ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Zadziwiające jest, jak bardzo ludzie wierzący w Boga - teoretycznie tego samego Boga - odmiennie wyobrażają sobie, co miałoby być dowodem oddania, wierności swojemu boskiemu Panu...
W wielu przypadkach można by wręcz mówić o PRZECIWSTAWNYCH ROZUMIENIACH owej wierności. Widać to po ich działaniach, wyborach, celach jakie sobie stawiają.

Spora grupa wyznawców wykazuje swoją wierność Bogu na zasadzie: jestem wierny, bo przestrzegam najbardziej rygorystycznie LITERY tego prawa, które zostało mi przedstawione jako Jego prawo (w religiach judeochrześcijańskich w Biblii/Torze).
Po przeciwnej stronie "barykady" są ci, którzy uważają, że litera prawa jest jedynie rodzajem pretekstu, takim "zapalnikiem" dla poszukiwań czegoś, co Bóg człowiekowi przeznacza, ale coś nie jest wprost tym napisanym, poszukują DUCHA prawa bożego.

I jest pomiędzy tymi grupami wyznawców sprzeczność wobec pytania:
Czy ważniejsza jest litera prawa, czy też może ważniejsza jest owa droga poszukiwania ducha prawa?

W wielu przypadkach poszukującym ducha prawa wychodzi odmienność (czasem wręcz sprzeczność) z literą prawa, zapisaną w Księdze. To stwarza napięcie, buduje wyzwanie i konieczność wyboru: czy raczej skierować się ku literze, czy duchowi?

Wybór - z natury rzeczy - jest zawsze jakimś aktem osobistej wolności.
Wybór, gdy go dokonujemy, jest też postawieniem swojego JA jako decydenta, co może być odczytane jako BUNT przeciw tej boskiej instancji rozumienia prawa.
Wybór w kwestii "duch, czy litera prawa objawionego w Księdze" będzie też ŚWIADCZYŁ O WYBIERAJĄCYM, będzie odpowiedzią na pytanie zadane przez Boga: za kogo mnie uważacie?
Tym wyborem odpowiadamy na pytanie: czy raczej relację Bóg - człowiek postrzegamy w kategorii okazania bezwzględnego posłuszeństwa, czy może jako DOŁOŻENIE CZEGOŚ OSOBISTEGO przez człowieka?

Bycie idealnie posłusznym jest w swojej istocie zbliżaniem się do wzorca automatu. Automat działa dokładnie tak, jak używa go jego twórca, nie wprowadzając żadnych własnych dodatków.
Bycie tym, który dokłada CZĄSTKĘ OD SIEBIE jest przeciwieństwem automatyczności.

Mamy dokładać owe cząstki od siebie, właściwie to wręcz "cząstki siebie" do relacji Bóg - człowiek, czy skierować się na ścieżkę odwrotną, ścieżkę ELIMINOWANIA SIEBIE z tej relacji w imię "tu ma być tylko wola Boga"?...
Czy Bóg pragnie mieć z ludzi automaty, czy partnerów?

Michał Dyszyński