ŚFiNiA

idiota

" to co niżej to jest kompletna, dla potrzeb operatora równoważności, teoria zbiorów"

Czyli nie kompletna.
Zresztą pod spodem masz tylko banalny PRZYKŁAD a nie WYKŁAD teorii.
Nie umiesz tych dwóch rzeczy odróżnić.

"Jak nie to poszukaj w Internecie na pewno znajdzies"

oczywiście znajdę twoje wklejki na różnych forach, ale faktycznie nikt inny takich bzdur by nie uznał za jakąkolwiek teorię.

fiklit

rafal3006

fiklit

Taz

fiklit

Dokładnie jak napisał Taz. I Twoje interpretacje tych wartości w żaden sposób nie powodują, że 1 w tabelce implikacji w klasycznej logice oznacza istnienie czegoś.

idiota

W języki AB nie ma terminu "istnieje".
W języku KRZ nie ma terminu "istnieje".
Nawet w języku przedmiotowym TM nie ma terminu "istnieje".
W KRP dopiero pojawia się pojęcie istnieje.

rafal3006

fiklit

idiota

A pewnie!
Czemu nie?

"Od tej definicji czysto matematycznej roi się w Internecie i wszystkich podręcznikach matematyki. "

Pokaż jeden.

rafal3006

rafal3006

rafal3006

Tak sobie myślę Fiklicie, iż jeśli matematycy załapią banalną algebrę Kubusia (a nie mają innego wyjścia) to wojna wszech czasów o jej zaistnienie, przejdzie do historii nauki ... i będzie powszechnie znana, co najmniej tak samo jak odkrycie Kopernika.
Odkrycie Kopernika to mały pikuś, w porównaniu z odkryciem matematyki rządzącej naszym Wszechświatem - algebry Kubusia.
Dlaczego?
Odkrycie Kopernika wcześniej czy później musiało nastąpić, natomiast odkrycie matematyki rządzącej naszym Wszechświatem, nie musiało nastąpić, mimo że każdy 5-cio latek doskonale posługuje się algebrą Kubusia!
Dla aktualnego Ziemskiego matematyka jest nie do pojęcia, iż logika każdego 5-cio latka, logika każdej istoty żywej, od pchły poczynając (matematyczna obsługa obietnic i gróźb), to jest matematyka ścisła!

Błędy nauki
Autor: Luc Bürgin

Ludzie mają widocznie skłonność do przedwczesnego i negatywnego oceniania perspektyw rozwojowych pewnych dziedzin nauki. Niektóre rewolucyjne odkrycia lub idee przez lata bojkotowano i zwalczano tylko dlatego, że dogmatycznie nastawieni luminarze nauki nie umieli odrzucić swych ulubionych, choć przestarzałych i skostniałych idei i przekonań. Jednym słowem: „Niemożliwe!" hamowali postęp nauki, a przykładami można dosłownie sypać jak z rękawa:

• Gdy w XVIII wieku Antoine-Laurem de Lavoisier zaprzeczył istnieniu „flogistonu" – nieważkiej substancji, która wydziela się w trakcie procesu spalania i w którą wierzyli wszyscy ówcześni chemicy – i po raz pierwszy sformułował teorię utleniania, świat nauki zatrząsł się z oburzenia. „Observations sur la Physique", czołowy francuski magazyn naukowy, wytoczył przeciwko Lavoisierowi najcięższe działa, a poglądy uczonego upowszechniły się dopiero po zażartych walkach.

• Gdy w 1807 roku matematyk Jean-Baptiste Joseph de Fourier wystąpił przed Paryską Akademią Nauk z wykładem na temat przewodnictwa cieplnego w obwodzie zamkniętym i wyjaśnił, że każdą funkcję okresową można przedstawić w postaci nieskończonej sumy prostych funkcji okresowych (sinus, cosinus), wstał Joseph-Louis de Lagrange, jeden z najwybitniejszych matematyków tamtej epoki, i bez ogródek odrzucił tę teorię. A ponieważ przeciwko Fourierowi wystąpili także inni słynni uczeni, np. Pierre-Simon de Laplace, Jean-Baptiste Biot, Denis Poisson i Leonhard Euler, musiało minąć sporo czasu, zanim uznano doniosłość jego odkrycia. Obecnie nie można sobie wyobrazić matematyki i fizyki bez analizy Fouriera.

• Gdy w latach czterdziestych XIX wieku John James Waterston, nieznany młody fizyk, przedstawił brytyjskiemu Towarzystwu Królewskiemu swój rękopis, dwaj recenzenci nie pozostawili na nim suchej nitki. Gdyby w 1891 roku fizyk i późniejszy laureat Nagrody Nobla John William Rayleight nie odnalazł oryginalnego rękopisu w archiwach tej szacownej instytucji, na próżno szukalibyśmy w podręcznikach fizyki nazwiska Waterstona. A to właśnie on był pierwszym badaczem, który sformułował tak zwaną zasadę ekwipartycji energii dla specjalnego przypadku. W 1892 roku Rayleight napisał: „Bardzo trudno postawić się w sytuacji recenzenta z 1845 roku, ale można zrozumieć, że treść artykułu wydała mu się nadmiernie abstrakcyjna i nie przemówiły do niego zastosowane obliczenia matematyczne. Mimo to dziwi, że znalazł się krytyk, według którego: „Cały artykuł to czysty nonsens, który nie nadaje się nawet do przedstawienia Towarzystwu”. Inny opiniujący zauważył: „[...] analiza opiera się – co przyznaje sam autor – na całkowicie hipotetycznej zasadzie, z której zamierza on wyprowadzić matematyczne omówienie zjawisk materiałów sprężystych [...]. Oryginalna zasada wynika z przyjęcia założenia, którego nie mogę zaakceptować i które w żadnym razie nie może służyć jako zadowalająca podstawa teorii matematycznej”".

• Gdy pod koniec XIX wieku Wilhelm Conrad Röntgen, odkrywca promieni, bez których trudno sobie wyobrazić współczesną medycynę, opublikował wyniki swoich badań, musiał wysłuchać wielu krytycznych komentarzy. Nawet światowej sławy brytyjski fizyk lord Kelvin określił promienie rentgenowskie mianem .,sprytnego oszustwa''. Friedrich Dessauer, profesor fizyki medycznej, w czasie wykładu wygłoszonego 12 lipca 1937 roku na uniwersytecie w szwajcarskim Fryburgu powiedział w odniesieniu do odkrycia Röntgena: „Nadal widzę sceptyków wykrzykujących: „Niemożliwe!”. I nadal słyszę proroków, wielkie autorytety tamtych lat, którzy odmawiali promieniom rentgenowskim jakiegokolwiek, także medycznego, znaczenia".

• Gdy Werner von Siemens, twórca elektrotechniki, zaprezentował przed Scientific Community teorię ładunku elektrostatycznego przewodów zamkniętych i otwartych, wywołał falę gwałtownych sprzeciwów. „Początkowo nie wierzono w moją teorię, ponieważ była sprzeczna z obowiązującymi w tamtych czasach poglądami", wspominał Siemens w autobiografii wydanej pod koniec XIX wieku.

• Podobnych przeżyć doświadczył William C. Bray z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley, gdy w 1921 roku poinformował o zaobserwowaniu oscylującej okresowo reakcji chemicznej. W 1987 roku w fachowym czasopiśmie „Chemical and Engineering News" ukazał się artykuł R. Epsteina, który napisał, że amerykański uczony został wyśmiany i wyszydzony, bo reakcja taka wydawała się niepodobieństwem. I choć odkrycie Braya potwierdzono w teorii i w praktyce, to musiało upłynąć pięćdziesiąt lat, nim uznano znaczenie jego pracy.

Studenci rzadko mają okazję zetknąć się z podobnymi przykładami, ponieważ naukowcy, jak wszyscy inni ludzie, przejawiają osobliwą skłonność do zapominania o rozmaitych „wpadkach", z jakimi na przestrzeni lat musiała się uporać ich dyscyplina wiedzy. Z dumnie wypiętą piersią sprzedają uczniom historię nauki jako pasmo nieustających sukcesów. Wstydliwie przemilczają opowieści o walkach, które poprzedzają wielkie przełomy.

fiklit

rafal3006

fiklit

Nie o to chodzi. Problem jest poważniejszy, ale nie ma sensu żebym Ci opisywał dlaczego, bo i tak z tego nie skorzystasz. Szkoda mojego czasu.

rafal3006

rafal3006

Wykłady z algebry Kubusia

Temat:
Najważniejsza lekcja logiki matematycznej w całej historii matematyki Ziemian!

http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/armagedon-logiki-matematycznej-ziemian,7642-275.html#234528

fiklit

Sprawdź sobie co znaczy "abstrakcyjny" a potem strzelaj gównami.

rafal3006

fiklit

[url]http://pl.wikipedia.org/wiki/Abstrakcja_(filozofia)[/url]
[url]http://pl.wikipedia.org/wiki/Abstrakcja_(matematyka)[/url]
nie rozumiem twojego użycia tego słowa.

Rafał chyba jest berkeleyistą (patrz historia w pierwszym linku)

rafal3006

http://www.sfinia.fora.pl/forum-kubusia,12/armagedon-logiki-matematycznej-ziemian,7642-275.html#234528

fiklit

fiklit

A wracając do tematu "bezprawnej 1 walniętej w tabelce oznaczającej istnienie trójkąta".
Zerknij sobie do tabelki 16 operatorów