ŚFiNiA

Michał Dyszyński

Bóg jest w ukryciu, zamiast wprost objawiać się ludziom w tym życiu. Ukryty jest nie tylko Bóg, ale i wiele innych spraw.
(18) aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. (Ewangelia Mateusza 6:18)

(4) aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. (Ewangelia Mateusza 6:4)

(6) Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. (Ewangelia Mateusza 6:6)

Bóg jest jak ten pan, król, nadzorca, który odjechał, który nie sprawuje kontroli, co pokazują choćby przypowieści:
(15) Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. (Ewangelia Mateusza 25:15)

(34) Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. (Ewangelia Marka 13:34)

Jaki jest sens tego ukrycia się Boga, zostawienie ludzkości jakby samej?... Nie mógłby Bóg jawnie sprawować opieki nad ludźmi?...
- Z punktu widzenia celu, jakim jest okazanie się wartości i mocy człowieka, zdecydowanie lepiej jest, gdy ludzie nie biorą obecności (nawet istnienia) Boga w swoich licznych decyzjach pod uwagę.
- Bo tylko wtedy nasze okazanie mocy, poprzez pomoc bliźniemu ma sens, jeśli inaczej ktoś tej pomocy (w lepszej postaci) nie dostanie. Gdyby dobry Bóg był obecny przy ludzkości, to nie byłoby powodu nikomu pomagać, bo wiadomo byłoby, że z pomocą pospieszy dobry, wszechwiedzący Bóg, który dodatkowo owej pomocy udzieli w najlepszej z możliwych postaci. Dopiero gdy Bóg jest ukryty, gdy widzimy, że nasz brak zainteresowania się potrzebującym bliźnim spowoduje, że temu bliźniemu stanie się krzywda (wszak nikt inny, w szczególności Bóg) mu nie pomoże, jest sens okazywać swoją pomoc, swoją przemyślność, dobro. Chodzi o SAMODZIELNOŚĆ CZŁOWIEKA.
- bo wtedy nasze życie jest uczciwym testem, wynikającym ze szczerych myśli, zaangażowania. A jednak według Biblii życie jest testem:

Królestwo Boże rozwija się wtedy w człowieku:
(33) Powiedział im inną przypowieść: Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło. (Ewangelia Mateusza 13:33)

Pan nie jest widoczny, odjechał:
(33) Posłuchajcie innej przypowieści! Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. (Ewangelia Mateusza 21:33)

Tutaj nie widać bożej obecności, więc:
(10) Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. (Ewangelia Mateusza 5:10)

Tutaj widoczne są bardziej dzieła diabła:
(8) Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych (9) i rzekł do Niego: Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon. (Ewangelia Mateusza 4)

(12) A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je. (Ewangelia Mateusza 11:12)

Wiele z tego, co ma być objawione, ma do tego, swój czas:
(11) On im odpowiedział: Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. (Ewangelia Mateusza 13:11)

Pewne rzeczy mają być zakryte, a odkrywane nielicznym
(22) Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. (Ewangelia Łukasza 10:22)

Kwestia objawiania się nieznanego, przenikania rzeczy ukrytych jest wpisana w nasze duchowe dojrzewanie:
(21) Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie. (Ewangelia Jana 14:21)

Aspekt objawiania się jest stałym wątkiem w Biblii. A objawianie się jest przecież możliwe tylko komuś, kto WCZEŚNIEJ NIE ZNAŁ, treści tego co mu objawiono.
(15) Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi. (Ewangelia Jana 16:15)

(26) Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich. (Ewangelia Jana 17:26)

(6) Objawiłem imię Twoje ludziom, których Mi dałeś ze świata. Twoimi byli i Ty Mi ich dałeś, a oni zachowali słowo Twoje. (Ewangelia Jana 17:6)

Objawienie się, ujawnienie się rzeczy ukrytych po czasie... Dlaczego nie od razu?...
Jeszcze o tym chciałbym napisać. Wydaje się, że w tym jest bardzo głęboki sens. Tylko nie znając treści filmu czy książki, chcemy ją czytać, jesteśmy zaangażowani podczas oglądania, lektury. To, czy człowiek JEST W STANIE DOPASOWAĆ SIĘ DO NIEZNANEGO stanowi o tym, jak bardzo jest elastyczny, mądry, wartościowy. Podziwiamy geniuszy nauki właśnie za to, że byli w stanie swoim umysłem przenikać rzeczy dla większości ludzi zakryte. Tak okazują swoją moc - że gdy inni widzą tylko powierzchowną warstwę rzeczy, geniusz dostrzega tę głębszą, dla większości skrytą. Ale aby to w ogóle mogło się dokonać, przecież wcześniej COŚ SKRYTE MUSI BYĆ. Moc się w słabości doskonali, moc umysłu doskonali próbując dociec tego, co wcześniej dla tego umysłu było zakryte. Jeśli mamy poznać siebie - swoja moc umysłu - to musimy przejść przez fazę, gdy jest wiele niewiadomych, stawiających naszemu umysłowi wyzwanie. Tam, gdzie nie ma wyzwań, nie ma możliwości okazania mocy, nie ma szansy na pokazanie, kim się jest.

Objawienie czegoś nie jest możliwe każdemu. Na to, aby przyjąć pewne informacje trzeba być odpowiednio przygotowanym. Umysł, który nie zna notacji, stosowanej we wzorze matematycznym, nie zrozumie co we wzorze napisano, więc nawet jeśli ktoś ten wzór mu by przedstawił, to i tak na niewiele to się zda. To, że ktoś coś jest w stanie zrozumieć, jest samo w sobie jakimś świadectwem tego, że już dojrzał, że ma umysł przygotowany na przyjęcie tego, co mu ukazano.

Katolikus

Ciekawie to wszystko opracowałeś, połączyłeś. Jeżeli pozwolisz to też trochę do tematu dołożę od siebie.
Niedawno w Polsce było trochę głośno o wydarzeniu, że gdzieś w Polsce na małego chłopczyka, gdy chyba wychodził z rodzicami z kościoła to spadło na niego jakaś część drzewa. W takich sytuacjach normalne jest, że człowiek wierzący pyta się, jak to zrozumieć, dlaczego Bóg nie powstrzyma tych tragicznych wydarzeń.

I ostatnio słyszałem bardzo ciekawą, dająca do myślenia żydowską interpretację teologiczną. Mianowicie, jak jest Ewangelia o burzy na jeziorze w łodzi to jest tam, że apostołowie biorą Jezusa na łódź, On później zasypia i śpi. Śpi to można powiedzieć znaczy, że nie jest świadomy tego, co się dzieje wokół Niego. Chyba tradycja kabalistyczna mówi, że czasem Pan Bóg odwraca oblicze od naszego świata. To jest oczywiście przenośnia. Pozwala, żeby rzeczy toczyły się tak jakby toczyły się, gdyby Jego rzeczywiście nie było. Tak żebyśmy doświadczyli, co się wtedy dzieje. To też wydaje się ciekawą interpretacją, ale słabo znam jej podstawy.

Michał Dyszyński

Katolikus

Michał Dyszyński