ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Po ostatnich dyskusjach na temat wolności przyszło mi do głowy to sformułowanie, które chyba można by uznać za swoisty paradoks pojęcia dobra. Teza jest jak w tytule: Gdyby mogło być tylko dobro, to nie byłoby dobra wcale!
Dlaczego tak?...
- Bo jeśli obowiązkowo musi być tylko dobro, to znaczy, że nie ma wyboru. A jeśli nie ma wyboru, to nikt nie ma zasługi, z tego tytułu, że wybrał dobrze, zamiast źle. A skoro nikt nie ma zasługi, to nie ma wartości, nie ma mocy osobowej - wtedy nikt nie jest też dobry.

Andy72

Coś w tym jest.
Polecam Lema "Kobyszczę" gdzie chciano stworzyć istoty lepiej niż Bóg

Katolikus

Andy72

Tylko ktoś kto wybiera zło, wybierze zło, nawet wiedząc że zniewala
Frodo kontra Gollum

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

"Tylko dobro" właściwie nie istnieje. Bo, nawet gdybyśmy wszelkie nazwane, już zlokalizowane postacie zła wyśledzili i usunęli z możliwości wyboru, to ludzkie oceny i tak będą poszukiwać środka, punktu równowagi. Wtedy zaś wszystkie "mniej intensywne dobra" automatycznie staną na miejscu zła, a tylko dobra o największym "natężeniu" dalej zostaną "dobrami". Umysł ludzki, jeśli mu się zabierze ucieleśnienie kategorii "zło", sam sobie owo zło wykreuje z dobra.
Dobrze to obrazuje sytuację, do jakiej doszło w szkołach, w których - z przyczyn ideologicznych - zaprzestano oceniania uczniów. Wedle nowych wytycznych uczniowie nie mieli być oceniani. Chodziło oczywiście o to, aby młodych umysłów nie stygmatyzować, nie stresować ocennością, czyli ogólnie dbać o emocjonalny dobrostan dzieci.
Ale jednaka... z drugiej strony jakoś trzeba uczniowi zakomunikować, że gdy dodaje 2 do 2 i wychodzi mu 5, to jednak jest to wynik gorszy (! nie tak samo dobry...), niż gdyby uczeń otrzymał w wyniku 4. Nauczanie czegokolwiek bez elementu wartościowania osiągnięć, bez poinformowania czy czyjeś starania się powiodły, osiągając wymagany poziom, będzie fikcją. Więc nasi ideologowie wpadli na pomysł, aby wszystkie oceny były ogólnie pozytywne, a co najwyżej niektóre oceny były pozytywne... bardziej. :think:

Dodatkowo, aby, zdemonizowane, oceny liczbowe czymś zastąpić, posłużono się (w stosunku do małych dzieci) wybiegiem przyznawania obrazeczków - zwykle ze słoneczkiem. Słoneczko w ogóle jest pozytywne, ale słoneczko szeroko uśmiechnięte jest pozytywne bardziej. Z kolei słoneczko za (minimalną, co prawda, ale jednak...) chmurką, choć wciąż przecież "jest pozytywne" stanowi dolny kraniec skali. I jaki jest efekt?
- Oczywiście efekt jest łatwy do przewidzenia: jeśli dziecko dostaje cokolwiek innego niż to słoneczko najbardziej pozytywne (to szeroko uśmiechnięte bez śladu chmurki), to pojawi się złość, płacz, poczucie "pani jest zła, bo mi dała to ZŁE słoneczko).
Dziecko reaguje nieświadomie, bezwiednie realizując program mentalny, który jest zapisany w instynktach. Ten program mentalny POSZUKUJE PUNKTÓW NEUTRALNYCH DLA OCEN, automatycznie znajdując jakiś środek skali ocen, aby w ten sposób wyznaczać swoje cele do realizacji. Jeśli człowiek nie wie, co jest gorsze od czego, to nie wie też, czego unikać, co sobie zaliczać za sukces, czyli działa wtedy w "kompletnej mgle", co daje efekt nie mniej frustrujący, niż gdyby od początku było jasne, co jest jawnie dobre, a co jawnie złe.

Nieraz znęcam się nad prawicowym w stylu typem myślenia, ale tutaj "dostanie się" lewicowcom, którzy w tzw. dobrej wierze (a jakże!) próbują trudne życiowo zagadnienia zwalczać jakąś formą ich ukrywania, niezauważania, eufemistycznego nazywania, czy inną postacią robienia sobie (i innym) wody z mózgu. Lewicowcy chyba wierzą w jakąś skrajnie personalną, życzeniową wizję prawdziwości, w ramach której zło świata nie polega na tym, że coś złego obiektywnie się dzieje, że istnieją materialne warunki ku czemuś, że na tym świecie obowiązują jakieś nieprzekraczalne prawa, które należałoby poznać i respektować je, lecz że - rzekomo - cały problem tkwi w dostrzeganiu i szczerym nazwaniu, że coś jest niefajne, wadliwe, popsute, wrogie, obrzydliwe. Lewicowcy zdają się wierzyć tak, że to nazywanie i ocenianie rządzi światem, ono jest przyczyną, a nie to co, obiektywnie istniejącego zewnętrznie nazwać się zdecydowaliśmy. W skrajnym przypadku w takiej "logice" należałoby wykreślić z języka słowo "nowotwór" i czuwać, aby go nie przywracano, a już wszyscy chorzy na raka by wyzdrowieli... :rotfl: