ŚFiNiA

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 16:05, 20 Mar 2014 Temat postu: Prawdziwe poczucie winy

Pojęcie poczucia winy nie ma dobrej passy. Raz, że się kojarzy z religią, czyli "zabobonem", dwa - że psychologowie dostrzegli w tym uczuciu destrukcyjny potencjał dla zdrowia psychicznego, a trzy, że w ogóle nie jest to coś komfortowego, o czym w ogóle chciałoby się myśleć. Ale autor tego tekstu, jakoś tak z urodzenia filozofujący nadmiernie, czasem włazi z myślą tam, gdzie nie powinien, a w konsekwencji dokopuje się nawet do takich przykrych zjawisk jak poczucie winy.... :shock:

Dla mnie poczucie winy jest chyba trochę inaczej ulokowane w myślach i uczuciach, niż lokuje je statystyczny osobnik homo sapiens. Bo uważam to poczucie za swego rodzaju klucz - przepustkę do dość ekskluzywnego klubu - PRAWDZIWYCH OSÓB.
Aby rzecz zilustrować podam kilka przykładów:
Tsunami, które 2004 roku zabiło kilkadziesiąt tysięcy ludzi NIE BYŁO WINNE ich śmierci. Bo tsunami nie myśli, nie jest w stanie czegokolwiek zdecydować. Ono po prostu się zdarzyło i tyle.
Tygrys zabijający cielaczka antylopy nie jest winien w sensie przypisania do dobra czy zła. On postępuje zgodnie ze swoją konstrukcją biologiczną, instynktem. Choć podejmuje pewne decyzje, to nie ma wystarczających zdolności, aby powiązać je z jakąś formą etyki.
Sąd, decydujący o karze przestępcy musi zawsze rozważyć element świadomości znaczenia dokonywanego czynu przez sprawcę. Sprawca o niewystarczającej świadomości, chory psychicznie, niepełnosprawny intelektualnie w odpowiednim stopniu, nie jest traktowany jako winny.

Aby móc podlegać rozróżnieniu - posiadam winę, bądź jej nie posiadam - muszę być OSOBĄ w pełnym tego słowa znaczeniu, tzn. muszę umieć rozróżniać dobro i zło.
Ale, oczywiście.... tu się zaczyna problem...
Czym jest dobro (w kontekście konkretnej sytuacji) i czym jest zło?...
Na ile zdeterminowany (zewnętrznie) był ktoś podejmujący decyzję?...
Na ile ten ktoś był w stanie ocenić dostępne mu informacje i na ile te informacje były dla niego dostępne?...
Z tych wątpliwości wynika wniosek, że właściwie trudno jest jednoznacznie wyrokować o czyjejś winie, biorąc pod uwagę gołe fakty. Czyli wina i jej poczucie jest czymś ważnym, czymś co czyni nas PEŁNYMI ludźmi, a z drugiej strony, od końca nie umiemy powiedzieć czym ów klucz do człowieczeństwa jest.

Zastanawiałem się czy zwierzęta też mogą mieć poczucie winy. Część (chyba większość) badaczy skłania się do stanowiska, że nie. Co prawda zwierzęta są w stanie symulować na zewnątrz zachowania przypominające ludzkie poczucie winy - np. po zrobieniu czegoś zabronionego stają się smutne, chowają się, unikają kontaktu, to jednak daje się łatwo wytłumaczyć ich postawę chęcią czysto praktyczną - np. udobruchania właściciela (w przypadku "poczucia winy" psa, albo kota), przeczekania jego złości itp. Z drugiej jednak strony nie byłbym taki pewien, czy to tłumaczenie jest poprawne. Pojawiają się dość istotne wątpliwości - dlaczego właśnie w ten sposób reagują zwierzęta? Czy nie bardziej skuteczne (ewolucyjnie patrząc) byłoby np. zareagowanie na niekomfortową sytuację rozpoznania własnego złego czynu agresją? Albo inną formą okazania uczuć? Pytań jest wiele.
W każdym razie jakoś tak jest, że zwierzęta "winne" (w swoim poczuciu) stają się jakby bardziej uległe, gotowe do przyjęcia kary, poniżenia. Tutaj psycholog ewolucyjny miałby pewnie dobrą koncepcję tłumaczącą ten efekt - oto w typowych warunkach osobnikowi postępującego niezgodnie z regułami owego stada, groziło wykluczenie. Ewolucyjnie niekorzystne byłoby bowiem tolerowanie w stadzie członków dysfunkcyjnych, osłabiających działania grupowe. Zatem powinna była się wykształcić jakaś procedura okazywania skruchy, jakiś dowód dla owego stada, że winowajca jakoś dystansuje się od dokonanego złego czynu, od tej chwili będzie już lojalny wobec stada, a nawet że gotów jest jakoś "zapłacić" za to co zrobił - np. zachowując się jak by miał gorsze miejsce w hierarchii, albo nie korzystając z jakichś przywilejów. Kara za zło byłaby tu formą dodatkowego oddziaływania na winowajcę - bo uruchamia nowy kanał motywacyjny, który czyni niewłaściwe postępowanie mniej atrakcyjnym, związanym z dyskomfortem przyszłej kary. I świadomy tego osobnik, okazując poczucie winy, pokazuje że przyjmuje zasady stada, że zna cenę swojej niesubordynacji, a w konsekwencji także, że jest elementem "sterowalnym" w tym układzie. On tu pokazuje, że nie tylko dąży "do swego", ale ulega zasadom stada tam, gdzie to jest uznane za ważne przez innych jego członków. To chyba ma sens. To też dostarczyłoby pewnie amunicji ateizmowi, który etykę wywodziłby z ewolucyjnych mechanizmów w stadzie. Ale...
Ale ja tu bardziej o PRAWDZIWYM poczuciu winy. Oto uważam, że zachowania dostosowawcze (jak opisane wyżej) nie są prawdziwym poczuciem winy.
Co tu jest wyróżnikiem "prawdziwości"?
- Ano wg mnie podstawowy wyróżnik prawdziwego poczucia winy jest oczywisty: prawdziwe poczucie winy wcale NIE WYMAGA WYKRYCIA ZŁEGO CZYNU przez inne osoby(osobników), nie jest więc formą reakcji na zewnętrzny dyskomfort!
Inaczej mówiąc: przyznałbym, ze pies ma prawdziwe poczucie winy, jeśli po zrobieniu czegoś niewłaściwego, okazałby winę przy PEWNOŚCI, ŻE ÓW CZYN I TAK NIE ZOSTANIE WYKRYTY. Nie byłoby łatwo zaaranżować takie doświadczenie behawioralne, które sprawdzałoby (np. u psów) czy zwierzę ma poczucie winy. Problemem jest bowiem upewnienie się co do dwóch elementów:
1. świadomości braku możliwości wykrycia złego czynu (kto wie, jaką pies ma świadomość?)
2. odróżnienie zachowania związanego z poczuciem winy od innych zachowań - w szczególności od zachowań generowanych przez badacza, czyli np. imprintowanych jakoś modeli okazywania smutku, podległości.
Właściwie to dorzuciłbym tu jeszcze jeden element - pewnego BRAKU SCHEMATYZMU. Prawdziwe poczucie winy wynika z osobistego przemyślenia, a nie z rutyny, czy z zewnętrznego imprintu psychicznego. Pies dowiódłby swojego prawdziwego poczucia winy, jeśli - przy zachowaniu dwóch poprzednich warunków - okazałby je w jakiejś nowej sytuacji, w której np. w skutek jego działań coś złego stałoby się innemu psu, człowiekowi, znanej istocie odczuwającej. Bo każde okazanie poczucia winy w sytuacjach rutynowych dałoby się tłumaczyć jakąś formą odruchu warunkowego, dostosowania się, a nie samodzielnej decyzji.

W każdym razie prawdziwe poczucie winy jest wg mnie AKTEM WEWNĘTRZNEGO ROZPOZNANIA. To rozpoznanie obejmuje połączenie w w jedną całość konkretnej sytuacji, przyczynowości działań, możliwości dokonania realnego wyboru i ostatecznie powiązania wszystkiego z osobą. Winnym może być tylko ktoś, kto:
- prawidłowo myśli (przynajmniej względnie prawidłowo)
- prawidłowo rozpoznaje
- umie modelować sytuację, czyli przed faktem antycypować co się będzie stało w przypadku podjęcia działania A vs działanie B.
- POCZUWA SIĘ DO BYCIA SPRAWCĄ

Podkreśliłem ten ostatni element, bo uważam go za kluczowy - poczucie winy jest formą przebudzenia JA. Jestem JA, bo decyduję, bo mogę wybrać tak, albo inaczej i to JA widzę zależności i to JA ODCZUWAM AKT OWEJ DECYZJI JAKO COŚ WAŻNEGO.
Prawdziwe poczucie winy łączy więc JA z decyzją i wartościowaniem. Prawdziwe poczucie winy to jest jakimś dowodem pełnego człowieczeństwa. Oczywiście nie oznacza to, że jest ono skalowalne w tym sensie, że im więcej poczucia winy, tym więcej człowieczeństwa. Nie. Chodzi o to, że kluczowa jest MOŻLIWOŚĆ ODCZUWANIA WINY, a nie to ile razy ona nastąpiła. I nawet nie do końca owo poczucie winy musi być poprawne. Czasem mamy poczucie winy na wyrost, albo zmanipulowane przez otoczenie. Ale sam fakt, że je odczuliśmy świadczy o jednym - o świadomości, że to my możemy decydować, że my, to my.
Dlatego właśnie uważam poczucie winy za legitymację przynależności do ekskluzywnego klubu ISTOT SAMOŚWIADOMYCH, osób, istot obdarzonych wyższą formą duchowości. Im bardziej świadomość własnych działań, ich konsekwencji, towarzyszy myśleniu, tym bardziej można mówić o przebudzonej duchowości.

Oczywiście. To co piszę jest chyba trochę niemodne. Najprzyjemniej byłoby o poczuciu winy zapomnieć. Wtedy, co się stało, to się stało. A my - leciem do przodu. Nie ma żadnego (ważnego) JA, nie ma dyskomfortu psychicznego, jest strumień wrażeń (chodzi o to, aby były przyjemne), który muska nasze zmysły i świadomość. I nic poza nim... Wtedy nie ma sensu stawianie pytań o winę.
Ale niektórym ludziom jakoś to nie wystarcza. Jakoś niektórzy chcieliby wiedzieć kim są. Wstępują na bardzo ryzykowną ścieżkę...

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 14:20, 21 Mar 2014 Temat postu: Re: Prawdziwe poczucie winy

lucek · Wysłany: Pią 15:41, 21 Mar 2014 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 22:52, 21 Mar 2014 Temat postu:

lucek · Wysłany: Pią 23:22, 21 Mar 2014 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 23:55, 21 Mar 2014 Temat postu:

krowa · Wysłany: Czw 15:35, 27 Mar 2014 Temat postu:

Michał Dyszyński napisał:
1. Prawdziwa różnica, ta głębsza, jest zasadnicza - to stosunek do ODPOWIEDZIALNOŚCI za słowa, za publikacje, czyli inaczej mówiąc - UCZCIWOŚĆ INTELEKTUALNA.
2. Psychologia jest amoralna (precyzyjniej aetyczna i nie mylić z "niemoralna"), bo taka właśnie MUSI BYĆ! Gdyby stała się inna, gdyby np. zaczęła głosić jakąś ideologię, to automatycznie wypadła by z działki "nauka", czyli dziedzina polegająca na USTALANIU RZECZYWISTOŚCI, stając się dziedziną polegającą na DEKRETOWANIU opisów rzeczywistości.

Moja odpowiedzialność względem w/wym pisma:

ad.0. Logika (gr. logike od logos- słowo, mowa, myśl) to nie nauka tylko każde słowo rzucone na wiatr, każda mowa od Stałego Obrazu i każda błyskawica myśli piorunująca głaz.

ad.1. Stosunek to ułamek Wiem/Odpowiadam (W/O=1) i nie może być on ujemny (nieuczciwy)

ad.2. Gdyby nauka służyła USTALANIU RZECZY-WISTOŚCI to biegnący kot musiałby na miejscu zdechnąć, bez względu na harcujące myszy. Żadne drzewo by nie wypuściło Nowego Okółka tylko stało jak wbity w ziemię kołek.

Jesteś durniu porażony śmiertelnie pan Dyszyński nr taki a taki powołujący się na DEKRET o Holokauście.

krowa · Wysłany: Czw 16:08, 27 Mar 2014 Temat postu:

[quote="Michał Dyszyński"]Musi być Pan bardzo zdesperowany :([/quote]

Ja nie wiem co to znaczy być 'zdesperowanym' i nie chce wiedzieć. Mnie wystarczy pojmować słowiańską chęć do życia.
Nie bez powodu nazwalem siebie komisarzem ludowym do walki z porażeniem mózgowym, a ty to masz jak w żydowskim banku.
Ty panie Dyszyński, wespół z panem Baryckim i do wtóru pani Luzik szerzycie wokół siebie Raka Intelektualnego.
Wy siebie projektujecie na niedołęgi, na schorowanych starcow, na pacjentów podłączonych do rurek w szpitalu, na pensjonariuszy hospicjum, idąc smutno do zaprojektowanego obozu koncentracyjnego i ostatecznie widząc siebie w kostnicy i grobie grzebalnym.
Zaraziliście się PROJEKTAMI ŁACIŃSKO-ŻYDOWSKIMI "de finito" i Niemieckimi rasizmami.

Na początku było słowo jak OKRZYK narodzone i ono ciągle się rozwija SłowoTwórczo.
Gdyby drzewa miały rosnąć według WZORU matematycznego I ROZUMOWEJ DEFINICJI, to by nie mogły rozwijać Nowych Okółków, nie odrzucały by Starych i nie pięły się wzrastając.
Ludzie jak drzewa mogliby żyć kilkaset lat i więcej, gdyby Żydo-Niemoty ich nie szczepiły, nie rasowały według wzoru, dekretu.
Chcecie umierać to czym prędzej ZDYCHAJCIE a nie wciągajcie innych w śmiertelną grę w WASZ HOLOKAUST.
Gdyby to ode mnie zależało, w imię Boga bym was czym prędzej zastrzelił jak Breivik, WYPALIŁ OGNIEM JAK ZARAZĘ.

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 22:00, 27 Mar 2014 Temat postu:

krowa · Wysłany: Czw 22:16, 27 Mar 2014 Temat postu:

[quote="Michał Dyszyński"]Dużo skojarzeń .....................NUUUUDA. Niestety :([/quote]

Ty sobie miej poczucie winy.
Moja sprawa wygląda tak: MAM WYGRAĆ...MÓJ PROJEKT MUSI WEJŚĆ W ŻYCIE!
Ty jesteś Pan bez projektów a ja jestem cham i ciebie przetnę piłą.

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 22:32, 27 Mar 2014 Temat postu:

krowa · Wysłany: Pią 6:26, 28 Mar 2014 Temat postu:

[quote="Michał Dyszyński"] A po co?[/quote]

Do odzyskania energii. Bedzies mi świecił po nocach.

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 12:30, 28 Mar 2014 Temat postu:

krowa · Wysłany: Pią 13:56, 28 Mar 2014 Temat postu:

Owczem pije kawę, 3 dziennie i z używek jeszcze palę papierosy. Ale to wszystko mi nie smakuje jak kiedyś. Podrabiane jest.
Czas coś na ostro zerżnąć, podpalić, wyzabijać. Jak mówię, Świat pragnie zabijanka i krwi. Bez tego kobiety stracą płodność, a mężczyźni sens.

lucek · Wysłany: Pią 14:33, 28 Mar 2014 Temat postu:

krowa · Wysłany: Pią 18:45, 28 Mar 2014 Temat postu:

[quote="lucek"]..Ci, którzy ogłaszają o samych sobie, że sądzą prawdziwie, winni posiadać kryterium tego, co prawdziwe. (Sextus Empiryk Przeciw Logikom)
.[/quote]

Oj Lucek jakiś ty głupi że udajesz Greka.

Sądzenie prawdziwe (sądzić o sobie) odbywa się we własnej głowie. To właśnie tam rozsądzana jest prawda pomiędzy stronami. STRONY sporu siedzą jedna po lewej, a druga po prawej a akta dowodowe w więzadle głównym mózgu. Wyrok zaś wydawany jest PONIEWCZASIE.

Oj Lucek jakiś ty głupi, taż w CZASIE chodzenia pierwszą rozprawę wygrywa LEWA NOGA, a drugą rozprawę NOGA PRAWA.
Wyroki w kolejnych instancjach wydaje każdorazowo KROCZE.

lucek · Wysłany: Pią 19:19, 28 Mar 2014 Temat postu:

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 19:42, 28 Mar 2014 Temat postu:

krowa · Wysłany: Pią 19:52, 28 Mar 2014 Temat postu:

[quote="Michał Dyszyński"][quote="krowa"]Czas coś na ostro zerżnąć, podpalić, wyzabijać. Jak mówię, Świat pragnie zabijanka i krwi. Bez tego kobiety stracą płodność, a mężczyźni sens.[/quote]

Świat pragnie, ludziska też. Bo pragnienie zabijanka i krwi jest gratis, a rozsądek drogi jest. [/quote]

Rozsądek to rozprawa sądowa w głowie. I właśnie on jest darmo dany.
Gdy rozsądek się kupuje to trzeba własną głową zapłacić lub myśląc po chrześcijańsku - poświęcić własną głowę.
Co na to Bóg?
Dyszyński, Barycki, Luzik - to wróg.

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 19:52, 28 Mar 2014 Temat postu:

krowa · Wysłany: Pią 19:54, 28 Mar 2014 Temat postu:

[quote="Michał Dyszyński"][quote="krowa"]Czas coś na ostro zerżnąć, podpalić, wyzabijać. Jak mówię, Świat pragnie zabijanka i krwi. Bez tego kobiety stracą płodność, a mężczyźni sens.[/quote]
Świat pragnie, ludziska też. Bo pragnienie zabijanka i krwi jest gratis, a rozsądek drogi jest. [/quote]

Rozsądek to rozprawa sądowa w głowie. I właśnie on jest darmo dany.
Gdy rozsądek się kupuje od "Żyda" to trzeba własną głową zapłacić lub po chrześcijańsku - poświęcić własną głowę.
Co na to Bóg?
Dyszyński, Barycki, Luzik - mój wróg.
Ale jeszcze...
...Świat jest wirtualny, jest tworem Rzeczy-wistości Boga, Boga osobowego- Autora Projektu. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie, aby każdy Bóg grał w wirtualne zabijanko do Woli.

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 20:17, 28 Mar 2014 Temat postu:

krowa · Wysłany: Pią 20:35, 28 Mar 2014 Temat postu:

Pisze do ciebie durniu ubogi ostatni raz:

Rozsądek odbywa się w Umyśle jakiegokolwiek Ciała.
Tam odbywa się rozprawa, według ustawodawstwa KROWOFIZYMATYKI Newtona.
PonieW-CZASIE

Pod-CZAS chodzenia, strony wnoszą sprawy:
- lewa noga uważa że prawa nie miała racji bytu
- prawa noga uważa że jest pokrzywdzona

Sędzia KROCZE na pierwszej rozprawie wydaje wyrok skazujący lewą nogę.
W następnej MATEMATYCZNEJ instancji, to samo KROCZE uniewinnia lewą nogę.

I kurwa mać tyle!

lucek · Wysłany: Pią 20:50, 28 Mar 2014 Temat postu:

Odpowiadam Geniuszu.
Geniusz.

Michał Dyszyński · Wysłany: Pią 21:00, 28 Mar 2014 Temat postu: