ŚFiNiA

Semele

1. DOPÓKI SIĘ ROZWIJAM, LĘK ZAWSZE BĘDZIE MI TOWARZYSZYŁ.

2. JEST TYLKO JEDEN SPOSÓB POZBYCIA SIĘ LĘKU PRZED ZROBIENIEM CZEGOŚ – RUSZYĆ SIĘ I TO ZROBIĆ.

3. TYLKO WTEDY POLUBIĘ SIEBIE, KIEDY RUSZĘ SIĘ… I TO ZROBIĘ.

4. NIE TYLKO JA ODCZUWAM LĘK, KIEDY WKRACZAM NA NOWY TEREN. KAŻDY GO ODCZUWA,

5. PRZEDZIERANIE SIĘ PRZEZ BARIERĘ LĘKU JEST W SUMIE MNIEJ PRZERAŻAJĄCE NIŻ ŻYCIE W CIĄGŁYM STRACHU PŁYNĄCYM Z POCZUCIA BEZRADNOŚCI”.

Susan Jeffers

Różnimy się tylko tym, czy przyznajemy się do tego strachu. Do naszych lęków. Czy potrafimy przyznać się do nich przed sobą samym. Przed innymi. Mówić o nich. Mówić bez wstydu i poczucia winy.

Różnimy się tylko tym, czego się boimy. Dalekich podróży, czy może rozmowy z szefem. Głośnych dźwięków, wysokości, a może proszenia o pomoc.

Różnimy się tym, jak ten strach przeżywamy. Czy boli nas brzuch? Czy mamy czerwone policzki i spocone ręce? Czy zamykamy się wtedy w sobie? A może pleciemy, gadamy bez sensu?

Różnimy się tym, jak głęboko nas doświadcza. Tym „co z nami” robi – ten strach, ten lęk. Czy powoduje wycofanie? A może ucieczkę? A może agresję w stosunku do innych? Nie, nie tylko fizyczną, ale też tę słowną… oskarżenia, oceny, obwinianie, a może sarkazm …

Różnimy się tylko tym, co robimy by przed nim uciec, jemu zaprzeczyć, schować go (głęboko, najgłębiej jak się da) przed sobą i innymi. Oj tak, bardzo różnimy się strategiami ucieczki, uniku przed strachem, przed lękiem…

Ale wszyscy się boimy.

Wszyscy odczuwamy strach. Lęk. Obawy. Wątpliwości. Niepewność. Drżenie …

Czas to zaakceptować.

Czas się tym strachom przyjrzeć.

Poznać je. Zrozumieć.

A nie ciągle od nich uciekać.

Czas uczyć się z nich.

Czas z nimi żyć, żyć i działać, odważnie, a jednak z strachem.

Mózg emocjonalny, zwany też układem limbicznym, liczy sobie już sto pięćdziesiąt milionów lat. Jest młodszym bratem mózgu gadziego i starszym kory mózgowej. To może wyjaśniać, dlaczego jest nadmiernie opiekuńczy: zachowuje się wobec nas identycznie jak wobec naszych praprzodków. Chroni przed niebezpieczeństwami, zniechęca do nierutynowych działań, podąża utartymi ścieżkami. Najchętniej nie wypuściłby cię z domu sprzed telewizora. Gdy czujesz opór przed zmianą, to jego sprawka.
Czy można studzić ojcowskie zapędy układu limbicznego? Tak, jedynie ty możesz! Powinieneś jednak zrozumieć, jak potężne narzędzia ma do dyspozycji: strach i lęk. Strach informuje o potencjalnym zagrożeniu, a lęk może się pojawiać nawet bez wyraźnej przyczyny.
Lęk, który nazwiemy niepożądanym, zamiast nam pomagać, zaczyna przeszkadzać – mówią Joseph Wolpe i David Wolpe, autorzy książki „Wolni od lęku”. Podają przykłady: „Lęk przed niezaspokojeniem partnerki może zniszczyć życie seksualne mężczyzny, natomiast strach przed nagością poważnie je ograniczyć w przypadku kobiety. Niepokój pojawiający się w miejscu pracy, spowodowany np. obserwacją pracownika, może zmniejszyć jego wydajność”. Właściwie nie ma takiej ludzkiej czynności, której lęk nie mógłby zakłócić. Troskliwy mózg emocjonalny karmi nas wspomnieniami lub wyobrażeniami o przyszłości, zniechęcając do podjęcia tu i teraz nowego działania. W ten sposób – i za twoją zgodą – przekłada realizację twoich marzeń na jutro. Aż strach pomyśleć, ile mógłbyś zrobić dzisiaj, gdybyś się tylko nie bał!

Źle użyta wyobraźnia – Zastanów się, ile lęków możesz zredukować już dziś.
Pomyśl o dowolnej rzeczy, której się lękasz. Chcę, żebyś miał świadomość, że to, czego się obawiasz, nie istnieje. Przecież to, co cię niepokoi, jeszcze nie nadeszło. Psychiatra Antoni Kępiński pisał: „Człowiek boi się chaosu, boi się tego, co w nim drzemie. Więcej boi się tworów własnego umysłu niż konkretnej rzeczywistości”. „Lęk wywołuje antycypacja, to znaczy wyobrażenie tego, co mogłoby się zdarzyć” – wyjaśnia dr Lidia D. Czarkowska, psycholog i coach, dyrektor Centrum Coachingu Akademii Leona Koźmińskiego.

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Strach wrodzony i wyuczony
Pierwotnie strach powodowany był bólem
Kiedy dziecko dostaje klapsa, za pierwszym razem odczuwa tylko ból, który tłumi strach. Wtedy możemy zaobserwować fizjologiczne reakcje, takie jak spocone dłonie czy przyspieszony puls. To jest właśnie strach wrodzony, będący reakcją na czynniki pojawiające się w trakcie rozwoju układu nerwowego. Gdy jednak następnym razem rodzic podniesie rękę, aby wymierzyć klapsa, dziecko zacznie się bać, pamiętając o bólu w następstwie klapsa. Jego reakcje zostały uwarunkowane widokiem podniesionej ręki.
To już strach wyuczony. Jest on wynikiem „uczenia emocjonalnego”, które prowadzi do tego, że jakaś rzecz lub dźwięk jest w stanie wywołać lęk. A ten nowo wyuczony lęk kojarzony jest z kolei z innymi zdarzeniami, w których obecności występuje. Tak krok po kroku lęk obejmuje coraz większy zakres doświadczenia. Skala strachu wyuczonego może mieć potężną moc, biorąc pod uwagę regułę, którą z naukowcem Robertem K. Cooperem, podzielił się dr Karl Priban, wieloletni dyrektor labolatorium psychologicznego w Stanford: „Pamiętamy 10 proc. z tego, co czytamy. 20 proc.z tego, co słyszymy. 30 proc. z tego,co widzimy, 40 proc. z tego, co robimy. I pamiętamy 100 proc. z tego,co czujemy”.
Na podstawie Joseph Wolpe, David Wolpe, „Wolni od lęku”

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]
Paul D. MacLean to amerykański lekarz i neurolog urodzony w 1913 roku. Swoją pracą naukową przyczynił się do rozwoju takich dziedzin jak: fizjologia, psychiatria oraz budowa mózgu. Jest twórcą terminu „układ limbiczny”, określającego część mózgu obejmującą ciało migdałowate i hipokamp. Zmarł w 2007 roku, mając 94 lata. Był autorem jednej ze współczesnych teorii wyjaśniających uwarunkowania emocji. Według tej teorii mózg składa się z trzech podstawowych struktur.
Po raz pierwszy hipoteza dotycząca tego, że ludzki mózg składa się z trzech systemów,została sformułowana w latach 60. XX wieku.
MÓZG MA WARSTWY, CZYLI O TRZECH STRUKTURACH MÓZGU

U podstaw teorii Paula D. MacLeana stoi założenie, że w ludzkim mózgu można wyodrębnić trzy zróżnicowane systemy. Ich zróżnicowanie polega na tym, że każdy z nich rozwijał się w zupełnie innej fazie ewolucji, ale starsze systemy ewoluowały cały czas, wraz z rozwojem młodszych systemów. Dzięki temu towarzyszeniu w trakcie ewoluowania struktury te są ze sobą połączone.
W ludzkim mózgu można wyróżnić trzy rodzaje struktur: mózg gadzi, mózg paleossaków oraz mózg neossaków.

Semele

Wszystko, czego doświadczasz w swoim życiu wywiera na Ciebie jakiś wpływ. Spotkania, rozmowy, miejsca, w których przebywasz, relacje z ludźmi, bolesne zdarzenia. Nic nie jest obojętne. Duże znaczenie dla kształtowania się zachowań, a co za tym idzie, również osobowości – mają również uwarunkowania genetyczne. To, co jest pewne: wszystko, czego doświadczasz w swojej codzienności – wpływa na Twoje zachowanie.
[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Lęk społeczny, w mniejszym lub większym stopniu, towarzyszy każdemu z nas. We współczesnym świecie przybywa zresztą sytuacji, w których może się on wzmóc. Boimy się, że ktoś dostrzeże nasze wady lub słabości albo przynajmniej zauważy jakąś drobną niezdarność i obdarzy nas pogardliwym spojrzeniem...

Nawet niepozorne zdarzenia wyzwalają w nas spiralę niepotrzebnych myśli, od których nasz lęk pęcznieje jak nadmuchiwany balonik. Wraz z nim zaś nasza pewność siebie staje się coraz mniejsza. W konsekwencji zwyczajne sytuacje czy czynności wydają nam się pełne niebezpieczeństw niczym ścieżki najeżone tłuczonym szkłem…

A przecież jesteśmy w stanie opanować swój lęk. To, że go odczuwamy, nie musi czynić z nas aspołecznych odludków ani uniemożliwiać przeżywania codziennych radości. Jeśli uświadomimy sobie, z czego biorą się nasze obawy, będziemy mogli stawić czoła sytuacjom, które do tej pory budziły w nas instynktowny strach.

Dr Ellen Hendriksen, psycholożka kliniczna, która na co dzień pomaga ludziom wyzwolić się z lęku społecznego, korzystając z najnowszej wiedzy i swojego doświadczenia, przedstawia w tej książce konkretne wskazówki, które pozwolą ci odnieść sukces w każdej nieznanej sytuacji społecznej. I może cię to zaskoczy, ale… tak naprawdę nie masz problemu z umiejętnościami społecznymi. Dowiedz się, w czym tkwi twoja trudność, i odzyskaj siebie!

Potraktuj tę książkę jako klucz do zmiany – do zrzucenia zewnętrznej powłoki nerwowości, tak by ujawnił się pełen swobody i pewności rdzeń twojej osoby. Celem nie jest tańczenie na stole czy zakładanie sobie abażuru na głowę, tylko postawienie przed sobą niewielkiego wyzwania na swoich warunkach. Zaczniesz od prowadzenia życia, na jakim ci zależy, razem z lękiem – zabierając go z sobą. A w miarę jak będziesz to robić, lęk zacznie nieoczekiwanie odpływać.

Nic się nie zmieni. I wszystko się zmieni.

Semele

Wszyscy się boimy.

Semele

Sussan Jeffers
Nie bój się bać.