ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Od dłuższego już czasu mój światopogląd, wewnętrzna epistemologia i ogólniej filozofia opierają się o pojęcie ROZPOZNANIA. Wokół tego pojęcia wg mnie kręci się wszystko. Warto byłoby chyba sformułować jakąś definicję, zaczątki teorii rozpoznania. Więc próbuję to uczynić.

Rozpoznanie jest właściwie pojęciem pierwotnym. Nie sposób jest go zdefiniować niezależnie, bo odczytujący tę definicję i tak by musiał jej znaczenie...
rozpoznać. Co za tym idzie, mielibyśmy błędne koło - rozpoznanie definiowane przez samo rozpoznanie. Ów brak ścisłej definicji, takiej odwołującej się do czegoś spoza zakresu definiowanego pojęcia, nie przeszkadza jednak podejść do sprawy bardziej opisowo, intuicyjnie, po prostu licząc na to, że czytający dany opis, jakoś sobie pojęcia dotyczące danej sprawy poukłada. Więc spróbuję teraz opisowo.

Opis idei rozpoznania
Rozpoznanie wymaga na start pewnego zakresu pojęć podstawowych, które też trzeba będzie jakoś ująć intuicyjnie:
Podmiot poznający - podmiot poznający jest to coś (system, osoba, program komputerowy) przetwarzającego jakiś zakres DANYCH, w celu ich skonfrontowania Z WŁASNYMI ZASOBAMI.
Dane są tym, co podmiot poznający przetwarza, z czego następnie wyłoni się rozpoznanie.
Rozpoznanie jako efekt rozpoznawania - w języku występuje wieloznaczność słowa "rozpoznanie". Raz "rozpoznanie" traktujemy jako czynność, jak w sformułowaniu "X prowadzi rozpoznanie pola walki", ale też tego samego słowa użyjemy dla opisu pewnego efektu końcowego owej czynności - jak w sformułowaniu "Rozpoznanie poszukiwanej osoby w tłumie". W tym drugim przypadku "rozpoznanie" nie jest czynnością, lecz pewnym zrealizowaniem się celu - jak tutaj, uznanie że jakiś tam obiekt jest tym znanym, może poszukiwanym.
Aby uniknąć nieporozumień, będę się starał raczej używać słów "rozpoznawanie" na czynność, a (najczęściej, choć może zdarzyć mi się jakaś wpadka) raczej "rozpoznanie" będę traktował jako coś co się stało, jako ten efekt, który powoduje, że przeszukiwanie danych zakończyło się znalezieniem czegoś, wyróżnieniem tego czegoś.

Jak odbywa się rozpoznawanie?
W ogólności można je opisać jako pobieranie, przeglądanie, percepcja przez podmiot rozpoznający danych Z INTENCJĄ WYSZUKANIA JAKIEGOŚ WZORCA.
Nie zakładam na start, że ten wzorzec w ogóle został zdefiniowany, że wiemy czego szukamy. Rozpoznawanie nie musi być związane z poszukiwaniem czegoś konkretnego; często jest mimowolne, związane ze swobodną percepcją danych, oglądem świata.

Czym jest podmiot rozpoznający?
Może być człowiekiem, zwierzęciem, systemem komputerowym stosowanym w policji do wyszukiwania zgodności zadanego odcisku palca, z bazą znanych odcisków. Teoria rozpoznania, którą tu chcę sformułować ma być ogólna. W najprostszych przypadkach rozpoznanie zachodzi już w prostym czujniku ruchu, czy detektorze zmian, jak np. w tych - dostępnych już za bardzo skromne pieniądze - lampkach z czujnikiem ruchu, zapalających się, gdy ktoś znajdzie się w pobliżu.

Co więc jest w ogólności efektem rozpoznawania?
- Stwierdzenie: rozpoznaję że coś...
Nie zakładam z góry, czym jest ów coś. Czujnik ruchu rozpoznaje jakiś rodzaj zmian w swoim otoczeniu - to, co tak rozpozna, jest jego cosiem. Człowiek rozpoznający twarz bliskiej mu osoby, będzie miał cosia w postaci stwierdzenia: o, to jest Karolina.

Tyle na start. Uważam, że od pojęcia rozpoznania - w ogóle - należy rozpocząć filozofię i epistemologię. Później postaram się to uzasadnić.. :think:

Michał Dyszyński

Teoria rozpoznania wymaga zdefiniowania pojęcia CYKLU.
Wprowadzeniem do zagadnienia od innej strony jest wątek na blogu, który kiedyś sobie uruchomiłem.
http://www.sfinia.fora.pl/blog-michal-dyszynski,73/hipoteza-celowej-neutralnosci,8743.html