ŚFiNiA

Semele

Myśl sobie co chcesz. Ja już wiem kim naprawdę jesteś.

Michał Dyszyński

Semele

Michał Dyszyński

Semele

Ok Michale.
Temat jest o przekonywaniu do tzw obiektywnej prawdy.
Wiec nie trollowałam🙂😉

Cytat:

Michał Dyszyński

Przeświadczenie, że prawdę obiektywną da się przełamać oślim uporem powstaje z pewnego podstawowego błędu mentalnego, który bezwiednie popełnia zdecydowana większość ludzi. Tym błędem jest:
Absurdalne przeświadczenie, że pokonując personalnie jakiegoś przeciwnika, osiągamy też sukces w zakresie ustaleń kwestii obiektywnych, które rozważamy.

Bezwiednie tak bardzo często ludzie błędnie, wadliwie przyjmują
- jeśli dałem oponentowi w mordę, a on uciekł, to znaczy, że miałem rację w sporze
- jeśli nie uległem w walce na pięści, to mam też rację w kwestii merytorycznej
- wystarczy, że uda mi się zamknąć usta kwestionującym moje stwierdzenia, to owe stwierdzenia zostaną automatycznie potwierdzone merytorycznie.

Ludzie, funkcjonujący mentalnie na poziomie bezwiednym biorą instynkt rywalizacyjny za ściśle powiązany z ustaleniami o obiektywnych kwestiach. W skrajnym przypadku tacy ludzie mogą być przekonani, iż wystarczy zamknąć usta oponentom, którzy kwestionuję tezę iż "2+2=5", a już OBIEKTYWNIE 2+2 stanie się równe 5.

Kiedyś też w podobny sposób (nieco bardziej) traktowałem spory. Ale w którymś momencie dotarło do mnie, że choćbym wymusił na wszystkich istotach Wszechświata, we wszystkich galaktykach, przyznanie mi racji w kwestii, która jest definiowana przez przesłanki obiektywne, to i tak owo przyznanie tego obiektywnego nie zmieni. Daremny trud...

Aby sobie jakoś "przywrócić rozum" w traktowaniu spraw, stosuję pewien "chwyt", który odpina moje rozumowanie od jakiejkolwiek rywalizacji, ZAKŁADAJĄC, IŻ NIE MAM ŻADNEGO OPONENTA.
Gdy nie ma kogo przekonywać, nie ma z kim wygrywać jest tylko to co obiektywne i ja.
Jestem w zakresie owej prawdy niejako "sam we Wszechświecie". Nie mam szansy być przeciw, nie mam szansy niczego wygrać, bo nie ma oponenta. Czy to znaczy, że nie ma prawdy o danej sprawie? Czy fakt, że nie mam z kim toczyć sporu ma szansę jakkolwiek wpłynąć na to, JAK JEST?...
Pytanie jest oczywiście retorycznie. Tu nie ma nic "piernik do wiatraka", to są rzeczy kompletnie niezależne.
To, czy będę bardziej uparty w sporze, czy nawet ktoś przyzna mi rację, nijak ma się do tego, jak rzeczy obiektywnie się mają. Jeśli na jakimś etapie atawistyczne myślenie będzie próbowało zamieniać moje rozumowania na gruncie obiektywnym, na rywalizację personalną, to wiem, że w moim rozumie dryfuję, stałem się pionkiem w grze chaotycznym emocji, a wartość merytoryczna moich myśli jest na poziomie przypadku, jest bliska rozstrzygalności uzyskiwanej rzutem monetą.

Michał Dyszyński