ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Najłatwiej przychodzi przyznanie się do jakiejś idei osobom, które unikają stawiania pytań, które nie próbują wpasować tej idei w swoją wcześniejszą wiedzę i rozumienie, które ogólnie mało myślą - ci bowiem o tak nie dostrzegą różnicy pomiędzy ideą pasującą, a nie pasującą do reszty ich myślenia. Bezmyślny i bezkrytyczny przyjmuje wszystko "ot tak", bez problemu.
Myślący ma gorzej - bo on musi rozwiązać wiele zagadnień, zastanowić się nad potencjalnymi niedostosowaniami nowej idei do starej bazy przekonań, myślący akceptują więc idee nie tylko wolniej, nie tylko z trudem dostosowywania, lecz także z większą ilością wątpliwości, będących pochodną postawionych, często licznych, pytań.
Najłatwiej akceptuje się rzeczy nie myśląc, czy w o ogóle to ma sens - wtedy wystarczy jeden powód, np. taki, że nam nakazano, albo ktoś to zalecił. Tylko że tak "przyjmujący ideę" do swojego umysłu, w istocie nie przyjmuje wcale idei, bo dalej nie rozumie tego, co się z ową ideą właściwie wiąże, lecz jedynie akceptuje SFORMUŁOWANIA SŁOWNE, którym i tak nie jest w stanie nadać znaczeń w swoim rozumie.

Michał Dyszyński

Istnienie stwierdzamy dzięki temu, że dany aspekt - byt zachował swoją integralność w teście, który poddaje próbom chaotyzującej destrukcji właściwości owego bytu.

Inaczej mówiąc: byt nie przetestowany, w ogóle nie jest w pełnym sensie słowa bytem, a jedynie pierwociną tegoż bytu.

Michał Dyszyński

Wojna, zabawianie się krzywdzeniem innych jest rozrywką dla podłych i upodlonych.

Michał Dyszyński

Posłuszny wyczekuje na dyspozycje, nie jest kreatywny.

Michał Dyszyński

Tam gdzie brakuje rozumu, będą rządziły chciejstwa.

Michał Dyszyński

Wiedza (w szczególności naukowa) jest SYSTEMEM SKRÓTÓW MYŚLOWYCH, zapisanych dla świadomości do przyszłego wykorzystania.

Michał Dyszyński

Ci co wystarczająco poznali siebie, jakoś tam pogodzili się z sobą wewnętrznie, nie potrzebują udowadniać wszystkim naokoło swojej wartości, nie szukają obsesyjnie wywyższenia i zwycięstw. Wszak już w jakimś stopniu wiedzą, kim są.
Za to wiecznie nienasyceni potwierdzenia siebie, bo nieporadni wobec własnych emocji i innych emanacji własnej natury, kompulsywnie się dopominają o uznanie, o objawy szacunku, o - czasami jakże śmieszne - dowody, że ich się nie lekceważy, uznaje ich godność. Ale tak naprawdę to nic ich nie jest w stanie w tym względzie zadowolić, bo robak wątpliwości względem wartości własnej osoby ich gryzie coraz mocniej. Więc co by nie osiągnęli, czego by nie zrobili w zakresie udowadniania światu, jacy to są ważni i silni, to i tak będzie to na krótko, to i tak ich nie usatysfakcjonuje.

Michał Dyszyński

Mam wrażenie, że niejednemu dyskutantowi przydałoby się wysłanie go na bezludną wyspę z zadaniem rozwiązania problemu, który teraz umieszcza w swoich ognistych polemikach. Gdyby bowiem zablokować w myśleniu ową opcję spierania się, skupiania się na tym, jaki to wróg/oponent jest wrogi albo głupi, personalnego wywyższania, a wymusić postawę PATRZ NA PROBLEM I TYLKO NA TEN PROBLEM, to może ten czy ów zacząłby myśleć o tym problemie, a nie o wszystkim wokoło tylko nie o nim.

Michał Dyszyński

Wiedza to system interpretacji świata realizowany poprzez odniesienia się do...
wcześniej stosowanych interpretacji.

Michał Dyszyński

Jeśli cokolwiek ma szansę zachować mnie od fatalnych błędów, sprawić że zachowam swoje człowieczeństwo, to przede wszystkim to, że ZACHOWAM SWOJĄ WRAŻLIWOŚĆ, czyli że nie będę tępym betonem, który patrzy, a nie widzi, słucha, a nie słyszy, ignoruje prawdę, bo ma jakieś odgórne założenia, które nakazują mu kłamać w imię czy to przynależności do jakiejś grupy, czy promowania swojego wizerunku, czy obrony innego rodzaju mentalnej słabości.
Bez szczerej, głęboko osobistej wrażliwości stajemy się nie odróżnialni od robota, który też na zewnątrz coś robi, ale przecież nie wykracza poza to, co mu ktoś zewnętrzny wobec niego zaprogramował, narzucił.

Michał Dyszyński

Przestrzeń wolności tworzy zbiór konfiguracji w których potrafimy być sobą.

To jest cała przestrzeń, więc tych konfiguracji jest wiele, a wszystkie są zgodne z osobą. Gdyby była tylko jedna taka konfiguracja, to nie byłoby wyboru.
Wniosek... Więcej wolności ma ten, kto jest w stanie być sobą w większej liczbie konfiguracji, czyli umie odnajdować swoją osobowość w relacjach, w których inni nie potrafiliby się odnaleźć.
Choć...
Bywa też i tak, że łącząc się z kimś, tworząc jedność razem, dzięki obecności tej dodatkowej osoby zyskujemy dostęp do nowych konfiguracji nie niwecząc w sobie harmonii odczuwania rzeczywistości.

Michał Dyszyński

Aby działać skutecznie, trzeba mieć cel i metodę.
Cel jest bliski idei wiary, jest czymś, co jeszcze się nie okazało, choć umysł to już przybliża. Cel jest transcendentny.
Metoda jest wzięciem już gotowego, zastanego, tego co stanowi jakąś wiedzę i zrozumienie. Metoda odpowiada za aspekt zachowawczy.

Michał Dyszyński

Zbawienie - mieć silną, sprawcza wiarę w dobro, sens, miłość.

Michał Dyszyński

Odrzucone błędy są skarbem, bo zbudowały świadomość,

Michał Dyszyński

To, co jest sprzeczne w wymaganiach, nie da się zrealizować, ponieważ każda potencjalna realizacja tego czegoś okaże się wadliwa. Zostanie ona zatem odrzucona z racji na to, że jest w konflikcie z którymś z wymagań.

Jeśli zaś ktokolwiek próbuje wymusić realizację sprzecznych logicznie celów, jeśli jakąś formą siły przewalczy naturalną postawę zaniechania działań, w obliczu niemożliwości realizacji celu, to w efekcie zapewne dostanie rezultat chaotyczny, który i tak celu żadnego nie spełni, ale może udawać niektóre aspekty spełnienia, za pomocą różnych postaci zafałszowań.

Michał Dyszyński

Myślenie w samotności jest wewnętrzną dyskusją umysłu z samym sobą.

Dlatego prawa dyskusji odpowiadają w znacznym stopniu prawom myślenia. I stąd jest sens w konsensualnym ujmowaniu idei prawdy.

Michał Dyszyński

Rada po mojemu: Chcesz być mądry, rozwijać się intelektualnie i duchowo?
- Uważaj, aby nie przesadzić z uporem w stwierdzaniu!
Prawda obiektywna nie zależy od tego, czy propagowana jest uparcie, czy w ciszy, czy w blasku relfektorów - ona po prostu jest, jaka jest. Jeśli umysł skupi się na stwierdzaniu prawdy, zamiast jej rozwijaniu w sobie, zamiast ubogacaniu jej rozumienia poprzez badanie jej licznych aspektów i odniesień, to zamiast prawdy ten umysł będzie hołubił puste słowa, z których i tak nie będzie w stanie skorzystać.

Michał Dyszyński

Intelekt lubi ciszę i skupienie. Wojownicy kochają huk, chaos, rozgardiasz.

Michał Dyszyński

Człowiek, który nie zastanowił się, co będzie robił po tym, gdy w końcu osiągnie to, do czego uparcie dąży, zapewne srodze się zawiedzie, gdy osiągnie właśnie dokładnie to, ku czemu parł tak uparcie.

Michał Dyszyński

Nie zrozumiemy idei obiektywizmu, jeśli równolegle nie będziemy próbowali zrozumieć idei odwrotnej - subiektywizmu.
Subiektywizm i obiektywizm są jak dwie strony medalu, albo jak jang i yin - wzajemnie się wyjaśniają.

Michał Dyszyński

Im bardziej człowiek czuje się słaby w rozumieniu siebie, mentalnie, w zdolności porządkowania swoich myśli i odczuć, tym bardziej zaczyna poszukiwać pozorów mocy, których okazywanie daje podstawę do oszukiwania się, że się panuje nad sytuacją.

Im bardziej ktoś w swoim wnętrzu jest pusty, słaby, nieuporządkowany, tym chętniej puszy się, nadyma, próbuje zdominować inne osoby - probuje udawać przed sobą, że skoro kontroluje niektóre zachowanie innych, to kontroluje swoje życie w ogóle. Tymczasem jest dokładnie przeciwnie, bo te chaotyczne objawy chorobliwej kontroli aspektów zewnętrznych tylko objawiają mizerię wnętrza takiego człowieka - tam jest tylko chaos, nieustanna frustracja, gniew, płacz i zgrzytanie zębów. I żadne wykazanie sobie czegoś w stylu "skoro tak łatwo umiem kogoś skrzywdzić, to przecież chyba mocarz jestem..." tego nie zmieni.

Michał Dyszyński

Ludzie duchowo słabi, czujący nieustanny deficyt swojej ważności i wartości próbują podpiąć się pod cudze zwycięstwa, co też oznacza, iż garną się pod dowództwa wodza, wyglądającego na prawdopodobnego tryumfatora. Wtedy będą mogli wzmocnić swoją słabą osobowość poczuciem, że jest się przynajmniej z tymi silnymi, co będą utożsamiali z uznaniem, iż przez to sami zrobili się silniejsi. Tacy ludzie z zasady poniżają słabszych i szukają sobie wokół siebie tych słabszych, aby ich móc poniżyć.
Ludzie duchowo wielcy nie potrzebują kompulsywnie potwierdzać swojej wartości, nie mają więc osobistego powodu, aby dołączać do jakiejś zwycięskiej armii czy organizacji, oni wręcz gotowi są bezinteresownie poprzeć tych poniżonych, niedocenionych. Duchowo wielki człowiek jest naturalnie i spontanicznie wspaniałomyślny, szczodry i bezinteresowny i chętny do wsparcia słabych, tak użyczając im swojej wielkości i mocy, która się z nich wylewa, którą mają w nadmiarze. Tacy ludzie, gdy ich ktoś chce poniżyć, z uśmiechem zajmą ostatnie miejsce w szeregu - wszak dobrze wiedzą i czują, że ta prawdziwa wielkość podąża za nimi, a nie miałaby być kapryśnie przez kogokolwiek przyznawana.

Michał Dyszyński

Ci, co wszystkie relacje z ludźmi nieustannie solą emocjami złości i porównywania się jakżeż mogą oczekiwać, że w takiej atmosferze narodzi się im satysfakcja z życia?...
- Jak ktoś sam sobie zafajdał emocje gniewem, podejrzliwością i roszczeniowością, to przecież nie ma szans, że odczyta w tych swoich emocjach coś podobnego do szczerej radości. Bo w tej atmosferze nic miłego, życzliwego nie ma szansy się narodzić. W końcu tam jest nas skarb, gdzie jest nasze serce.