ŚFiNiA

Semele

Proponuję pogadać jednak trochę o kotach.
Dlaczego?

Po 15, 5 roku zasnął a właściwie zasnęła na wieki kotka mojego brata.
Biała kotka, małych rozmiarów. Była chora na raka.
Mialam kiedyś kota i wyjeżdżając zostawiliśmy go u teściowej. Kot uciekl lub przejechał go samochód. Był niewykastrowany. Gdy szłam spać kładł się zawsze na moich nogach.

Chętnie poczytam o Waszych kotach. Proszę także o ciekawostki na ich temat.

Semele

Mój kot był podobny do tego.

MaluśnaOwieczka

Semele

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Sama obecność kota niweluje uczucie osamotnienia, odwraca uwagę od bólu i mobilizuje do działania – nikt nie odmówi proszącym kocim oczom i delikatnemu pomiaukiwaniu. Wesołe brykanie i zabawa kota wywołuje uśmiech na twarzy pacjentów oraz co ważniejsze składnia do rozmowy i komentowania często zabawnych postępków kota. Wszystko to pomaga przełamać się osobom niepewnym siebie, zamkniętym w sobie, mającym trudności w nawiązywaniu kontaktów.

Dzieci biorące udział w felinoterapii uczą się cierpliwości, otwartości, empatii, odpowiedzialności i delikatności drugiej żywej istoty. Zajęcia z kotami wpływają również korzystnie na rozwój emocjonalny dzieci, chęć nauki - kociego zachowania, fizjonomii. Natomiast starsze osoby w kocich terapeutach odnajdą ciepło, bezinteresowną miłość i często poczucie sensu życia. Osoby takie łatwiej znoszą leczenie i poprawia się ich nastrój. Głaskanie kota, noszenie go na rękach i zabawa z nim rozgrzewa słabe mięśnie i nadgarstki, wpływa kojąco na dolegliwości reumatyczne. Udowodniono, że przytulanie i mruczenie kotów oraz ich wyższa niż ludzka temperatura ciała – ok. 38 st. C. powodują przyspieszenie gojenia ran, złagodzenie bólów różnego rodzaju, obniżenie ciśnienia i cholesterolu. Przy regularnym kontakcie z kotem, ryzyko chorób serca i układu krążenia spada o 3%.

Według niektórych naukowców głaskanie kotów wywołuje w organizmie człowieka wydzielanie hormonu szczęścia – endorfin, co jest prawdopodobnie najlepszą rekomendacją dla rozwoju i propagowania felinoterapii.

Karolina Łuszczyk

Semele

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Koty tworzą więzi z ludźmi

Stwierdzono, że aż 65% przebadanych kotów – zarówno dorosłych, jak i kociąt – ma stabilną więź ze swoimi opiekunami. Zwierzęta te okazywały zadowolenie po powrocie ludzi, ale nie powstrzymywało ich to przed spokojną eksploracją otoczenia. Z drugiej strony koty, których więzi uznano za niestabilne, przejawiały oznaki stresu w reakcji na powrót opiekunów. Zaobserwowano takie zachowania, jak drżenie ogona, oblizywanie warg i unikanie człowieka lub wręcz przeciwnie – wskakiwanie mu na kolana i pozostawanie w bezruchu.

Większość kotów wykazuje stabilne przywiązanie do swoich opiekunów i traktuje ich jako źródło bezpieczeństwa w nowym otoczeniu – podsumowuje Kristyn Vitale, autorka badań.

Naukowcy doszli też do wniosku, że raz ustalony charakter więzi pomiędzy kotem a człowiekiem na ogół pozostaje niezmienny. Miałby świadczyć o tym fakt, że kocięta, które zostały poddane 6-ciotygodniowej socjalizacji i następnie ponownie uczestniczyły w badaniu, nie zmieniły rodzaju swojej więzi z opiekunem.

Andy72

Koty pewnie uważają człowieka za wielkiego kota - rodzica.

Semele

Andy72

Nie lubię treści ukrytych za paywallem, aby poczytać„ w internecie Gazetę Wyborczą, trzeba płacić abonament, aby poczytać Politykę też, aby poczytać Tygodnik Powszechny też, inne chyba Rzeczpospolita też
gdyby tak policzyć , aby poczytać sobie gazety w internecie, wyszła by niezła sumka.

Semele

Semele

menu główne
Kot w wielkim mieście – omawiamy fakty i mity
Pobierz jako plik PDF
Drukuj otwiera się w nowej karcie
otwiera się w nowej karcie
14.11.2022
nasze bielany publicystyka nasze bielany środowisko
Zdjęcie: kot na parapecie, obok kwiatka, wygląda za okno.
Szogun, Pimpek czy Lucyna to tylko niektóre z wielu warszawskich kotów, które wyszły z domu i nie wróciły. Śmierć Szoguna, którego samochód potrącił pod jego własnym domem na Bielanach, upamiętnia tabliczka na furtce. Pimpka ktoś znalazł martwego – prawdopodobnie zatrucie. O Lucynie słuch zaginął. Na forach w mediach społecznościowych niemal codziennie pojawiają się ogłoszenia o zaginionych kotach i zdjęcia martwych zwierząt.

Kot poza domem to kot w niebezpieczeństwie...
Pimpek i Lucyna były tzw. kotami wychodzącymi – miały domy, ale i możliwość swobodnego spacerowania po okolicy. Ich historie pokazują, że kotu poza domem grożą realne niebezpieczeństwa. Wypuszczając kota, możemy zresztą sami narazić się na nieprzyjemności i konflikt z prawem. Każdy opiekun zobowiązany jest bowiem dbać o dobrostan fizyczny i psychiczny zwierzęcia. Poza tym, to on odpowiada prawnie za szkody swojego podopiecznego. Art. 431 § 1 Kodeksu cywilnego stanowi: „Kto chowa zwierzę (...), obowiązany jest do naprawienia wyrządzonej przez nie szkody niezależnie od tego, czy było pod jego nadzorem, czy też zabłąkało się lub uciekło (...)”. Znam historię człowieka, który wszedł w ostry zatarg z sąsiadem, którego kocur regularnie obsikiwał mu samochód.

...i niebezpieczny...
Przyrodnicy i organizacje chroniące dziką przyrodę od dawna alarmują o stratach powodowanych wśród dzikiej fauny zarówno przez dziko żyjące, jak i „wychodzące” koty. Naukowcy ze Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Instytutu Badawczego Leśnictwa w Raszynie i Instytutu Biologii Ssaków PAN w Białowieży wyliczyli, że w Polsce wiejskie koty zabijają rocznie ok. 631 mln ssaków i blisko 144 mln ptaków. W USA drapieżnictwo kotów stanowi pierwszą wśród bezpośrednich przyczyn śmiertelności ptaków związanych z działalnością człowieka, którą szacuje się na 1,5 a 3,5 miliarda ofiar rocznie. To dwa razy więcej niż kolizje ze szklanymi powierzchniami (2. miejsce na liście). To zjawisko dotyczy także miast. Anglicy przeprowadzili badania sondażowe z udziałem opiekunów kotów „wychodzących” na terenie Bristolu. Wynika z nich, że na jednego kota przypada średnio 21 ofiar na rok. Dane są z pewnością niedoszacowane, gdyż kot nie zawsze „informuje” opiekuna o swoich zdobyczach. Tymczasem w Warszawie można spotkać ponad 200 gatunków ptaków, w tym również rzadkie i zagrożone.

Dlaczego wiążemy drapieżnictwo kotów z działalnością człowieka? Bo kot domowy, zgodnie z nazwą, jest gatunkiem udomowionym przez nas. W przeciwieństwie do swoich krewnych, żbika i rysia, nie widnieje na liście ssaków Polski. Podobnie jak pies, w toku współistnienia u boku naszych przodków zmienił się na tyle, że uznano go za nowy gatunek. „Co ważniejsze, koty domowe cały czas otrzymują wsparcie od człowieka – karmienie, leczenie, ciepły kąt (...). To powoduje, że dzikie zwierzęta nie mają równych szans z kotami domowymi, których liczebności nie regulują głód i choroby w takim stopniu, jak w przypadku dzikich drapieżników”, czytamy na facebookowym portalu Kot w dom.

Polowanie kotów domowych nie ma więc nic wspólnego z „prawami natury”. Co ważne, kot domowy pozostaje gatunkiem obcym dla środowiska bez względu na to, czy mieszka w domu czy dziko. „Zdziczały kot domowy nie staje się żbikiem, zdziczały pies wilkiem, zdziczała świnia dzikiem, a zdziczała krowa turem”, tłumaczy Rafał Maciaszek, biolog i twórca portalu Łowca obcych, który za edukowanie o zagrożeniach ze strony inwazyjnych gatunków obcych otrzymał nagrodę Ministerstwa Klimatu i Środowiska.

Czy kot jest gatunkiem inwazyjnym?
Gatunki obce mogą, choć nie muszą, stać się inwazyjne, jeśli w środowisku, do którego zostaną wprowadzone, natrafią na sprzyjające warunki (zwłaszcza brak naturalnego wroga). Gatunki inwazyjne to jedna z pięciu przyczyn zaniku bioróżnorodności na świecie według raportu Międzyrządowej Platformy Naukowo-Politycznej ds. Różnorodności Biologicznej i Usług Ekosystemowych przy ONZ (IPBES). Sto czy dwieście lat temu, gdy na świecie żyło mniej ludzi, a ludzka presja na przyrodę nie była tak potężna, populacje wolnożyjących miejskich kotów stanowiły pewnie mniejszy problem. Dziś człowiek zubaża bioróżnorodność na ogromną skalę. Na przykład liczebność ptaków drastycznie spada w wyniku ekspansji rolnictwa i urbanizacji, stosowania pestycydów, zanieczyszczenia środowiska. Ptaki giną masowo w zderzeniach z budynkami i samochodami, cierpią z powodu nasilających się zmian klimatu. Czy powinniśmy dokładać im dodatkowe obciążenia?

Na zmianę podejścia do kotów wskazują przykłady z innych krajów. W maju br. niemieckie miasto Waldorf wprowadziło okresowy zakaz wypuszczania kotów na czas lęgów rzadkiego ptaka – dzierlatki zwyczajnej. Na Islandii część gmin stosuje podobne ograniczenia ze względu na ochronę lokalnej fauny.

W Polsce Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk w lipcu br. nadał kotu domowemu status „inwazyjnego gatunku obcego”. Nie oznacza to, co prawda, zmiany przepisów w stosunku do kota, ale stanowi mocny sygnał wskazujący na stanowisko nauki w tej sprawie.

Czy można pomagać jednocześnie kotom i przyrodzie?
Opiekunowie kotów wychodzących argumentują, że zwierzę zamknięte w domu cierpi. Mieszko Eichelberger, zoopsycholog z portalu kocie-porady.pl i opiekun kilku kotów, nie zgadza się z tą tezą: „Możliwość wychodzenia z domu absolutnie nie jest warunkiem dobrostanu kota. Udomowienie wykształciło u kota silną potrzebę kontaktu z człowiekiem, spychając potrzebę polowania na dalszy plan. Wbrew powszechnej opinii dobra relacja z opiekunem jest dla kota tak samo kluczowa, jak dla psa”. Kot w domu nie musi się nudzić, jeśli dostarczymy mu interakcji i bodźców. Osobiście nigdy nie spotkałam tak szczęśliwych kotów, jak te na Pradze u Maryli, w jej mieszkanku pełnym zakamarków i ciągle wymienianych artefaktów, i gdzie koty aktywnie uczestniczą w życiu gospodyni, np. razem „rozpakowując” zakupy. Marta Anczewska swoją kotkę Dynię wyprowadza na smyczy na trawnik pod blokiem. Jeśli nie możemy poświęcić kotu czasu, można sprawić mu towarzystwo przedstawiciela jego własnego gatunku, doradza lekarka weterynarii dr Dorota Sumińska.

Agnieszka Modlińska, która pracuje zawodowo na cały etat, drugie tyle działa jako wolontariuszka. Przez cały rok opiekuje się bezdomnymi kotami. We współpracy z bielańskim ratuszem albo na własną rękę, roznosi karmę, stawia budki, organizuje leczenie i pomaga przeciwdziałać rozrostowi populacji, zawożąc koty na zabiegi sterylizacji i pośrednicząc w adopcji. Ale, jak sama przyznaje, to syzyfowa praca. Koty „wychodzące”, których opiekunowie nie zadbali o kastrację, nieustannie krzyżują się z tymi wolnożyjącymi. Agnieszka ciągle odkrywa więc nowe mioty. Schroniska tymczasem pękają w szwach.

Według Urzędu m.st. Warszawy takich wolontariuszy jak Agnieszka jest na Bielanach zarejestrowanych ponad trzystu. Na terenie dzielnicy żyją niemal 4 tys. bezpańskich kotów. W ramach „Programu przeciwdziałania bezdomności zwierząt” urząd wydaje mieszkańcom karmę dla bezdomnych kotów i talony na sterylizację w wybranych lecznicach. Szczegóły znajdziecie na portalu warszawa19115.pl.

Semele

Semele

Semele

Koncert z kotem. Kot gra na fortepianie.

https://youtu.be/zeoT66v4EHg?si=g7HgmhmMvcS3fPlr

wodnick

Jest w Lublinie kocia kawiarnia. Wpadłem na jej trop spierając się na fb z jednym z jej właścicieli albo z kimś bliskim właścicielowi. Miałem chęć go odwiedzić i sprawdzić czy w bezpośredniej konfrontacji z antyszczepionkowcem będzie równie zawzięty jak na fb ale jakoś Lublin nie był mi po drodze.
[link widoczny dla zalogowanych]

Za to będąc w Rzeszowie natknąłem się na kotłownię:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

Byłem tam z rodziną w przerwie między świętami a nowym rokiem. Fajne miejsce. Ciekawe jak radzą sobie z sanepidem.

Semele

Semele

Gdańsk Polanki

[link widoczny dla zalogowanych]

Prawie 480 zaadoptowanych kotów .

wodnick

A tu Tomasz Rożek o kotach:
[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

Semele

Plakat wyborczy kota

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Semele

[link widoczny dla zalogowanych]

Kot a malarstwo religijne
Zwierzę to pojawia się często w obrazach o tematyce Zwiastowania, i nierzadko jest tu symbolem zła. Przykładem malarza, który umieścił kota w wyobrażeniu tej sceny jest Lorenzo Lotto. Na swym obrazie pt. "Zwiastowanie", który namalował ok. 1527 roku, umieścił on uciekającego kota. Krytycy sztuki różnie interpretują jego obecność w scenie obrazu. Jedni uważają, że artysta wprowadza w ten sposób akcent humorystyczny i podkreśla dynamizm sceny, gwałtowne poruszenie, jakie miało miejsce w domu Maryi w momencie pojawienia się Archanioła Gabriela. Niektórzy mówią, że artysta chciał w ten sposób zaakcentować domową atmosferę. Inni zaś interpretują uciekającego kota jako diabła przestraszonego nowiną o Wcieleniu Syna Bożego.