ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Może by warto jeszcze napisać co jest przeciwieństwem prawdziwej religii.

Według mnie przeciwieństwem dla prawdziwej religii, jej znaczeniowym zaprzeczeniem jest rozumowo - emocjonalne nastawienie, przeświadczenie, że
- nie ma nic ponad to, co doraźne
- że zawartość naszych umysłów zginie wraz ze śmiercią ciała i nie jest to warte nic więcej, niż tylko przejściowe drgnięcie przekaźników chemicznych w mózgu
- to też przeświadczenie, że nie ma o co walczyć tak naprawdę i z pełnym zaangażowaniem, bo wszystko jest ulotne, nietrwałe (choć nie ma też przecież odpowiedzi na pytanie "po co żyć?" - ale to jest problem pomijany)
- to przekonanie o braku prawdziwej winy (choć w konsekwencji, z racji na zaprzeczenie samego mechanizmu nadawania tej winy, także braku prawdziwej zasługi), czyli de facto przekonanie o braku TRWAŁEGO ZNACZENIA dla tego co w umyśle
- to wiara w to, że wszystko raczej się ostatecznie rozsypie i zaniknie, niż będzie rozwijało, doskonaliło

To w istocie...
Przeciwieństwo prawdziwej religii to przekonanie o tym, że JEST SIĘ NIKIM!
Przeciwstawienie się prawdziwej religii oznacza zanegowanie ISTNIENIA MECHANIZMU DUCHOWEJ I ZNACZENIOWEJ TRWAŁOŚCI. Ten mechanizm trwałości, jest tym czymś co powoduje, że dowolne "jestem" oznacza coś wiecej niż "teraz dzieje się coś przypadkowego i bez znaczenia" i w efekcie zamienia takie nihilistyczne, destrukcyjne, negatywne widzenie rzeczy na ich pozytywne przeciwieństwo, na wiarę w "trwałość tego co z dobra i sensu, a ostatecznie przekonanie, że wszystko ułoży się dobrze".
Bo być KIMŚ oznacza właśnie zaakceptowanie TRWAŁOŚCI jestestwa, znaczeń, odniesień.
W religii, jaką znamy z życia codziennego to wszystko da się zawrzeć właśnie w konceptach-cnotach: wiara, nadzieja, miłość.
One właśnie nadają tę TRWAŁOŚĆ wszystkiemu temu, co myślimy, przeżywamy, w czym pokładamy nadzieję. To jest taka WIARA W PRZYSZŁOŚĆ, albo też NADZIEJA, ŻE ZACHOWA SIĘ TO, CO WARTE ZACHOWANIA i oczywiście otulająca to wszystko MIŁOŚĆ - CZYLI POCZUCIE ZWIĄZKU I ODCZUWANIE PIĘKNA TEGO CO TRWAŁE, BO NIENISZCZĄCE, BO NIESPRZECZNE W OSTATECZNYCH CELACH DLA SWOICH DĄŻEŃ.

Aby to się wszystko spełniło niezbędne jest jednak właśnie to ostatnie - NIESPRZECZNOŚĆ, nie blokowanie, nie niszczenie się wzajemne celów jakie świadomość stawia, czyli takie skonfigurowanie potencjalnych konfliktów odczuwania, rozumienia, pragnień, aby pozbawić je aspektu niszczącego.

Piotr Rokubungi

Piotr Rokubungi

Andy72

Niebo trwa wiecznie.

Piotr Rokubungi

hushek

Piotr Rokubungi

hushek

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

Nie zbytnio
Prawdziwa religia polega na obronie duchowej godności
Ten kto czuje ducha prawdziwej religii
nie będzie się zbytnio martwił, gdy jest niedoceniany
bo to nie czyjeś łaskawie udzielone pochwały decydują o wartości człowieka
nie będzie też się zbytnio cieszył z sukcesu i wielkiego uznania
bo sukces prawie zawsze jest po trosze dziełem przypadku, bądź ludzkich kaprysów
a tylko sprawdzenie się w uczciwym, niezależnym od przypadku postępowaniu
jest w pełni wartościowe

Kto czuje ducha prawdziwej religii
nie będzie się zbytnio troszczył o swoje bogactwo
bo wielość posiadanych przedmiotów jest czymś mało istotnym wobec prawdziwej godności
i człowieczeństwa
i nie będzie się zbytnio zamartwiał ze swojej biedy
bo ma ona jeden wielki plus
- jest unikalną okazją do sprawdzenia się, czy wierzymy w swoją godność naprawdę, czy umiemy docenić siebie, mimo niechęci świata

Kto ostatecznie obroni swoją godność przed samym sobą
zdobędzie to co najważniejsze
jeśli dodatkowo obroni ją przed światem, będzie szczęściarzem
któremu los dał wygraną
jeśli jednak przed światem jej nie obroni, ale obroni przed sobą
będzie szczęściarzem w inny sposób - będzie szczęściarzem ducha
bo w pełni udowodni że jest naprawdę kimś
jako że potrafi żyć na pierwszym miejscu w zgodzie z sobą
a dopiero na dalszym w zgodzie z regułami kapryśnego świata.

Michał Dyszyński 20 lipca 2016

Michał Dyszyński

Kontemplacja szczęścia
Prawdziwa religia to także kontemplacja stanu szczęśliwości
Kto poznał ducha prawdziwej religii
ten już nosi szczęście w sobie
szczęście, bo wie, że jest kochany, bardzo kochany
szczęście, bo wie że to co złe jest przejściowe
szczęście, bo Ten, który gwarantuje wszystko jest czystą miłością i mocą
szczęście, bo jesteśmy tak bardzo ważni, cenni
szczęście, bo Duch pocieszający jet tuż obok
szczęście, bo inne istoty są razem, są ważne i też będą kochały
a że jeszcze nieraz boli, że nieraz przychodzi cierpieć...
Cóż, gdyby szczęście przyszło zbyt łatwo, to straciłoby coś ze swojej pełni
może nawet zostałoby zlekceważone...

Michał Dyszyński 20.07.2016

hushek

Michał Dyszyński

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

Jedno najważniejsze, a wszystko po trochu
Prawdziwa religia to hierarchia myśli i uczuć
w której jedno jest NAJWAŻNIEJSZE
ale jednocześnie
wszystko inne też jest docenione
wszystko pozostałe jest "po trochu"
czyli, owszem, ważne
bo przecież jest tworzywem
materiałem budulcowym
a bez tworzywa nie ma istnienia
Jednak ale to co najważniejsze
jest jak projekt
jak wzorzec
wobec którego to co pomniejsze musi być podporządkowane

Michał Dyszyński 30.07.2016

Michał Dyszyński

O miłosierdziu
Prawdziwe chrześcijaństwo to miłosierdzie
Ale są i tacy, którzy mówią o miłosierdziu
rozprawiają o miłości
lecz nie chcą nic rozumieć
nie słuchają nikogo
i wciąż powtarzają: ma być po mojemu
albo tak jak robią to w moim klubie
ale nigdy po waszemu
a przecież to "wasze" jest "naszym"
jeśli spojrzy się od strony tamtego człowieka
więc
takie jednostronne "miłosierdzie"
po prostu nie ma sensu

Michał Dyszyński 30.07.2016[/quote]

hushek

Piotr Rokubungi

@ hushek: Żyje bydle i nie wie po co [prawdopodobnie]. Gdy niby wiesz, ale tylko tyle, że żyjesz by żyć, bydlęciem jesteś tylko- zaprawdę powiadam ci. :mrgreen:

Ja sensu życia nie odnalazłem [jeszcze], lecz uważam, że może być on taki, iż stanowię rezerwuar energii Natury, która Wola wzbudziła. Tak więc bez sięgania do ewentualnych "wyższych sensów", zauważam sens takowy, iż nie kończę się po biologicznej śmierci bez dalszego ciągu, a jestem wciąż, tylko odmiennej postaci energetycznej, jak nawóz przykładowo.
Jeszcze co innego, jeśli chodzi o cele życiowe... Otóż zdaje się, że jestem ambitniejszy od ciebie, bo celem mojego życia jest stać się bogiem lub przynajmniej evangelionem. A ty wydajesz się nie mieć dalszego ciągu, poza nawożeniem gleby, bo i twój nędzny, prymitywny blog przepadnie, jak ghost in the shell w czeluściach nieprzeniknionego netu- zaprawdę powiadam ci.
Tak więc hush, hushek, hush! Get lost 4ever! :rotfl:

hushek

Piotrze,

Piłeś dzisiaj jakieś podejrzane trunki ?

To nic zdrożnego - zdarza się najlepszym :wink:

Piotr Rokubungi

Michał Dyszyński

Na końcu zło wyparuje
Gdy rzeczy wrócą do swoich źródeł
Gdy hierarchia sensów oczyści się z tego, co złudne i sprzeczne
zło straci rację bytu
bo nie ma szans na trwanie zła, gdy każdy fałsz jest wyświetlony pełnią wiedzy o wszystkim
gdy wyparowuje przed mocą prawdy, jak kropelka wody przed całym żarem słońca
nie ma szans na zło tam, gdzie nadzieja jest taką oczywistością
że nikt już jej nie zauważa
nic nie jest złe w obliczu Tego, który wszystko rozumie
i wie jak naprawić każdą usterkę ducha
na końcu rzeczy wszelkie zło stanie się tak dziwne, absurdalne, nie pasujące do niczego
że wyparuje i zniknie na zawsze.

Michał Dyszyński 11.08.2016

Michał Dyszyński

Nagość Adama
Jestem nagi! - zawołał Adam w raju
Zawsze taki był
zawsze widoczne było wszystko, co jest, co się zdarza
ale nagle Adamowi zaczęło to przeszkadzać
chciałby aby inni ujrzeli w Adamie coś innego, niż to było naprawdę
Nieakceptacja siebie?
Lęk przed odkryciem?
Wstyd?...
Nikt mu przecież niczym nie groził, niczego nie wypominał.

Gdy Jezus w cierpieniu i nagości zbawiał świat
gdy ZAAKCEPTOWAŁ nawet to co niewyobrażalnie najgorsze
jakby wołając do wszelkiej świadomości: nawet w najgorszym ciągle JESTEM
nie boję się!
nic co z prawdy nie niszczy do końca!
tego, który JEST
bo tylko zakłamywanie, fałsz są niszczące
a nawet najgorsza, ale prawda, da się wyprowadzić w ŻYCIE
wtedy Jezus pokazał prosto, że
zwycięstwem jest trwać w tym co JEST
a porażką jest uciekanie od prawdy, budowanie dla niej zasłon

My - ludzie świata - rozumiemy Adama
W końcu chciał mieć dla siebie tę odrobinę prywatności
zwykle jednak nie rozumiemy konsekwencji tego wyboru
nie dociera do nas czym za to schronienie w małych i większych fałszach zapłacimy
zapłacimy SOBĄ

Szukajcie prawdy, a prawda was wyzwoli

Michał Dyszyński 11.08.2016