusia, pod które podlega cały nasz Wszechświat, żywy i martwy.
Prawa Kubusia:
p=>q = p~>~q
p~>q = ~p=>~q

2.
Każdy, kto na terenie algebry Kubusia wyciągnie z kieszeni jakąkolwiek tabelę zero-jedynkową zostanie w trybie natychmiastowym wtrącony do matematycznego piekła, Klasycznego Rachunku Zdań, na wieczne piekielne męki.

Nad drzwiami wejściowymi do Klasycznego Rachunku Zdań wykuto przykłady zdań prawdziwych obwiązujących w piekle:
Jeśli 2+2=4 to Płock leży nad Wisłą
Jeśli 2+2=5 to jestem papieżem
Jeśli 2+2=5 to 2+2=4

Fundamenty algebry Kubusia!

Spis treści
1.0 Wstęp 1
2.0 Fundamenty algebry Kubusia w obsłudze zdań warunkowych „Jeśli p to q” 1
2.1 Definicje spójników logicznych w zdarzeniach 1
2.1.1 Definicja zdarzenia możliwego ~~> 1
2.1.2 Definicja warunku wystarczającego => w zdarzeniach 2
2.1.3 Definicja warunku koniecznego ~> w zdarzeniach 2
2.1.4 Definicja kontrprzykładu w zdarzeniach 2
2.2 Matematyczne związki warunku wystarczającego => i koniecznego ~> 2
2.2.1 Prawa Kubusia 4
2.2.2 Prawa Tygryska 5
2.2.3 Prawa kontrapozycji 5
3.0 Definicje operatorów logicznych w algebrze Kubusia 5
3.1 Definicja operatora chaosu p|~~>q 5
3.2 Definicja operatora implikacji prostej p|=>q 6
3.3 Definicja operatora implikacji odwrotnej p|~>q 6
3.4 Definicja równoważności p<=>q 7

1.0 Wstęp

Ziemski matematyk który nie zrozumie z marszu fundamentów algebry Kubusia powinien sobie skreślić słówko „matematyk” sprzed swego nazwiska.

2.0 Fundamenty algebry Kubusia w obsłudze zdań warunkowych „Jeśli p to q”

Z punktu widzenia dydaktyki przygodę z algebrą Kubusia należy obowiązkowo zacząć od teorii zdarzeń będącej odpowiednikiem tabliczki mnożenia do 100 z matematyki klasycznej.
Teorię zdarzeń bez problemu zrozumie uczeń I klasy LO wiedzący co to jest w elektryce połączenie szeregowe i równoległe dwóch przełączników sterujących żarówką.

2.1 Definicje spójników logicznych w zdarzeniach

2.1.1 Definicja zdarzenia możliwego ~~>

Definicja zdarzenia możliwego ~~>:
Jeśli zajdzie p to może ~~> zajść q
p~~>q = p*q =1
Definicja zdarzenia możliwego jest spełniona (=1) wtedy i tylko wtedy gdy możliwe jest jednoczesna zajście zdarzeń p i q.
Inaczej:
p~~>q = p*q =[] =0

2.1.2 Definicja warunku wystarczającego => w zdarzeniach

Definicja warunku wystarczającego => w zdarzeniach:
Jeśli zajdzie p to zajdzie q
p=>q =1
Definicja warunku wystarczającego => jest spełniona (=1) wtedy i tylko wtedy gdy zajście zdarzenia p jest wystarczające => dla zajścia zdarzenia q
Inaczej:
p=>q =0

2.1.3 Definicja warunku koniecznego ~> w zdarzeniach

Definicja warunku koniecznego ~> w zdarzeniach:
Jeśli zajdzie p to zajdzie q
p~>q =1
Definicja warunku koniecznego ~> jest spełniona (=1) wtedy i tylko wtedy gdy zajście zdarzenia p jest konieczne ~> dla zajścia zdarzenia q
Inaczej:
p~>q =0

2.1.4 Definicja kontrprzykładu w zdarzeniach

Definicja kontrprzykładu w zdarzeniach:
Kontrprzykładem dla warunku wystarczającego p=>q nazywamy to samo zdanie z zanegowanym następnikiem kodowane zdarzeniem możliwym ~~>
Definicja zdarzenia możliwego ~~>:
p~~>~q=p*~q =1 - wtedy i tylko wtedy gdy możliwe jest jednoczesne zajście zdarzeń p i ~q
Inaczej:
p~~>~q =p*~q =0

Rozstrzygnięcia:
Fałszywość kontrprzykładu p~~>~q=p*~q =0 wymusza prawdziwość warunku wystarczającego p=>q =1 (i odwrotnie.)
Prawdziwość kontrprzykładu p~~>~q=p*~q =1 wymusza fałszywość warunku wystarczającego p=>q =0 (i odwrotnie)

2.2 Matematyczne związki warunku wystarczającego => i koniecznego ~>

Ziemscy matematycy doskonale znają zero-jedynkowe definicje znaczków => i ~>, bowiem tabele zero-jedynkowe wszystkich możliwych, 16 spójników w logice matematycznej mamy wspólne.

Ziemscy matematycy nie znają tylko i wyłącznie prawidłowej interpretacji znaczków => i ~> która w algebrze Kubusia jest następująca.
Dla potrzeb rachunku zero-jedynkowego wolno nam przyjąć definicje znaczków => i ~> jak niżej:
=> - warunek wystarczający
~> - warunek konieczny
Ważne jest jak będą działały przyjęte definicje w otaczającym nas Wszechświecie, a działają perfekcyjnie co za chwilkę udowodnimy.

rafal3006

Na początek mała dygresja, czyli obsługa zdarzeń typu obietnice i groźby!
Ten temat kontynuujemy w tym wątku:
http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/matematyczna-obsluga-obietnic-i-grozb-w-algebrze-kubusia,14697-25.html#485889

Matematyczna obsługa obietnic i gróźb w algebrze Kubusia!

Podtemat z dedykacją dla Irbisola!

Definicja implikacji prostej W|=>Z wyrażona spójnikami „i”(*) i „lub”(+):
Implikacja prosta W|=>Z to układ równań logicznych Y i ~Y dających odpowiedź na pytanie kiedy Chrystus wypowiadając poniższą obietnicę dotrzyma słowa Y=1 (= nie skłamie Y=~(~Y)), a kiedy będzie kłamcą ~Y=1 (= nie dotrzyma słowa ~Y=~(Y))
Znaczenie symboli:
Y - Chrystus dotrzyma słowa
~Y - Chrystus skłamie (= nie dotrzyma słowa ~Y)

Chrystus:
A.
Kto wierzy we mnie będzie zbawiony
W=>Z =1
Wiara w Chrystusa jest warunkiem wystarczającym => dla zbawienia
Wiara w Chrystusa daje nam gwarancję matematyczną => zbawienia
Zachodzi tożsamość pojęć:
Warunek wystarczający => = Gwarancja matematyczna =>

Układ równań logicznych dla warunku wystarczającego => A to:
1.
Y = A: (W=>Z) = A: W*Z + C: ~W*~Z + D: ~W*Z
co w logice jedynek oznacza:
Y=1 <=> A: W=1 i Z=1 lub C: ~W=1 i ~Z=1 lub D: ~W=1 i Z =1
Czytamy:
Chrystus dotrzyma słowa Y (Y=nie skłamie ~(~Y)) wtedy i tylko wtedy gdy:
A: W*Z =1*1 =1 - człowiek wierzy (W=1) i zostanie zbawiony (Z=1)
LUB
C: ~W*~Z=1*1=1 - człowiek nie wierzy (~W=1) i nie zostanie zbawiony (~Z=1)
LUB
D: ~W*Z=1*1 =1 - człowiek nie wierzy (~W=1) i zostanie zbawiony (Z=1)
2.
Chrystus będzie kłamcą w pozostałym możliwym przypadku, czyli gdy wierzący w niego człowiek nie zostanie zbawiony:
~Y = ~(W=>Z) = B: W*~Z
co w logice jedynek oznacza:
~Y=1 <=> B: W=1 i ~Z =1
Czytamy:
Chrystus skłamie (= nie dotrzyma słowa wtedy i tylko wtedy gdy:
B: W*~Z =1*1 =1 - człowiek wierzy (W=1) i nie zostanie zbawiony

Innymi słowy zachodzi matematyczna tożsamość:
Implikacja prosta W|=>Z wyrażona spójnikami „i’(*) i „lub”(+) = Definicja operatora OR(|+) dla Y=~W+Z

Dla zrozumienia niniejszego postu konieczne jest zrozumienie fundamentów algebry Kubusia przedstawionych w tym linku:
http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/konstytucja-matematycznego-raju-algebry-kubusia,14713.html#485603

Rozważmy historyczne zdanie:
Chrystus:
Kto wierzy we mnie będzie zbawiony
dzięki któremu 13 lat temu zrozumiałem prawa Kubusia, a tym samym zrozumiałem o co chodzi w logice matematycznej.

Kolejność była taka:
Najpierw udowodniłem w rachunku zero-jedynkowym prawa Kubusia:
p=>q = ~p~>~q
p~>q = ~p=>~q
Po czym poprawnie matematycznie przeanalizowałem zdanie wypowiedziane przez Chrystusa.
Na początku znaczenie znaczków było takie:
1.
=> - implikacja obietnica
Typowa obietnica:
Jeśli zdasz egzamin dostaniesz komputer
Tu nadawca musi wręczyć nagrodę w przypadku spełnienia warunku nagrody, oraz ma możliwość wręczenia nagrody nawet gdy odbiorca nie spełnił warunku nagrody (akt miłości)
2.
~> - implikacja groźba
Typowa groźba:
Jeśli ubrudzisz spodnie dostaniesz lanie
W tym przypadku nadawca ma prawo do darowania dowolnej kary (akt łaski), oraz gwarantuje nie karanie z powodu że odbiorca nie spełnił warunku tej konkretnej kary (tu przyszedł w czystych spodniach).
Z każdego innego powodu nadawca może walić - takie walenie nie będzie miało związku z wypowiedzianą groźbą.

Oczywiście, po 14 latach walki o rozszyfrowanie algebry Kubusia stan wiedzy na jej temat jest niebotycznie większy, bo AK została rozpracowana w 100%.

Zajmijmy się zatem zdaniem Chrystusa zgodnie z aktualną wiedzą w temacie algebry Kubusia.

Chrystus:
A.
Kto wierzy we mnie będzie zbawiony
W=>Z =1
Wiara w Chrystusa jest warunkiem wystarczającym => zbawienie
Kto wierzy w Chrystusa ma gwarancję matematyczną => zbawienia
Matematyczna tożsamość:
Warunek wystarczający => = gwarancja matematyczna
Prawdziwość warunku wystarczającego A wymusza fałszywość kontrprzykładu B (i odwrotnie)
B.
Kto wierzy we mnie może ~~> nie być zbawiony
W~~>~Z = W*~Z =0
Gdyby tak się stało to Chrystus byłby kłamcą, a wiara w niego nie miałby sensu.
Stąd fałszywość tego zdania.

Zauważmy, że gdyby w zdaniu A spełniony był jednocześnie warunek konieczny między tymi samymi punktami i w tym samym kierunku:
A: W~>Z =1
to Chrystus byłby psychopatą bowiem wtedy mielibyśmy do czynienia z równoważnością:
W<=>Z = A: (W=>Z)* A: (W~>Z) =181=1
czyli:
Wszyscy wierzący w Chrystusa idą do nieba
Wszyscy niewierzący w Chrystusa idą do piekła
W tym przypadku Chrystus nie ma prawa do darowania jakiejkolwiek kary, czyli przykładowo zmarłego niemowlaka musi posłać do piekła, bo ten jeszcze nie zdążył uwierzyć w Chrystusa.
W takiego boga-psychopatę nikt rozsądny nie wierzy, poza tym taki bóg pozbawiony by został „wolnej woli”, czyli prawa do darowania dowolnej kary zależnej od niego.
Doszłoby do paradoksu boga-psychopaty, bowiem nadawca człowiek wypowiadając groźbę może finalnie odstąpić od wykonania kary związanej z jego groźbą, natomiast bóg-psychopata nie ma do tego prawa.

Na mocy powyższych rozważań, w zdaniu A musi być:
A: W~>Z =0 - warunek konieczny ~> nie jest spełniony (=0)

Konsekwencją powyższego jest fakt, że zdanie Chrystusa to warunek wystarczający W=>Z=1 wchodzący w skład implikacji prostej W|=>Z o definicji:
Definicja implikacji prostej W|=>Z:
Implikacja prosta W|=>Z to spełniony wyłącznie warunek wystarczający => między tymi samymi punktami i w tym samym kierunku
A: W=>Z =1
A: W~>Z =0
Stąd:
W|=>Z = (W=>Z)*~(W~>Z) =1*~(0) =1*1 =1

… a jeśli kto nie wierzy w Boga?
Tu nie ma przeproś, wszystko co Bóg może zrobić z niewierzącymi wynika z definicji implikacji prostej W|=>Z.

Po pierwsze:
Prawo Kubusia wiążące warunek wystarczający => z warunkiem koniecznym ~>:
A: W=>Z = C: ~W~>~Z

Człowiek niewierzący do Chrystusa:
… a jeśli kto nie wierzy Panie?

Chrystus:
C.
Kto nie wierzy we mnie na 100% nie będzie zbawiony
~W~>~Z =1
Brak wiary w Boga jest warunkiem koniecznym ~> dla nie zbawienia bo jak kto wierzy to na pewno => zostanie zbawiony.
Prawo Kubusia samo nam tu wyskoczyło:
C: ~W~>~Z = A: W=>Z =1
Ponieważ w zdaniu A spełniony był warunek wystarczający W=>Z=1, to totalnie bez znaczenia jest w jak ostrej formie Chrystus wypowie tu swoją groźbę.
Na mocy prawa Kubusia dowolną groźbę musimy kodować warunkiem koniecznym ~> inaczej matematyka ścisła, algebry Kubusia, leży w gruzach.
Chrystusa nie ma prawa obowiązywać inna matematyka niż człowieka bowiem wtedy wiara w niego nie miałaby sensu.
Zauważmy, że jednocześnie w zdaniu A warunek konieczny ~> nie był spełniony.
Na mocy prawa Kubusia wymusza to brak spełnienia warunku wystarczającego => w zdaniu C.
A: W~>Z = C: ~W=>~C =0

Stąd spełniona jest:
Definicja implikacji odwrotnej ~W|~>~C:
Implikacja odwrotna ~W|~>~C to spełniony wyłącznie warunek konieczny ~> między tymi samymi punktami i w tym samym kierunku.
C: ~W~>~Z =1
C: ~W=>~Z =0
Stąd:
~W|~>~Z = (~W~>~Z)*~(~W=>~Z) = 1* ~(0) =1*1 =1

Fałszywość warunku wystarczającego => w zdaniu C wymusza prawdziwość kontrprzykładu D (i odwrotnie)
D.
Kto nie wierzy we mnie może ~~> być zbawiony
~W~~>Z = ~W*Z =1
Zdarzenie możliwe, które wymusza matematyka ścisła, algebra Kubusia.

Zdanie D to piękny akt miłości w obietnicy A, czyli możliwość wręczenia nagrody (tu niebo) mimo że odbiorca nie spełnił warunku nagrody.
Dokładnie to samo zdanie D to piękny akt łaski w groźbie C, czyli możliwość darowania kary zależnej od nadawcy, mimo że odbiorca spełnił warunek kary (nie wierzył w Chrystusa).

Zauważmy, że nie ma znaczenia, czy Chrystus jako pierwszą wypowie groźbę C:
C.
Kto nie wierzy we mnie na 100% nie będzie zbawiony
~W~>~Z =1
czy też obietnicę A:
A.
Kto wierzy we mnie będzie zbawiony
W=>Z =1
bowiem analiza matematyczna obietnicy A i groźby C doprowadzi do identycznych rozważań i identycznych zdań cząstkowych ABCD.

Wynika z tego tożsamość implikacji:
W|=>Z = ~W|~>~Z

Stąd mamy:
Definicja implikacji prostej W|=>Z wyrażona spójnikami „i”(*) i „lub”(+):
Implikacja prosta W|=>Z to układ równań logicznych Y i ~Y dających odpowiedź na pytanie kiedy Chrystus wypowiadając poniższą obietnicę dotrzyma słowa Y=1 (= nie skłamie Y=~(~Y)), a kiedy będzie kłamcą ~Y=1 (= nie dotrzyma słowa ~Y=~(Y))
Znaczenie symboli:
Y - Chrystus dotrzyma słowa
~Y - Chrystus skłamie (= nie dotrzyma słowa ~Y)

Chrystus:
A.
Kto wierzy we mnie będzie zbawiony
W=>Z =1
Wiara w Chrystusa jest warunkiem wystarczającym => dla zbawienia
Wiara w Chrystusa daje nam gwarancję matematyczną => zbawienia
Zachodzi tożsamość pojęć:
Warunek wystarczający => = Gwarancja matematyczna =>

Układ równań logicznych dla warunku wystarczającego => A to:
1.
Y = A: (W=>Z) = A: W*Z + C: ~W*~Z + D: ~W*Z
co w logice jedynek oznacza:
Y=1 <=> A: W=1 i Z=1 lub C: ~W=1 i ~Z=1 lub D: ~W=1 i Z =1
Czytamy:
Chrystus dotrzyma słowa Y (Y=nie skłamie ~(~Y)) wtedy i tylko wtedy gdy:
A: W*Z =1*1 =1 - człowiek wierzy (W=1) i zostanie zbawiony (Z=1)
LUB
C: ~W*~Z=1*1=1 - człowiek nie wierzy (~W=1) i nie zostanie zbawiony (~Z=1)
LUB
D: ~W*Z=1*1 =1 - człowiek nie wierzy (~W=1) i zostanie zbawiony (Z=1)
2.
Chrystus będzie kłamcą w pozostałym możliwym przypadku, czyli gdy wierzący w niego człowiek nie zostanie zbawiony:
~Y = ~(W=>Z) = B: W*~Z
co w logice jedynek oznacza:
~Y=1 <=> B: W=1 i ~Z =1
Czytamy:
Chrystus skłamie (= nie dotrzyma słowa wtedy i tylko wtedy gdy:
B: W*~Z =1*1 =1 - człowiek wierzy (W=1) i nie zostanie zbawiony

Innymi słowy zachodzi matematyczna tożsamość:
Implikacja prosta W|=>Z wyrażona spójnikami „i’(*) i „lub”(+) = Definicja operatora OR(|+) dla Y=~W+Z
Czyli:
1a.
Y=~W+Z
co w logice jedynek oznacza:
Y=1<=>~W=1 lub Z=1
2a.
~Y=B: W*~Z
co w logice jedynek oznacza:
~Y=1 <=> B: W=1 i ~Z=1

Dowód:
Musimy tu udowodnić że:
1=1a
Zaczynamy:
1.
Y = W*Z + ~W*~Z + ~W*Z
Minimalizujemy:
Y = W*Z + ~W*(~Z+Z)
Y = (W*Z) + ~W
Przejście do logiki ujemnej (bo ~Y) poprzez negację zmiennych i wymianę spójników:
~Y = W*(~W+~Z)
~Y = W*~W + W*~Z
~Y = W*~Z
Powrót do logiki dodatniej (bo Y) poprzez negację zmiennych i wymianę spójników:
Y = ~W + Z
stąd mamy:
1: Y = W*Z + ~W*~Z + ~W*Z = 1a. Y = ~W+Z
cnd

Oczywistym jest, że żaden człowiek nie zrozumie obietnicy Chrystusa (z wyjątkiem matematyka) wypowiedzianej w spójniku „lub”(+).
Chrystus:
Dotrzymam słowa (Y=1) gdy człowiek nie wierzy we mnie (~W=1) lub zostanie zbawiony (Z=1)
Y = ~W + Z
co w logice jedynek oznacza:
Y=1 <=> ~W=1 lub Z=1
O co tu chodzi z tym dotrzymaniem słowa?
… tylko matematyk to wie.

Zauważmy, że dokładnie taki sam równań logicznych 1 i 2 dostaniemy w implikacji odwrotnej ~W|~>~Z co jest dowodem zachodzącej tu tożsamości matematycznej:
W|=>Z = ~W|~>~Z

Pytania do Irbisola:
1.
Czy już rozumiesz, że wszystkie obietnice musisz kodować warunkiem wystarczającym => natomiast wszystkie groźby warunkiem koniecznym ~>?
2.
Z powyższego wynika, że matematyk który koduje wszystko jak leci zarówno obietnice jak i groźby (TY Irbisolu) warunkiem wystarczającym => gówno zna się na matematyce.

Co dowiedziono w niniejszym poście.

Czekam teraz na konkretne zarzuty czysto matematyczne Irbisola w stosunku do niniejszego postu..
Zauważ Irbisolu że nie możesz tu użyć KRZ bo KRZ nie rozumie swoich własnych praw rachunku zero-jedynkowego wiążących znaczki => i ~>, w tym poście zastosowanych.

Po nauki algebry Kubusia odsyłam ponownie do tego postu:
http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/konstytucja-matematycznego-raju-algebry-kubusia,14713.html#485603

Twój cierpliwy nauczyciel algebry Kubusia, o której póki co masz ZEROWE pojęcie,
Rafał3006

Irbisol

Co to za pierdolenie?
Zadałem ci wcześniej pytania. Odpowiesz, tchórzu?

rafal3006

Irbisol

Dyskusję skończyłeś w zamkniętych wątkach.
A tu oczywiście wysrywasz jakieś megabajty gówna, o które nikt cię nie pyta.

rafal3006

Irbisol

rafal3006

Irbisol

rafal3006

Irbisol

rafal3006

Czy Irbisol jest w stanie odpowiadeć precyzyjnie na precyzyjne pytania?

http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/matematyczna-obsluga-obietnic-i-grozb-w-algebrze-kubusia,14697-25.html#486171

Irbisol

rafal3006

Irbisol

2 x TAK

Zakładam tu, że (=1) oznacza spełnienie warunku, a nie wynik podstawienia (nieodróżnianie tego powoduje, że widzisz "sprzeczności" w implikacji KRZ).

rafal3006

Równoważności Irbisola I Irbisolka!

Część I
Reakcja układu sterowania żarówką przez dwa przyciski A i B połączone równolegle na wciśnięcia klawisza A

Niezbędna teoria spólników implikacyjnych tzn. dla zdań warunkowych „Jeśli p to q”
http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/konstytucja-matematycznego-raju-algebry-kubusia,14713.html#485603

Irbisol

To nie jest temat o równoważności.
Innymi słowy: nie czytam pierdolenia nie na temat.

rafal3006

Dowodzenie twierdzeń matematycznych!

Irbisol

Mam w dupie dowód. Dowód będziesz dawał, gdy coś się nie zgodzi. Pisz na temat.

rafal3006

Czy irbisol zechce przeczytać ze zrozumieniem niniejszy post?
… oto jest pytanie.

Irbisol

O co ci, kurwa, chodzi?
Co chcesz udowodnić?

rafal3006

Prawo Lwa!

Podtemat:
Kluczowe pytanie dla Irbisola:
Czy akceptujesz prawo Lwa i wszystkie konsekwencje z tego prawa wynikające, przedstawione na przykładzie w niniejszym poście?
TAK/NIE

Irbisol

Sram na twoje prawo Lwa i innych zwierzaków.
Będziesz tak pierdolił w nieskończoność o tych prawach?
Jak ja miałem wykazać, że w KRZ da się przekształcić wzór, to paru linijek użyłem i koniec - a ty pierdolisz w kółko jedno i to samo.
Przedstaw tezę, jaką chcesz udowodnić i przestań się bawić w guru, bo za cienki na to jesteś.

Pomogę ci - masz wykazać, że omawianym układzie przełączników nie zachodzi implikacja
włączony (A) => żarówka świeci
ani ziemska, ani twoja.

rafal3006

rafal3006

Czy Irbisol zdoła wydusić z siebie oczywiste: 2*TAK?
… oto jest pytanie.