 |
ŚFiNiA
ŚFiNiA - Światopoglądowe, Filozoficzne, Naukowe i Artystyczne forum - bez cenzury, regulamin promuje racjonalną i rzeczową dyskusję i ułatwia ucinanie demagogii. Forum założone przez Wuja Zbója.
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33359
Przeczytał: 64 tematy
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Nie 10:06, 26 Lip 2020 Temat postu: Poczucie wolności, a bycie naprawdę wolnym |
|
|
Przed chwilą mnie oświeciło, że nasze NAJCZĘŚCIEJ SPOTYKANE, TYPOWE poczucie wolności, jest właściwie sprzeczne z posiadaniem prawdziwej wolności.
Kiedy CZUJEMY SIĘ wolni?
- Czujemy się wolni, gdy rzeczy składają się zgodnie z tym, co nam podrzucają pragnienia - np. mamy ochotę na ciastko, to dostajemy ciastko; chcemy pójść gdzieś tam, to nic nam nie zabrania tam pójść. Nie ma problemów w realizacji tego, co chcemy, droga jest "prosta, jak strzelił" od strony mentalnej, od strony odczuć. Ale w takim układzie nie pojawiają się alternatywy, wtedy jest jedna opcja - ta wyznaczona przez pragnienia, których przecież nie wyznaczyliśmy najczęściej sami, które wzięły się tak same znikąd. To nie my więc wybieramy, tylko chcenia wzięte bez przemyślenia, wybierają za nas.
Prawdziwa wolność, niestety, często BĘDZIE BOLAŁA.
Bo czym jest wolność prawdziwa?
- Prawdziwa wolność jest GRĄ WIELU PRZESŁANEK, TRUDEM POPRAWNEGO WYBORU.
W prawdziwej wolności nie ma prostego zaspokajania zachcianek, tylko często występowanie przeciw zachciankom w imię jakichś wyższych wartości, uświadomionego dobra. Prawdziwa wolność będzie polegała na ŻMUDNYM BUDOWANIU PRZESTRZENI ODNIESIEŃ, na przeciwstawieniu się banalnym rozstrzygnięciem, nieprzemyślanym impulsom.
Ostatnio zmieniony przez Michał Dyszyński dnia Śro 11:12, 05 Sie 2020, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33359
Przeczytał: 64 tematy
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Śro 11:29, 05 Sie 2020 Temat postu: Re: Poczucie wolności, a bycie naprawdę wolnym |
|
|
| Michał Dyszyński napisał: | Prawdziwa wolność, niestety, często BĘDZIE BOLAŁA.
Bo czym jest wolność prawdziwa?
- Prawdziwa wolność jest GRĄ WIELU PRZESŁANEK, TRUDEM POPRAWNEGO WYBORU.
W prawdziwej wolności nie ma prostego zaspokajania zachcianek, tylko często występowanie przeciw zachciankom w imię jakichś wyższych wartości, uświadomionego dobra. Prawdziwa wolność będzie polegała na ŻMUDNYM BUDOWANIU PRZESTRZENI ODNIESIEŃ, na przeciwstawieniu się banalnym rozstrzygnięciem, nieprzemyślanym impulsom. |
Zastanawiam się nad pewnym pesymistycznym wydźwiękiem pogrubionej części zacytowanego posta. I stawiam sobie pytanie: czy na pewno ten ból musi być?
- Gdyby tak było, to by mi to nie pasowało, bo oznaczałoby to, że Bóg nie ma dla ludzkości przygotowanego raju. Wszak, zakładając że ostatecznie do Boga trafią właśnie wolni, udoskonaleni członkowie ludzkości, to musieliby oni wciąż doznawać - wspomnianego wyżej - bólu wolności.
Dlatego chyba muszę zmodyfikować swoje stanowisko w tym względzie. Ból wolności jest wg mnie zjawiskiem przejściowym, związanym z tym, że tu na ziemi przebijamy się mentalnie do wolności przez swoistą "skorupę" nieuporządkowanych pragnień, emocji. Ale tę skorupę w końcu - jak zakładam - uda się przebić, a wtedy wolność umysłu będzie już przede wszystkim radością. Czy czystą radością?...
- Trudno powiedzieć... 
Skłaniałbym się raczej ku tezie, że wolność trochę musi ocierać się o jakiś dyskomfort, musi niejako "zaglądać" także w zło. Ale czym innym jest zaglądanie, świadomość zła, którego jednak NIE DOPUSZCZAMY do swojego umysłu, a czym innym jest pozostawanie w tego zła władzy.
To jest właśnie powód, dla którego Bóg zesłał człowieka na Ziemię - człowiek musi poznać zło (dobro też, ale tutaj wskazuję na aspekt zła), aby potem móc wybierać, aby potem był istotą wolną, czyli świadomą konsekwencji swoich wyborów. Mając jednak w swoim umyśle tę świadomość, w jakiś sposób zło rozumiejąc, umysł będzie w stanie owo ZŁO TRZYMAĆ NA DYSTANS. Ważny w tym jest ASPEKT PODMIOTOWOŚCI - to człowiek sam będzie w stanie zło trzymać na dystans. Bo człowiek ma być podmiotem. To nie będzie tak, że Bóg - niczym rodzice wobec niesfornych dzieci - musiałby "chować niebezpieczne przedmioty, aspekty życia" przed człowiekiem, bo człowiek - jak to bezmyślne dziecko - wszystkiego by chciał próbować, próbować, nie znając konsekwencji. To jednak będzie tak, że człowiek sam będzie w stanie z jednej strony owych "naprawdę niebezpiecznych zabawek" nie dotykać, a tymi niebezpiecznymi trochę (jak np. nożem) będzie w stanie się posłużyć w sposób niedestrukcyjny.
Myślę, że ta analogia z dziećmi w kontekście tłumaczenia wolności całkiem mi się udała... 
Można by ją pociągnąć dalej, bo wynikają z niej kolejne interesujące wnioski, związane z pytaniem: dlaczego jednak zło musimy poznać, aby być wolnym, a dalej aby móc osiągać WIĘKSZE DOBRO.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33359
Przeczytał: 64 tematy
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Czw 11:57, 17 Wrz 2020 Temat postu: Re: Poczucie wolności, a bycie naprawdę wolnym |
|
|
A tutaj mój mały esej w odpowiedzi Kruchemu04 - właściwie idealny w kontekście tego tematu
| Michał Dyszyński napisał: | | Kruchy04 napisał: | | Michał Dyszyński napisał: | | Kruchy04 napisał: | | Michał Dyszyński napisał: | | Kruchy04 napisał: | nigdy nie było żadnej wolności, więc nic nam nie zostało ograniczone.
Po prostu jesteś jaki jesteś |
Ja - JESTEM JAKI JESTEM, czyli wolny.
Może nie jestem wolny w sposób absolutny, bo byłoby to pojmowanie wolności paradoksalne, czyli wiele rzeczy WYWIERA NA MNIE WPŁYW, ale pomiędzy tymi wpływami jak ostatecznie wybieram w sposób wolny.
Wciąż piszesz o wpływach, jakby one obowiązkowo musiały determinować, czyli domykać wszystkie opcje w ścieżkach dziania się. Ja uważam, że nie ma powodu przyjmować owego (nadmiarowego) założenia, że mamy do czynienia z pełnym domknięciem. |
inaczej robilibyśmy rzeczy po prostu bez powodu, pojawiałby się one w naszej świadomości i już.
Czy to jest ta wolna wola? |
Coś bliskiego wolnej woli tu zasygnalizowałeś. Dla tego co robimy w naszej wolności nie da się wskazać żadnego jednego, konkretnego powodu. Jest wiele wpływów, które wszystkie jakoś zostaną uwzględnione przy wypracowaniu decyzji. Być może nawet będzie nieskończenie wiele wpływów, albo wpływów o nieznanym mechanizmie splatania się z resztą wpływów. Może wypracowywanie decyzji jest niemodelowalne, co będzie oznaczało, że każda nazwa, każde wskazanie na coś, co miałoby być przyczyną będzie niekompletne, fałszujące obraz całości, bo skomplikowanie całego tego systemu wypracowującego decyzję jest klasy nieskończoność. Ostatecznie decyzja pojawi się w naszej głowie. Pojawi się w towarzystwie dodatkowych odczuć, które powstawały podczas jej opracowywania, pojawi się zmieniając osobę, przenosząc jej historię do nowego punktu. Wszystko to razem jest splecione, a więc nie ma tu statycznego ja, tylko jedno wielkie oddziaływanie wszystkiego ze wszystkim. |
ale to żadna wolność, że Ci się coś nagle w głowie pojawia.
To już wolę determinizm, bo chociaż jest przewidywalny. |
Ja, gdy rozważam za i przeciw jakiejś decyzji, nie czuję, aby się nagle wynik owych rozważań pojawiał. Nagle występuje jedynie przy reakcji - decyzji odruchowej, bezwiednej. Bezwiedność jest jedną z form reaktywności. Ale jedną z form, a nie czymś występującym zawsze.
Im bardziej jednak NAPRAWDĘ ROZWAŻAM, biorąc pod uwagę zdarzenia z przeszłości, symulacje przyszłości, wplatam w to nakazy moralne, własne wcześniejsze postanowienia, wiedzę zdobywaną na różnych etapach życia, tym bardziej sam proces rozumowania się rozwleka, a jednocześnie tym trudniej jest wskazać od czego właściwie końcowa decyzja będzie zależała. Gdy decyzja powstaje z niezliczonej ilości, nawarstwiających się przesłanek, scalonych indywidualnymi cechami decydującego, to nie sposób jest zasadnie powiedzieć, żę "wzięła się z okoliczności A", albo "wywołał ją artefakt B". W skrajnych przypadkach taka decyzja staje się spleciona niemal z całym życiem, dojrzewaniem świadomości, rozwikływaniem problemów życiowych, krętą ścieżką rozwoju świadomości decydującego. A jako teista - chrześcijanin dołożyłbym jeszcze do tej układanki natchnienie od Boga, osobistą modlitwę, czy inne mentalne formy wglądu w rzeczywistość ponadmaterialną.
Bezwolny jest zatem ten, kto działa odruchowo, kto niczego nie rozważa, nie myśli, nie stawia sobie zagadnień wartościowania naszych czynów i ich efektów przed oczy, próbując dociekać w nich sensu. Naszym celem jest narodzenie się z ducha, co ja w dużym stopniu wiążę z odrzuceniem tych postaci odruchowości, czy uległości zewnętrznym czynnikom, jakie spotykamy - genom, kulturowym naciskom, ogólnie temu co materialne. Jesteśmy bardziej wolni, jeśli WYBUDOWALIŚMY PRZESTRZEŃ WOLNOŚCI W SOBIE. Tą przestrzenią wolnosci jest nasz światopogląd, nasza ŚWIADOMOŚĆ tego, kim jesteśmy, na jakich zasadach funkcjonuje nasze jestestwo, gdy cele, jakie sobie stawiamy, nie są prostym pobraniem memów społecznych, lecz czymś głęboko przemyślanym, opartym o analizę siebie i najbardziej podstawowego rozumienia świata. Jesteśmy wolni, gdy cele naszego działania są zgodne z NAMI, a nie z tym, co nam narzucono. Ale owo "nami" trzeba w sobie jakoś skonstruować, bo nie jest nim prosta reaktywność, odziedziczona po zwierzęcej części naszej natury, ani nawet prosta podległość naciskom kulturowym.
Wolny jest ten, kto swoje decyzje potrafi przemielić głęboko wewnątrz świadomości, dokonując wielu prób synchronizacji tego, co jest przedmiotem decyzji, z tym co wybudował jako obraz ja w kontekście reszty rzeczywistości.
Jeszcze inaczej mówiąc, decyzje stają się wolne, gdy pozbywamy się przy tych cech:
- bezwiedności, odruchowości, a w konsekwencji zależności od tego co narzucone
- celowości nieprzemyślanej osobiście, celowości narzuconej, wmuszonej, wmanipulowanej
- skupienia na doraźnej warstwie rzeczy, na celach jednowymiarowych, nie biorących pod uwagę głębszych zależności, a w szczególności nie uwzględniających cech indywidualnych osoby.
- zależności od iluzji poznawczych i ewidentnie błędnych przekonań.
Ja powiedziałbym dzisiaj, że wolność woli polega nie tyle na tym, że występują jakieś incydenty decyzyjne, że to konkretna decyzja byłaby wolna, bądź nie, lecz na WYBUDOWANIU W SOBIE OBSZARU OSOBISTEJ WOLNOŚCI, do którego później odnoszą się nasze rozważania na temat tego, jak decydować w życiu.
Wolnym jest ten, kto stawia pytania, także wątpi, ale i te wątpliwości rozwiewa w oparciu o swój rozum. Bezwolnym jest ten, kto bezrefleksyjnie zgadza się na to, co mu wyprodukują jego geny, sytuacja, wychowanie, gdy nie nie jest w stanie do decyzji dołożyć czegoś naprawdę osobistego, czyli WYPRACOWANEGO SAMODZIELNIE.
Przestrzeń wolności powstaje nie w oparciu o to, co dostaliśmy na start, lecz o to, co samodzielnie wytworzyliśmy, czego nie było na początku, lecz my - naszym życiem, przemyśleniami, decyzjami - to stworzyliśmy. To jest NASZE, bo wyrosło ponad to, co zadane początkowo. Im bardziej owo coś, owa przestrzeń wolności jest spójna, niesprzeczna, dająca odpowiedzi, do których gotowi jesteśmy przyznać się zawsze (a nie zmieniając co chwilę zdanie), tym bardziej można mówić, iż owa przestrzeń rozumienia z zawartymi w niej odniesieniami - ów konstrukt odniesienia dla decyzji JEST BYTEM, jest CZYMŚ, ma cechę trwałości.
Czym innym jest odczucie wolności - które pojawia się, gdy dostajemy to, czego domagają się nasze chcenia, choć niekoniecznie owe chcenia same są w stanie wyrastać ponad incydentalność życia, a czym innym jest wolność woli, w sensie świadomościowym, o którym tutaj mówię. Ludzie mają poczucie, że są wolni, gdy im się rzeczy układają według ich schemacików w głowach, schemacików na końcu których jest cel, który - często całkiem bez kontroli ich świadomości - w głowach im powstał. Jednak to poczucie wolności jest często czymś odwrotnym od tej wolności prawdziwej, jest związane ze zniewoleniem. To trochę tak, jak alkoholik, który czuje się wolny, bo oto wreszcie może się napić wódy. Ma wtedy przekonanie o swojej wolności, bo realizuje chcenie, które w nim było. Jednak my, patrząc z zewnątrz, powiemy że alkoholik właśnie jest zniewolony, bo patrzymy nie na ten aspekt sprawy, iż chcenie alkoholika się zrealizowało, lecz na brak zdolności tego alkoholika do użycia na szerszą skalę ŚWIADOMOŚCI I ROZUMIENIA. Ten model - nałogu - jest według mnie bardzo fajny w kontekście rozważań nad wolnością ludzkich decyzji, a więc wolności woli. |
A ostatnio jeszcze i to
| Michał Dyszyński napisał: | | Semele napisał: | | blackSun napisał: | | Semele napisał: |
Byłeś wychowany w religijnym domu?
chodziłeś na katechezę? |
A jest jakaś różnica?
Byłem bardzo niezależny i sam wybierałem, co mam myśleć.
Co do katechezy, to gdy była dobrowalna i przed lekcjami, chodziłem, byłem ciekaw. Gdy wprowadzono jako jedną z obowiązkowych lekcji, chodzić przestałem. |
Gdzie była dobrowolna?
Myślę, że jednak wychowanie w domu ma jakiś wpływ na nasz światopogląd w różnym kontekście.
Nie wszyscy podchodzą do tego refleksyjnie.
Jesteś do końca pewien, że sam wybrałeś?
Ja nie.... |
Pojęcie "wybrania czegoś samemu" jest według mnie niedookreślone. Z jednej strony niektórzy przyjmują, że takie prawdziwe wybranie czegoś samemu, musiałoby jakoś zignorować zupełnie to, jak wpływa na nas świat. Ale wtedy ten świat nawet nie mógłby zaoferować nam opcji do wyboru, nawet nie byłoby Z CZEGO wybierać.
Jeśli jednak dopuścimy, że świat coś nam oferuje, a my z tych - zaoferowanych zewnętrznie - opcji wybieramy, to powstaje pytanie: na ile świadomie to robimy?
Ale co to znaczy: świadomie wybrać?
- Według mnie znaczy to z grubsza to, że wybieramy ZGODNIE Z NASZYMI CELAMI, tym, co uważamy z dobre (może tylko dla nas), właściwe, słuszne. Ale czy znamy tak na pewno własne cele - życia, działania?...
Przynajmniej moim osobistym doświadczeniem jest to, że świadomość tego co jest moim celem, zmieniała się, dojrzewała, ewoluowała. I zapewne nie jest ta świadomość do dzisiaj ustalona.
Czy to znaczy, że w ogóle nie mam jak wybrać zgodnie z sobą, bo nawet nie wiem, co to znaczy "wybrać zgodnie z sobą"?
- Takim pesymistą w tym względzie jednak nie jestem. Muszę jednak trochę spuścić z tonu w kwestii wymagań. Teraz uznaję, że wybieram zgodnie z sobą, jeśli przynajmniej jakieś główne cele życiowe nie kolidują z moim wyborem, zaś ewentualnie te pomniejsze cele, mogą być jakoś naruszone, lecz bilans wychodzi mi tu jakoś na plus.
Gdy wybieram coś, a potem okazuje się, że efektem moich wyborów jest poprawa parametrów mojego życia, działania, świadomości w zakresie, który jest dla mnie ważny, to powiem, że wybrałem to jako ja, dla siebie, albo że "sam to wybrałem", bo jakoś określiłem owo "sam" w kontekście mojego wyboru. |
Ostatnio zmieniony przez Michał Dyszyński dnia Wto 22:58, 12 Sty 2021, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Michał Dyszyński
Bloger na Kretowisku
Dołączył: 04 Gru 2005
Posty: 33359
Przeczytał: 64 tematy
Skąd: Warszawa
Płeć: Mężczyzna
|
| Wysłany: Pią 12:05, 29 Kwi 2022 Temat postu: Re: Poczucie wolności, a bycie naprawdę wolnym |
|
|
| Michał Dyszyński napisał: | Przed chwilą mnie oświeciło, że nasze NAJCZĘŚCIEJ SPOTYKANE, TYPOWE poczucie wolności, jest właściwie sprzeczne z posiadaniem prawdziwej wolności.
Kiedy CZUJEMY SIĘ wolni?
- Czujemy się wolni, gdy rzeczy składają się zgodnie z tym, co nam podrzucają pragnienia - np. mamy ochotę na ciastko, to dostajemy ciastko; chcemy pójść gdzieś tam, to nic nam nie zabrania tam pójść. Nie ma problemów w realizacji tego, co chcemy, droga jest "prosta, jak strzelił" od strony mentalnej, od strony odczuć. Ale w takim układzie nie pojawiają się alternatywy, wtedy jest jedna opcja - ta wyznaczona przez pragnienia, których przecież nie wyznaczyliśmy najczęściej sami, które wzięły się tak same znikąd. To nie my więc wybieramy, tylko chcenia wzięte bez przemyślenia, wybierają za nas.
Prawdziwa wolność, niestety, często BĘDZIE BOLAŁA.
Bo czym jest wolność prawdziwa?
- Prawdziwa wolność jest GRĄ WIELU PRZESŁANEK, TRUDEM POPRAWNEGO WYBORU. |
Zastanawiam się nad określeniem "wolność to uświadomiona konieczność". Nie zgadzam się z nim, ale próbuję dociec intencji, która z nią stoi. Przypuszczam, że twórca owej "definicji" spostrzegł, że w momencie gdy zaakceptujemy te konieczności życiowe, jakie zrzuca na nas świat, jeśli w końcu pogodzimy się wewnętrznie z tym, co nas gniecie to pojawia się odczucie UWOLNIENIA. Już "nie trzeba" się tym wszystkim gnębić, już znika większość odczuwanej rozterki - pogodziliśmy się, czujemy się wolni.
Czy to jest jednak ta wolność, o której się zwykle myśli?...
- Ja uważam, że nie.
POCZUCIE wolności jest czymś innym, niż sama wolność. To, że czujemy się zgnębieni, przygnieceni trudami życia daje się też podpiąć pod "poczucie zniewolenia", jakiego doznajemy od świata, jednak owo poczucie nie jest wolnością jako taką.
Pogodzenie się z tym co konieczne też nie tyle zwiększa naszą wolność, co właśnie daje owo poczucie uwolnienia - emocjonalny efekt, związany z odpięciem się naszej uwagi, od ciągłego poszukiwania rozwiązań tam, gdzie tych rozwiązań odnaleźć nie potrafimy, a do czego czujemy się przymuszani jakimiś tam życiowymi wymogami.
Ludzie ODCZUCIE wolności bardzo często mają wręcz sprzeczne z samym stanem wolności w rozumieniu osiągania większej ilości celów, realizacji planów, czy zadań.
Wolność w rozumieniu możliwości osiągania celów polega na tym, że JESTEŚMY W STANIE DOSTRZEGAĆ wielość ścieżek, którymi można oddziaływać na rzeczywistość, a także umiemy poprawnie wiązać owe ścieżki z naszymi życiowymi potrzebami, celami.
Wolność w rozumieniu odczucia jakiejś formy ulgi - uwolnienia od nacisku nie wiąże się z żadną zdolnością do zwiększania wpływu na świat, czy własne życie, jest efektem, który może powstawać w ogóle niezależnie od nas - np. w wyniku po prostu ustąpienia zewnętrznej presji. To nie jest właściwie wolność, tylko uczucie ulgi, jako odczucie wolności diagnozowane.
Odczucie wolności właściwie w kontekście samej wolności do realizacji celów jest bardzo często niemal przeciwnie skierowane. Ktoś kto nie stawia pytań, kto zawsze robi to, co mu zlecają zwierzchnicy, nie dyskutując z tymi poleceniami, tylko bezkrytycznie je wykonując, może czuć się "wolnym", bo będzie czuł swoją emocjonalną zgodność z tym co robi, bo nie ma w nim sprzeciwu wewnętrznego. Ale taki człowiek bardziej niż realizującym ideę wolności, jest zaprzeczeniem człowieka wolnego - on jest ZNIEWOLONY przez zewnętrzne siły, bo NIE JEST W STANIE OKAZAĆ WŁASNEJ WOLI.
Aby być wolnym, trzeba mieć WŁASNĄ, OSOBISTĄ WOLĘ, przekonanie wizję tego, jak jest, co należy robić, co jest wartością, a co przeciwwartością.
Ktoś, kto nie wytworzył SIEBIE (nie narodził się z ducha, operującego na świadomości relacji ja - świat,), ten nie może być wolny, bo nie ma tego czegoś, co daje możliwości realizacji WŁASNYCH ZAMIERZEŃ, czyli nie ma szansy na wolność wyboru. Takiemu człowiekowi zostaje czasem poczucie akceptacji, braku skonfliktowania ze światem, jednak ten brak skonfliktowania, jako wynikający ze zdegradowania swojej świadomości i woli, powinien być wiązany nie z ideą wolności, lecz odwrotnie - ideą podporządkowania.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
