ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Pomyślałem sobie, że wystarczy sobie to z grubsza, co w tytule zawarłem uświadomić, aby wyklarowały się pewne koncepcje natury światopoglądowej, a w szczególności związane z pytaniami w rodzaju: dlaczego Bóg natychmiast nie zlikwiduje wszelkiego cierpienia? Czy Bóg nie może po prostu każdemu przebaczyć jego grzechów? Itp.

Czym jest w ogóle istnienie świadomości?
Świadomość nie jest obiektowa, tak jak "obiektowość" rozumiemy w większości przypadków - czyli odnosząc się do bytów typu krzesło, drzewo, kot, czy Księżyc. Świadomość jest czymś pośrednim pomiędzy
- byciem CECHĄ systemów przetwarzających bodźce
a
- byciem czymś samoistnym.
Świadomość właściwie nie do końca w ogóle jest bytem, choć w pewien sposób aspiruje do bycia bytem. Świadomość objawia się NA CZYMŚ - na zbiorze danych, informacji, reakcji, wspomnień, przetwarzanych idei.

Nieporozumienia w zakresie oczekiwań od Boga reakcji na zasadzie "to niech mi On usunie wszelkie moje cierpienie" wiążą się z tym, że traktuje się cierpienie doznającej go świadomości na zasadzie dodanego atrybutu. Traktuje się (niejawnie, bez uświadomienia sobie tego ukrytego, niejawnego założenia), że cierpienie jest czymś przygodnym dla świadomości - trochę jako kolor przedmiotu czy ubrania, czyli że jak można przemalować sobie szafkę z koloru czarnego na czerwony, zmieniając tylko tę właściwość barwy, a zostawiając wszystko inne jak było, tak i świadomości miałoby być dostępne sobie dodanie bądź odjęcie odczuwania cierpienia.
Tymczasem jest zupełnie inaczej - cierpiąca świadomość w znacznym stopniu SAMA JEST owym cierpieniem!
Co prawda są też takie małe, przygodne cierpienia - typu ból zęba, czy dyskomfort prostego rodzaju, które daje się traktować bardziej obiektowo - niczym dodawany atrybut świadomości eliminować, ale dotyczy to wyłącznie takich bardzo zewnętrznych postaci cierpienia. Cierpienie głębsze już jest na tyle zespolone z całą resztą atrybutów tworzących świadomość, że nie ma jak go ze świadomości zabrać ŻADNĄ MOCĄ ZEWNĘTRZNĄ. To ewentualnie sama świadomość MUSI SIĘ PRZEKSZTAŁCIĆ, w nową świadomość, która cechy cierpienia nie będzie posiadała.

Trzeba odróżnić cierpienie przygodne, incydentalne od cierpienia egzystencjalnego. One są znacząco innego typu, mają inne właściwości, a nawet mocno inną naturę. Zabranie głębokiego, egzystencjalnego cierpienia byłoby możliwe tylko w ten sposób, że całą świadomość niszczymy, dezorganizujemy aż do podstaw, a potem tworzymy ją od nowa.

Cierpienie egzystencjalne nie jest czymś dodanym do świadomości, ale tym jak się ta świadomość ukształtowała - jej wadliwością "wbudowaną w sam projekt". Aby się pozbyć owego cierpienia, trzeba się wewnętrznie przeprojektować - czyli zacząć wiązać z czymś innym niż do tej pory:
- swoje nadzieje
- swoje pragnienia
- swoje obawy
- swoje sposoby reagowania i postrzegania
- swoje paradygmaty myśli i odczuwania.
Należałoby stać się po prostu innym człowiekiem, inną świadomością.

Michał Dyszyński