ŚFiNiA

Andy72

To jesst właśnie polityka Wuja - w rodzaju "żadnej cenzury"

MaluśnaOwieczka

Andy72

Piłsudskiemu mimo zasług dla kraju groziło piekło (według tego co pisze św. Faustyna)
Dzięki wstawiennictwu Maryi zostało zamienione na czyścieć.
Tobie może być niewesoło na Sądzie, gdy przypomnisz sobie że obrażałeś Maryję, która mogła by się za tobą wstawić.

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Andy72

Włamałeś się na konto Semele?

Semele

Michał Anioł był humanistą. Nic co ludzkie nie było mu obce.

MaluśnaOwieczka

Semele

Andy72

Blog Semele

Andy72

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

Semele

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Semele

Semele

Bardziej podoba mi sie dzieło Hansa Memlinga.

Semele

Losy niektórych obrazów bywają niemal tak ciekawe, jak i ich twórców. Właśnie z takich względów warto wspomnieć o „Sądzie ostatecznym” Hansa Memlinga, kradzionym i wydzieranym sobie mnóstwo razy, obecnie zaś znajdującym się w Gdańsku. Co ciekawe, do połowy XVII wieku autor dzieła był nieznany, a potem przez lata przypisywano autorstwo Janowi van Eyck. Sąd ostateczny pierwotnie miał zawisnąć w jednym z florenckich kościołów, jednak podczas morskiego transportu został zdobyty przez gdańskiego kapra Pawła Beneke. Gdańscy właściciele statku kaperskiego (podczas podziału łupów) ofiarowali ołtarz Memlinga gdańskiemu Kościołowi Mariackiemu. W erze napoleońskiej tryptyk znalazł się w zbiorach paryskiego Luwru jako zdobycz wojenna. Po klęsce Napoleona został rewindykowany do Berlina, by wreszcie w 1817 wrócić do Gdańska. Pod koniec II wojny światowej dzieło Memlinga zostało wywiezione przez Niemców w głąb Rzeszy i tam - po wkroczeniu Armii Czerwonej - wpadło w jej ręce. Jako zdobycz wojenna stało się eksponatem leningradzkiego Ermitażu.W 1956 tryptyk Memlinga powrócił ponownie do Gdańska i znajduje się w muzeum.

Andy72

Michał Anioł to geniusz: jest twórcą arcydzieła wszechczasów: Pieta

Semele

Semele

Semele

Andy72

Michal Anioł malował także atletyczne kobiety.
Teorie są różne.

[link widoczny dla zalogowanych]

Bardziej prawdopodobna wydaje się tu teoria Thomasa Laqueura – amerykańskiego historyka i seksuologa, który zasugerował, że w epoce Renesansu istniał tylko jeden kanoniczny wzorzec ludzkiego piękna. I było nim męskie ciało. A to oznaczałoby, że kobieca fizjonomia była jedynie nieidealną kopią niedoścignionego wzoru. Spójrzmy na stare książki do nauki anatomii – jedynym przypadkiem, kiedy pokazywane jest ciało kobiety, są kartki, gdzie omawiany jest jej układ rozrodczy. W każdym innym przypadku za modela służył mężczyzna!

Rzeźbiarz był związany z kobietą, znaną wówczas poetką. Była to jednak chyba miłość platoniczna.