ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Osobowości człowieka jest rozdarta pomiędzy tymi dwoma podstawowymi przeciwnym tendencjami i pragnieniami:
- pragnienie niezależności
vs
- pragnienie związku z kimś.

Nie ma co się łudzić, że to się da połączyć bezkolizyjnie. Bo jest to w miarę dokładne przeciwieństwo:
Niezależność oznacza postawę "to ja decyduję, moja osobista ocena jest najważniejsza", zaś kierunek na związek będzie definiowany przez "druga osoba jest dla mnie ważna, chcę tego jej wpływu na mnie, dążę do łączności i zależnością z nią".

Jest jeszcze droga środka - np. pół na pół. W połowie robię po swojemu, a w tej drugiej połowie, ulegam drugiej stronie związku. I gdyby się te ulegania - stawianie na swoim chciały idealnie układać tak, że co chce jedna strona, w tym ulega ta druga, to może jakoś dałoby się bezkolizyjnie to skonfigurować. Problem w tym, że taki przypadek niemal się nie zdarza w realnym życiu. Czyli konflikt, prędzej czy później, wypłynie.

Ten dylemat jest szczególnie ważny dla szansy na SZCZĘŚCIE.
Samotność szczęściu nie sprzyja. To dopiero związek z kimś, miłość, nawet poświęcenie dla kogoś jest ścieżką szczęścia.
Ale z drugiej strony związek sam z siebie nie utrzyma się, jeśli jego strony są nikim, jeśli indywidualność, unikalność osób go tworzących nie wykrystalizuje się. Kochać da się kogoś, kto jest, kto ma swoje cechy, jest indywidualnością, a z tym też i jakąś formą niezależności. Czyli w pewnym sensie nie ma nawet związku bez niezależności stron w jakiejś postaci.
Trudne to... :think: