ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Ponieważ moje dyskusje tu na sfinii okazują się być bardzo kształcące pod względem zdolności co niektórych dyskutantów do robienia takich błędów, że to aż zadziwia i szokuje, to chyba warto byłoby zrobić tych błędów jakiś katalog. Gdyby owe błędy nie zostały nigdzie zapisane, to byłaby wielka szkoda. Bo są one czasem tak zadziwiająco absurdalne, tak zabawne, iż same w sobie są swoistą "perełką" pokrętności myśli. Niniejszym chcę parę z nich tu zapisać, aby już dziwiły nie tylko mnie, lecz i każdego, kto tu zajrzy.
Dodam, że choć nieraz owe przykłady wydają się być przeze mnie wymyślone tylko dla jaj, to zdarzały się W POWAŻNEJ DYSKUSJI. Naprawdę (!) tak co niektórzy argumentowali. :shock:

Absurd nr 1 - używanie jako argumentu, że się gdzieś "zastosowało logikę"
Jako dowód, że ma się rację, pewien sfinski dyskutant posługuje się następującym rozumowanie. Wskazuje, ze "używa logiki", bo np. dodaje 2+2=4". Ten fakt jest według niego argumentem, że nie myli się...
w zupełnie innej sprawie - np. dyskusjach światopoglądowych, dyskusji o istocie pojęć itp. Skoro bowiem ten gość raz w życiu użył logiki i matematyki (nawet użył bezbłędnie), to od tego momentu jakby "spłynęła na niego nieomylność" rozumowania - spłynęła i została z nim raz na zawsze. :rotfl:

Absurd nr 2 uznawanie jako argumenty w sprawie, że co prawda się nie umie nijak uzasadnić swojej tezy, to nie można uznać, iż tego uzasadnienia nie ma, bo przecież "gdzieś tam" może ono być, czyli jakby ono było...
Tak - naprawdę tego rodzaju argumentacja się pojawiła w naszej sfinskiej dyskusji.

Absurd nr 3 jest dyskutant, którzy rzekomo nie czyni żadnych założeń :rotfl:

Żadnych założeń nie czyni! A jednocześnie podaje rozmaite powody rzekomej słuszności swoich tez. Tylko że owe powody...
nie są założeniami. Są czymś innym. I ten dyskutant będzie się na zabój upierał, iż to co głosi jako wsparcie swoich tez, jest np. "użyciem logiki", ale już nie jest to założenie. :rotfl:

Absurd nr 4 jest dyskutant, który gdy mu się stawia zarzut w jakiejś sprawie, to uważa iż ten zarzut się nie stosuje, bo on nie chce go rozważać Wtedy mówi np. "to nie jest temat dyskusji", albo że to nie tym mowa, więc zarzut jakby stawał się nieistotny. Nie chce rozważyć, ale jednocześnie nie przyzna się ów dyskutant, że w takim razie zarzut jest w mocy. Jest nie, bo nie, ale to on przecież ciągle ma rację... :rotfl:

Michał Dyszyński

To chyba warto zapisać. http://www.sfinia.fora.pl/apologia-kontra-krytyka-teizmu,5/ateista-musi-sie-znac-a-teista-to-co,21165-25.html
Bo już parę razy zdarzało się, że ktoś mnie pytał, czy ateiści na naszym forum naprawdę (!) popełniają takie kardynalne błędy w rozumowaniu. Więc wklejam cały post (gdyby został wyedytowany)