ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jest taka postawa ludzka, która jest szczególnie degradująca duchowo i emocjonalnie - postawa wiecznie nienasyconego, obrażającego się z dowolnego powodu, urażonego, roszczeniowego grymaśnika.
Taki człowiek wszędzie wokół siebie wietrzy podstęp i wrogość. Każdą niemal okoliczność życia będzie deprecjonował - gdy dostanie od kogoś dar, to znajdzie sobie powód, aby nie być zań wdzięcznym, lecz aby uznać, iż nawet o to można mieć do kogoś pretensje.

Roszczeniowiec pielęgnuje urazy, doszukuje się złych intencji - więcej, on zwykle "wie", że te złe intencje ludzie mają. Powody do uznania kogoś za złego, gorszego, niegodnego znajdzie sobie wszędzie
- za to co ktoś zrobił
- za to, gdy czegoś nie zrobił
- za to, zrobił jego dziad albo pradziad
- za to, czego nie zrobił jego dziad albo pradziad
- za to, że nie pomógł, gdy roszczeniowiec pomocy oczekiwał
- za to, że "upokorzył" roszczeniowca oferując swoją pomoc w sytuacji, gdy roszczeniowcowi to nie pasowało
- za to, że ktoś jest inny niż wyobraża sobie to roszczeniowiec
- za to, że ktoś za bardzo się upodobnia do roszczeniowca
itd. itp.
Urażony roszczeniowiec ma tę żądzę oskarżania głęboko w swoim sercu, ma wbudowaną w myślenie nieusuwalną procedurę, która nakazuje mu wyszukiwać w ludziach i świecie to co złe, to co można zinterpretować jako wrogie, a potem mieć o to pretensje na wszelkie możliwe sposoby.

Michał Dyszyński

Skąd u wiecznie urażonego roszczeniowca to poczucie urażenia i wieczny głód uznania?

- Jest taki syndrom psychiczny, określany jako osobowość borderline. Jak opisują podręczniki psychologii cierpią na nią osoby, które w dzieciństwie nie doznały takiej akceptacji, jakiej oczekiwały. Często są to mniej dopieszczane dzieci w rodzeństwie, czasem w ogóle są to dzieci patologicznych rodziców, którzy nie umieli, nie chcieli, nie byli w stanie z innych powodów, dawać swojemu potomstwu emocjonalnego wsparcia i akceptacji. Więc teraz, już w życiu dorosłym tacy ludzie mają wiecznie nie zabliźnioną psychiczną ranę, która boli wzniecając wieczną wątpliwość co do bycia zaakceptowanym, kochanym, szanowanym.
Nie twierdzę, że wszyscy roszczeniowcy mają osobowość borderline, ale ten wątek dzieciństwa emocjonalnie zdeprywowanego jest ogólnie chyba silnie związany z tym typem postaw.
Jest w tym też jakaś forma rozklejania się, brak wewnętrznego hartu, pewnej ambicji, aby nie być ciągle jak dziecko domagające się wzięcia na ręce przez rodzica.

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

Michał Dyszyński