ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Niektórzy są przekonani, że poza konceptami i rozumem nie ma myśli. Wielu wierzy, że świat składa się z wiedzy, z tego co pewne i niepodważalne.

Prawda o rzeczywistości wydaje się być bardziej złożona. Świat nieustannie WYŁANIA SIĘ. Pierwotną materią istnienia są MOŻLIWOŚCI, ale i NIEMOŻLIWOŚCI. Dopiero czas pokazuje, co ma szansę się ziścić, co zostanie, a co odpadnie z weryfikacji istnienia.

Świat nie jest statyczny, nie składa się ze sztywnych prawd. On raczej pulsuje pytaniami i próbami uchwycenia się w coraz to nowych konfiguracjach. Te konfiguracje - z racji, że są nowe - nie mają swoich nazw, nie są obsługiwane żadnym językiem, żadnym konceptem.

Rzeczywistość nie zna z góry swoich prawd, nie przechowuje ich w jakimś chronionym zasobniku. Prawdy są o tyle, o ile znajdują w świecie swoją instancję, jeśli wyłaniające się zależności są w stanie ową prawdę podtrzymać. Nie ma rezerwuaru prawd zapomnianych - to co zapomniane, zniknie.

A koncept sam w sobie - nawet jeśli się już pojawił, nigdy nie będzie absolutny, bo trwać będzie musiał w zmienności odczuć, powiązań, wrażeń - będzie musiał wciąż szukać swojego aktualnego wydania w umysłach tych, którzy koncepty przechowywać potrafią.

Michał Dyszyński · Wysłany: Czw 11:15, 07 Mar 2019 Temat postu: Re: Poza konceptami i rozumem

Poznanie, dokonywane przez umysł startuje od pierwocin, od niejasnych pomysłów, niepotwierdzonych przekonań. Edukacja, jaka dzisiaj jest powszechna na całym świecie, skrzywia perspektywę poznawczą w ten sposób, iż na pierwszy plan wysuwa to, co stało się dorobkiem myślowym całej ludzkości. Poznajemy WYNIK PRACY WIELU POKOLEŃ ludzi, traktując potem posiadanie owego wyniku jako standard dla umysłu.
W gruncie rzeczy panuje coś w rodzaju dwójmyślenia - życie rządzi się swoimi prawami, nauka swoimi, odrębnymi. W życiu niewiele rzeczy jest pewnych, liczy się szacowanie szans, wiara, zaufanie. W edukacji, tam gdzie wbija się do głów tezy najbardziej sprawdzone, potwierdzone przez najmądrzejsze umysły ludzkości, widzimy na pierwszym miejscu to, czego sprawdzać już nie trzeba.

Mamy tu efekt "cherry picking", czyli tego, że obserwujemy jakoś wybrane wcześniej aspekty, a nie wszystkie możliwe. W szkole poznajemy tę "lepszą", potwierdzoną część mniemań o świecie, co poniektórym nasuwa wniosek, iż taki jest świat w ogóle. Ci ludzie przymykają oczy na to, jak działają poza domeną edukacji, wiedzy potwierdzonej (nawet już nie nauki, bo w nauce uprawianej zawodowo, rzecz wcale nie skupia się na tym, co znane, lecz przeciwnie, na ODKRYWANIU, czyli na tym, czego jeszcze albo w ogóle nie poznano, albo przynajmniej nie potwierdzono) Najczęściej, nawet pomimo tego, że nijak informacji z życia nie potwierdzają, to traktuje CAŁY ŚWIAT I SWOJE O NIM MNIEMANIA, jakby pochodziły z tego obszaru wiedzy potwierdzonej.

Michał Dyszyński

Cóż takiego mamy poza konceptami i rozumem?
Odruchy - także odruchy emocjonalne, mentalne, wrodzone poczucie lęku, wstrętu, wstydu
Intuicje - nienazwane, nie mające modelu, nie znające ścisłych praw, ale jednak wyróżniające jakieś postawy, zachowania, nawet zaczątki myśli
Uczucia - lęku, radości, bólu, szczęścia, miłości. Uczucia mogą być odruchowe - jak w punkcie pierwszym tej listy, ale i bardziej złożone. One są, czujemy je, ale nie umiemy najczęściej ich opisać, nadać im formy rozumowej. Trochę udaje się to poetom. Ale tylko trochę i tez pośrednio, poprzez nawiązania, analogie, obrazy, kontrasty ujęć.
Podświadome odczucia - o tych już najtrudniej coś napisać. Chyba poza tym, że są, że jakoś z tylnego siedzenia na nas działają.
Bezpośrednie odczucia zmysłowe - zapachu nie sposób ująć w model. Podobnie dotyku, smaku. Kto hie spróbował smaku pomarańczy, temu żaden opis tego smaku nie przybliży.
Niejasne obrazy, wyobrażenia, sny - niektórzy potrafią myśleć bardziej obrazami. Obrazy nie te najczęściej nie mają nazw, jawnej struktury. Jakoś działają na myśli, współgrają z nimi, ale nie dają się przez te myśli precyzyjnie ująć.
Inne twory artystyczne - muzyczne, rzeźba, film, pantomima - oddziałują na nas, ale nie ma tu modelu, naukowego opisu jak to się dzieje. To trzeba przeżyć.
Myśli oderwane od konkretów, medytacje, różne stany błądzenia myślami - kto takich stanów doznał, ten wie. Mogą tu być nawet doznania mistyczne, czy paranormalne.

Sam przyznam, że duża część mojej aktywności myślowej jest niewerbalna. Werbalizuję swoje przemyślenia dopiero na koniec- niejako tłumacząc je wewnętrznie, tworząc opis z czegoś, co natywnie jest z innej kategorii.

Michał Dyszyński

Tutaj też z innego wątku. Chyba jest to też dobry przykład rozumowania, które obywa się bez konceptów, modeli, sformułowań uzasadniających. Sztuczna inteligencja wprowadza także filozofię na nowe tory.