ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Każda idea realnie nowa, nie ma (jeszcze) w języku swoich sformułowań. Nie ma ich właśnie dlatego, że jest nowa. A jednak ludzie sobie nowe idee tworzą, przekazują je innym do przedyskutowania. Jak to robią, skoro język jeszcze dla tych nowych idei nie ma stosownych narzędzi intelektualnych - gotowych pojęć?...
- Nowe pojęcia są budowane za pomocą ZASTĘPCZYCH, ZMODYFIKOWANYCH ROZUMIEŃ POJĘĆ STARYCH.
Aby skutecznie się rozwijać mentalnie, niezbędne jest tworzenie sobie nowych znaczeń w umyśle. Stare znaczenia były użyteczne w jakimś zakresie zastosowań, jednak przychodzi czas, gdy pojawiają się nowe wyzwania i trzeba się dostosować rozumieniem i komunikowaniem wzajemnym do tej okoliczności, że przedmiotem zainteresowania stają się idee, koncepcje, sugestie, których wcześniej nikt nie sformułował, nie nazwał. Wtedy bierzemy stare pojęcia, dobierając takie, które znaczeniowo są możliwie najbliżej tych nowych, a potem próbujemy stawiać sprawę na zasadzie:
- to jest w zasadzie tak, jak to znamy ze starych przypadków, ale...
- są tu też do uwzględnienia okoliczności, których poprzednio nie uwzględniano
- istnieje konieczność rozszerzenia dziedziny dla użytych pojęć - potraktowania zawartych w nich sugestii bardziej abstrakcyjnie
- będziemy zmuszeni nagiąć pewne wcześniejsze sposoby traktowania spraw, do nowych intencji
- i trzeba będzie SAMODZIELNIE te nowe intencje WYCZUĆ (bo nie wprost zostaną one nazwane, jako że właśnie brakuje nam języka do tego nazwania), a potem WDROŻYĆ w rozumowanie, KORYGUJĄC NIESPÓJNOŚCI, dokonując SYNTEZ, tak aby powstała nowa jakość, nowe rozumienie.
- Na koniec (albo i w trakcie) możemy sobie ukuć jakieś nowe nazwy dla tych pojęć, które przybliżaliśmy starymi pojęciami, ale teraz czujemy ich odrębność, już z grubsza opanowaliśmy ich funkcjonowanie.