ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Jeszcze dodatkowe elementy chyba powinienem doprecyzować w kontekście definicji krzywdy:
1. To, że twierdzę, iż cierpienie jest główną miarą krzywdy, nie oznacza, iż bezpośrednio utożsamiam fakt cierpienia z krzywdą. To nie jest takie proste. :nie:

Jeśli ktoś np. cierpi wyrzuty sumienia, to nie dlatego, że jego ktoś krzywdzi, lecz to może on krzywdził, a teraz to do niego dotarło. Jeśli asceta sam sobie organizuje cierpienie, to też trudno mówić, że dzieje mu się krzywda (w przysłowiu "chcącemu" się ona nie dzieje).
2. Cierpienie jest wg mnie głównym miernikiem krzywdy, ale nie jedynym, ani nawet nie koniecznie decydującym. Natomiast kwestią, którą nawet nie wiem jak tu rozstrzygać będzie pytanie, czy w ogóle idea krzywdy powinna mieć (szczególnie świadomego) krzywdziciela?...
Czy poprawne są (w kontekście użycia terminu "krzywda") takie określenia jak:
- los mnie skrzywdził, że mam takie trudne cechy charakteru
- wybuch wulkanu skrzywdził 3000 osób z leżącej blisko niego wioski
- człowiek krzywdzi sam siebie, gdy nie stara się dbać o swoje zdrowie...
itp.
Definicja, jak to definicja, bywa wielowariantowa, niejednoznaczna.

Może trzeba oddzielać pojęcia "bycia skrzywdzonym" od "krzywdzenia". Czy "krzywdzić" może ktoś tylko wtedy, gdy jest świadomy (a może nie?... Może wulkan też "krzywdzi", gdy wybuchając, niszczy domy?

Poza tym zdaję sobie sprawę, że powiązanie krzywdzenia z cierpieniem też nie jest proste, czy liniowe. Sam fakt wystąpienia cierpienia nie określa jeszcze krzywdy jako takiej, bo to samo cierpienie może mieć wiele wątków, przyczyn. To samo cierpienie może być w części zawinione przez daną osobę (wtedy czy "ona sama siebie krzywdzi"?), w części przez inne osoby. Np. ciężki przebieg choroby (krzywda) może być z jednej strony związany z winą kogoś, kto prowadził niezdrowy tryb życia, a z drugiej lekarzy, którzy nie przyłożyli się wystarczająco do leczenia na wcześniejszych etapach rozwoju choroby.

Jest jeszcze problem z osobami, które wmawiają sobie z upodobaniem, że zostały skrzywdzone. Oto nad podobnymi okolicznościami życia inne osoby przechodzą do porządku dziennego, uznając, że życie różne problemy niesie i trzeba je rozwiązywać, a nie biadolić nad nimi, to dla części osób, lansujących się na "skrzywdzone", takie same okoliczności staną się powodem do zamęczania otoczenia żalami na swoje skrzywdzenie. Takie osoby mogą nawet wierzyć, że skrzywdzone zostały "obiektywnie", bo najczęściej one nie mają dystansu do siebie. Ale wg mnie krzywda ZAWSZE MA SILNĄ KOMPONENTĘ SUBIEKTYWNĄ. Tak jak pisałem wczesniej, to jak przeżywamy to, co nas spotkało, jak sobie radzimy z problemami może z jednej strony krzywdę pogłębić (gdy nie potrafimy sobie poradzić z nawracaniem myślami do trudnych dla nas okoliczności), w innej klasie przypadków nieco zmodyfikować tylko odcień odczuć, w jeszcze innych zamiast "krzywdy" dana osoba opisze dana sytuację jako "inspirujące doświadczenie - problem, który się pojawił, dał mi w kość, ale został rozwiązany i dzisiaj cieszę się, że wiem, iż takiej sytuacji potrafię podołać". To działa trochę jak w powiedzeniu Nietzschego: co mnie nie zabije, to mnie wzmocni.

MaluśnaOwieczka

MaluśnaOwieczka

Nie, ale po angielsku dżem, powidła i konfitura to wszystko to samo.

[link widoczny dla zalogowanych]

autor: Jiwoon Hwang

Popełnił samobójstwo.

Musiał być bardzo pewny, że przestanie istnieć po samobójstwie.

towarzyski.pelikan

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

A ja bym się wcale nie zdziwił, gdyby odsetek pedziofilów wśród dorosłych, którzy w dzieciństwie byli molestowani przez dorosłych, był taki sam, jak odsetek pedziofilów wśród dorosłych, którzy w dzieciństwie nie byli molestowani.

Czy ktoś ma jakieś inne dane i może je przedstawić?

Nie należy pomijać faktu, że bycie molestowanym w dzieciństwie przez osobę dorosłą jest w dzisiejszych czasach mocno stygmatyzujące. I to właśnie to piętno często sprawia o wiele większe cierpienie niż samo zdarzenie molestowania. Czego świetnym przykładem jest sprawa syna posłanki KO. Żył, dopóki inni się nie dowiedzieli. De facto to matka go zabiła, bo on sam przecież nie latał z tym po prokuraturach.

Michał Dyszyński

MaluśnaOwieczka

towarzyski.pelikan

Semele

MaluśnaOwieczka

Semele

Status osoby przegranej powinien mieć sprawca a nie ofiara.

Pisząc skomplikowany, miałam na myśli emocje.

Tym bardziej, że dodupizm jak nazwał to Andy nie jest zbyt skomplikowaną filozofią.

MaluśnaOwieczka

Andy72

MaluśnaOwieczka

Semele

Andy72

Chyba lepiej się czyta - ja zakupiłem plik epub,
fragment:
Karzełek potrząsnął zatem łańcuchem i:
– Nie mogę o tym zapomnieć! – zawołał Tragik. – Nigdy nie zapomnę. Mógłbym im wybaczyć wszystko, co mi zrobili, ale twoich krzywd...
– Ach, nie rozumiesz? – przerwała mu Pani. – T u t a j nie ma żadnych krzywd.
– Czy chcesz przez to powiedzieć – zapytał Karzełek, tak jakby nowa myśl kazała mu na chwilę zapomnieć o jego wspólniku
– czy chcesz przez to powiedzieć, że byłaś zupełnie s z c z ę ś l i w a?
– Czy nie tego właśnie pragnąłeś? Ach, nie szkodzi. Zapragnij tego teraz. Albo w ogóle przestań o tym myśleć.
Karzełek zamrugał. To, co w tej chwili szturmowało jego umysł, było zupełnie niesłychane, a jednak nie pozbawione słodyczy. Przez moment wydawało się, że Karzełek puści łańcuch, ale zaraz uchwycił go mocniej, jak się chwyta linę ratunkową.

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Sąd nad człowiekiem może dać znacząco inny werdykt w zależności od tego czy
- jest sądem w miłości
- jest sądem formalnym - tylko akcentującym fakty niespójnych zachowań (niespójnych z przykazaniami, niespójnych z własnymi deklaracjami, niespójnych z inną formą obiektywnego wzorca).

Sąd ludzki też daje różne wyroki w zależności od tego, w jakim prawodawstwie powstał. W Iranie kobieta może dostać karę śmierci za "niestosowne" się ubieranie, w Polsce kradzież przekraczająca określoną kwotę (już o 1 zł) będzie znacząco inaczej traktowana niż ta nie przekraczająca.
Sąd nad człowiekiem ma swoje PARADYGMATY, na których się opiera. Jeśli nawet wierzymy, że sąd od Boga jest tym najlepszym, to czy aby na pewno można też uznać, iż jest tym obiektywnym?...
Bo mi jest bliżej (nie upieram się ostatecznie) do uznania, że w ogóle nie istnieje sensownie rozumiane pojęcie "w pełni obiektywnego osądu człowieka". Zawsze jest osąd NA BAZIE JAKICHŚ ZAŁOŻEŃ - PARADYGMATÓW. Mogą to być boskie paradygmaty, ale to też będą paradygmaty. :think: