ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Wydaje się, że jednym z problemów nauczania w katolickim stylu (przynajmniej tym, które ja otrzymałem, bo nie zamierzam wypowiadać się za wszystkich i wszystko w tym względzie) jest podawanie objawienia Ewangelii w sosie: to jest coś od Boga, nie do mędrkowania i zadawania pytań, a do zastosowania i posłuszeństwa, bo kto się nie posłucha, jest grzesznikiem i grozi mu piekło.
W swoim czasie odrzuciłem tak zarysowaną sugestię. A wręcz skłaniam się ku sugestii właściwie przeciwnej - dla mnie Ewangelia służy właśnie do mędrkowania i pytań, kwestie są tu otwarte, absolutnej interpretacji nie należy oczekiwać, choć oczywiście będą interpretacje lepsze i gorsze, trafione bardziej i mniej. W szczególności od lat pasjonuje mnie CZYSTO OGÓLNOLUDZKI charakter nauk ewangelicznych. Zamierzam w tym wątku wskazywać właśnie takie interpretacje słów z Biblii, które nie zakładają nawet na początek teizmu. One będą zachowywały swoją moc, gdy o Bogu nie wspomnimy słowem, gdy założenie o Jego istnieniu nie będzie nawet rozpatrywane. Po prostu w Biblii widzę ogólnoludzką mądrość, słuszną pod każdą szerokością geograficzną, w każdej ludzkiej społeczności, a nawet w samotności poza społecznościami.
Zastrzegam, że interpretacje, które tu zamierzam przedstawić będą czasem mocno moje, osobiste, nie wiem na ile zgodne np. z główną linią nauczania kościoła katolickiego. Może zgodne, może i niezgodne. Jeśli ktoś mi zarzuci, iż niezgodność jakaś występuje, to ja na to odpowiadam: może i tak. Jak się nie upieram przy swojej interpretacji jako czymś objawionym, czy podawanym do wierzenia masom. Niech jej status będzie "luźna artystyczna wizja jakiegoś tam Michała, któremu spodobało się mieć z Biblii tego rodzaju inspirację". Może ta wizja w ogóle być od czapy, może należy ją odrzucić. Każdy sam, kto to przeczyta, może sobie w zaciszu własnego umysłu odpowiedzieć, na ile mu taka interpretacja pasuje. Jeśli nie pasuje, to nie upieram się, że to moja racja musi być tą obowiązującą. Ale czasem taka racja uzupełniająca, a nie ta obowiązkowa i główna ma też jakiś walor. Przymusu jej przyjmowania nie ma.

Na początek chciałem wziąć na tapetę swojej refleksji wypowiedź Jezusa raczej z tych "ciężkiego kalibru". To wypowiedź, która jaka sądzę, niejednego w ogóle odepchnęła od wiary, spowodowała, że powiedział sobie coś w stylu: tak radykalne podejście kłóci się z moim zdrowym rozsądkiem, z poczuciem uczciwości względem samego siebie i tego jak rozumiem świat. Jeśli ktoś coś takiego mówi, to znaczy, że chciałby skrajnie spętać moją wolę jakimś absolutny, a nawet bezsensownym posłuszeństwem i ja nie mogę uczynić nic innego, tylko ten przekaz w całości odrzucić.
O jaką wypowiedź Jezusa chodzi?...