ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Nierozwiązywalny problem tyrana
Tyran i despota upatruje swojej wielkości i chwały w tym, że tłamsi wolę ludzi.
Utwierdza się w przekonaniu o swojej wyższości, wskazując "no patrzcie! Ci ludzie robią nie to, czego by chcieli, lecz to, co ja im każę!".
Tyran jest przekonany, że wygrywa,
tak oficjalnie jest o tym przekonany.
ale w głębi duszy jednak nie do końca...

Tyran bowiem gdzieś tam w zakamarkach swojego myślenia i odczuwania
ma to coś, co go dźga, sprawiając mu dyskomfort
a owo coś jest nieusuwalne, nie daje się rozwiązać, dopóki tyran pozostaje tyranem.
Tym czymś jest proste spostrzeżenie, że
jeśli wszystko chcesz kontrolować, zawsze brać to sobie sam, własną mocą, to automatycznie tym samym blokujesz sobie szanse na otrzymanie jakiegokolwiek daru serca.

Przecież - ta prawda woła do tyrana z głębi jego myśli - jeśli tak władczy i dominujący jesteś
to i tak nie powinno mieć znaczenia, co ludzie robią, jakie mają intencje
ty tu rządzisz, a inni się nie liczą, więc po co w ogóle czegoś od nich chcesz
co w tym układzie zmienia ich uległość?
po co ci ich posłuszeństwo i cierpienie, skoro ty i tak ustalasz zasady?
Więc możesz ustalić sobie, że osiągnąłeś dokładnie to, o co się starasz
że osiągnąłeś to już tu i teraz...
Skoro ty tu masz tę swoja kontrolę nad wszystkim, ti powinieneś mieć taką moc, aby zaspokoić swoje emocje i ambicje
to powinieneś móc sam uczynić się spełnionym...
Wiec czemu właściwie służą te twoje starania wobec ludzi?...
Czemu czujesz to nieusatysfakcjonowanie?
Czemu, jeśli zdanie innych ludzi nie ma dla ciebie znaczenia, sprawienie komuś przykrości miałoby cokolwiek zmieniać?...

Tyran i despota jednak cierpi na jedną monstrualną słabość - nie jest gotów na prawdę
nie jest gotów na prawdę o ludziach, ani na prawdę o sobie
tyran i despota konstruuje więc sobie misterną układankę w kłamstwa
- kłamstwa trochę kolportowane na zewnątrz
- ale chyba bardziej obliczone na własny użytek
na oszukiwanie tej szczerej cząstki siebie.

Tyran i despota czuje, że bycie tym, który wszystko sam wyznacza, a nie oferując ufnego oczekiwania na DAR SERCA
sprawia że jest zdany na nieustanny festiwal WMAWIANIA SOBIE, że jest świetnie
ale każde takie wmówienie sobie własnej wielkości i mocy, każde jedno samochwalstwo
i tak samochwalstwem, bez niezależnego potwierdzenia pozostaje
a tyran i despota nie jest aż taki głupi, aby tego nie czuć.
On cząstką swojego odczuwania i myślenia wie, że się oszukuje
i to go nieustannie frustruje, czyni niepewnym, w jakimś sensie przerażonym
na co tyran ma tylko jedną radę: oszukiwać się jeszcze bardziej...

Michał Dyszyński Warszawa 19.01.2023

Michał Dyszyński

Problem, który najbardziej ujawnia się w przypadku analizy osobowości tyrana jest jednak ogólny, w jakimś stopniu dotyczy każdego człowieka. Można by go określić jako problem dualizmu kontroli i otwartości odczuwania.
Każdy człowiek maksymalizujący kontrolę, będzie w pewnym sensie degradował spontaniczny charakter i otwartość odczuć, i myśli. I odwrotnie - im bardziej umysł staje się otwarty, wrażliwy na wielość doznań, podążający za tym z zewnątrz przychodzi, tym bardziej z kolei zdegraduje swoją sprawczość i kontrolę nad doznaniami i działaniami.