ŚFiNiA

Adam Barycki · Gość

I co, Panie Dyszyński? Wzgardził Pan, nie przyszedł do góry, a tu góra przyszła do Pana.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

Pani Luzik, ciekawi mnie, co Pani myśli o kole w kole, czy takie koło jest jeszcze ideą koła, czy już jest ideą koła podwójnego, a jeżeli podwójnego, to czy aby zrozumieć ideę koła podwójnego, nie będzie nam potrzebna dla kontrastu idea koła potrójnego? Jeżeli idea koła potrójnego okazałaby się konieczną, to musielibyśmy w kole umieścić koło w kole.

Adam Barycki

luzik

Adam Barycki · Gość

Wielka szkoda. Pani opinia byłaby dla mnie i Pana Dyszyńskiego ogromnym wsparciem w zrozumieniu idei zrozumiemywania zrozumienia, a bez poprawnego zrozumiemywania zrozumienia nie zrozumiemy nieoznaczoności idei kapitalistycznej. Nie wiemy, czy idea kapitalistyczna, jak koło w kole zawiera w sobie ideę zła, czy odwrotnie, w kole zła znajduje się koło idei kapitalistycznej. A jeszcze stoi przed nami najważniejszy problem, znalezienie trzeciego koła dobra, że już nie wspomnę o jego wpasowaniu w dwa pozostałe. Dlatego musi Pani nam pomóc, inaczej ludzkość będzie się niecierpliwić.

Adam Barycki

luzik

Krowa niech Panu tłumaczy, wszak to mędrzec nad mędrcami jest.

Adam Barycki · Gość

Oczywiście, że Pan Krowa jest mędrcem, ale i zawziętym przeciwnikiem wkładania koła w koło. Pan Krowa w koło wkładałby tylko jedno, a Pan Dyszyński nie życzy sobie rozmawiać o takich świństwach.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, zupełnie nie mam pojęcia, dlaczego Pan tylko trochę rozumie to, o czym Pan pisze. Ja rozumiem to, nie tylko trochę, a nie chwaląc się, bo i nie ma czym, rozumiem dobrze, jak każdy uczeń szkoły chyba nawet podstawowej, nie wiem jak teraz, ale za podłego PRL-u, uczniowie wiedzieli, że im określenie precyzyjniejsze, tym mniej ogólne, a opis zjawiska w określonym kontekście wyklucza zastosowanie tego opisu w kontekście innym. Nie można dokonać pomiaru i tym określić dwóch najważniejszych dla szczęścia człowieka aspektów, w jednym kontekście będzie to miłość, w innym zdrowa wątroba. Nie da się tych dwóch wartości zmierzyć na raz, tak, jak nie można zmierzyć jednocześnie parametrów elektronu. To nie jest, Panie Dyszyński, filozofia, to jest tylko elementarna pragmatyka.

A w odniesieniu do poprzedniego Pańskiego postu, to sam Pan sobie winny, że klnę na Pana. Gdyby mnie Pan do tego podłego zachowania nie przekonał swoimi filozoficznie merytorycznymi argumentami, nigdy bym sam z siebie nie pozwolił sobie na tak podłe zachowanie wobec Pana. Ale niestety, siła wyższa, do której mnie Pan przekonał, zmusza mnie do podłości, gdybym zrezygnował z podłości nikim bym był. Istnieję tylko wtedy, gdy jestem niesprzeczny. A do tego to ja mówię coś sensownego tylko wtedy, gdy odwołuję się do wartości w jakie wierzę i jakich nie będę potrzebował za chwilę podważać, aby powiedzieć coś nowego. A istnieję sensownie tylko wtedy gdy mówię sensownie (niesprzecznie z samym sobą), działam sensownie (niesprzecznie z samym sobą). Bez tego, będę nikim. Z ontologicznej konieczności i absolutnej konstrukcji - istnieje tylko to, co rzeczywiście jest, czyli jest określone. Bo jestem kimś, jeśli rzeczywiście jestem reprezentantem konkretnej cechy - np. skurwysyństwa podłego, podłości pospolitej i wulgarności. Gdybym miał względem wszystkich dostępnych cech status „nieokreślony” nie wyłoniłbym się z niebytu, bo tylko nic jest nieokreślone , a sprzeczne jest nieokreślone, czyli nie istnieje. A ja Panie Dyszyński nie chcę nie istnieć i nie wyłonić się z niebytu, a chcę się wyłonić i istnieć, i dlatego muszę na Pana kląć, bo wierzę, że działam sensownie, kiedy Pana sklinam, a wierzę, bo najbardziej stawiam sobie przed oczami samego siebie. Mam nadzieję, że teraz kiedy Pana przekonałem, że sklinanie Pana jest działaniem sensownym i niesprzecznym, nie będzie Pan miał nic przeciwko temu, że będę sobie Pana sklinał, a nawet, Pan jako człowiek sensowny i niesprzeczny, sam będzie mnie namawiał, abym Pana sklinał częściej.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, a gdybym tak dla Pana poświęcił to, co mam najcenniejszego i nie sklinając Pana, duszę swoją wieczną strącił w niebyt, to czy w zamian za tak heroiczne poświęcenia dla Pana, pozwoliłby mi Pan przekonywać Pana o tym, że Stalin był kryształem moralnym, a tym największym dobrodziejem ludzkości? Gdyby Pan się zgodził, to musiałby Pan wziąć na siebie ogromny ciężar obowiązku odnoszenia się do moich argumentów, a to wymagałoby od Pana heroicznego aktu samozagłady, argumenty moje przejechałyby po Panu, jak walec po żabie. Jeżeli podjąłby Pan taką decyzję i tym zaryzykował samobójstwo swojego dotychczasowego JA, to ja ze swej strony gwarantuję Pan nowe lepsze JA marksistowskie. Niestety, po tej dyskusji byłby Pan już marksistą. Aby Pana złapać w pułapkę Pańskiej zarozumiałej pewności, zacznę od merytorycznych argumentów wskazujących na pozytywny aspekt moralny działań Stalina w kwestii jego rozkazu wymordowania dzieci bezdomnych w latach dwudziestych. Kazał wyłapać wszystkie bezdomne sieroty i umieścić w domach dziecka dzieci poniżej dwunastego roku życia, a te powyżej dwunastu lat, zabić. Jak Pan widzi, daję Panu, jak uważam, wedle Pańskiej oceny, łatwe pole do zrobienia ze mnie marmolady. Zaryzykuje Pan merytoryczną dyskusję w tej kwestii? Mój tytaniczny intelekt i serce me przepełnione ogromem dobroci podejmą się tego zadania.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, fundamentem Pańskiego twierdzenia o mojej pozornej racji jest Pańskie inne od mojego – ja. Moje ja jest tylko tym, co ukształtowały czynniki społeczne i tym uporządkowane tak bardzo, że o entropi nie ma nawet co gadać, a Pańskie, ukształtowały tajemnicze czynniki, o których Pańska wiedza jest tak chaotyczna, że jej entropia bije wszelkie rekordy, gaz w próżni, to przy niej pestka. Sam Pan teraz widzi, że mój poziom uporządkowania w porównaniu z Pańską entropią chaosu, czyni mnie istotą na najwyższym stopniu rozwoju będącą w stanie wręcz użyczać entropii innym istotom – pomagając im opanowywać wewnętrzny chaos. Dlatego to, Panie Dyszyński, ja wiem lepiej od Pana, co jest dla Pana dobre i kiedy Pana wyklinam, to czynię to dla Pańskiego dobra, a Pan będąc na o wiele niższym poziomie rozwoju nie wie tego, czym sam sobie wyrządza jeszcze większą krzywdę pędząc na oślep ku jeszcze większej entropi swojego umysłu, a co za tym idzie, swojego ja. Panie Dyszyński, nie będę się tu krygował fałszywą skromnością, ja w swojej wielkiej doskonałości nie będę się zajmował pierdołami, bo walka idzie o coś więcej, niż Pańskie rozproszone w chaosie podłe ego, ja muszę w swojej wielkiej dobroci niesprzecznej z moim najdoskonalszym uporządkowaniem mojego ja, walczyć z Panem, o uratowanie Pańskiej duszy. I walczył będę z Pańskim łajdackim chaosem, oj będę, uparty szubrawcu.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

Czułość bywa - jak pełny wojen krzyk;
I jak szemrzących źródeł prąd,
I jako wtór pogrzebny...

I jak plecionka długa z włosów blond,
Na której wdowiec nosić zwykł
Zegarek srebrny - - -

C.K. Norwid

Nie ma się co dziwić Panie Dyszyński, że posiadając taki chaos we łbie, niezrozumiałą dla Pana jest poezja Norwida. Gdyby Pan się jak ten uparty osioł nie zapierał przed likwidacją entropii w Pańskiej łepetynie, to wiedziałby Pan, że krzyk moich przekleństw jest czuły, jak szemrzących źródeł prąd i jako ta plecionka.

Adam Barycki

PS. Pani Luzik, jak długo jeszcze będzie Pani z nieludzką obojętnością przyglądała się jak Pan Dyszyński wypluwa winne grona, które Mu wpycham do ust? Kiedy sklnie Pani Tego samobójcę i uratuje duszę Jego przed otchłanią?

luzik

Panie Barycki, ja nie tylko dobrą ale i prostą kobieta jestem. Skądże ja mam wiedzieć o czem Panowie prawicie?

P.S.
Na dzień dzisiejszy mogę tylko powiedzieć, że mam ochotę wytłuc 75% ludzi, którzy zdecydowali się spłodzić dzieci i nic poza tym dla nich nie robią. Jak już zaś zaczną coś robić, to jest to tylko krzywdzenie.
Wyobrażasz Pan sobie, panie Barycki, że najwięcej zła człowiek zaznaje w domu rodzinnym właśnie!
Czyż więc sądzisz Pan, że ja posiadając TAKĄ wiedzę, będę z Wami o kołach czy innych takich gadała? Biorę co tam mam po ręką i idę nauczać!

Michał Dyszyński

Michał Dyszyński

Mirosław Galczak

Madame Luzik !
Proszę się nie dziwić niezrozumiałości tej 'dysputy naukowej". Zalew słów w niej używanych zaciemnia jej treści sprawiając chwilami wrażenie, że jest to "sympozjum naukowe", a jest to według mnie:

Manipulacja językowa – forma zamierzonego i intencjonalnego działania komunikatem tekstowym, mającego na celu wywarcie korzystnego dla manipulatora wpływu na osobę lub grupę. Manipulacja dotyczy jednak bardziej relacji między nadawcą i odbiorcą, nie zaś użytych środków jako takich. Działania manipulacyjne są ukryte dla świadomości odbiorcy.

Najczęstszymi środkami językowymi wykorzystywanymi do manipulacji językowej są:

wyrazy wartościujące
formy pierwszej osoby liczby mnogiej wprowadzane do tekstu w celu wywołania wrażenia tożsamości nadawcy i odbiorcy
wyrazy zawierające pozytywną ocenę odbiorcy, które poprzedzają przekazywany komunikat
wypowiedzi tak zbudowane, że nie da się im zaprzeczyć i przez to wydają się zawsze prawdziwe
mówienie między wierszami
eufemizmy
zmienianie znaczenia wyrazów.

Myślę, że Panowie nie dojdą do wypracowania wspólnej konkluzji . Wydaje mi się , że Pan Barycki występuje z całkiem innego punktu widzenia a mianowicie
dialektyki zwanej marksistowskiej:
"
W znaczeniu marksistowskim dialektyka jest swoistym mechanizmem ścierania się przeciwieństw naturalnie występujących w materii. Przebieg tego ścierania można opisać podobnie do koncepcji dialektyki Hegla, ale według Marksa mechanizm ten wynika z natury samych procesów materialnych, a ich opis w formie idei ma charakter wtórny. Mechanizm ten jest jednak zdaniem Marksa nieprzezwyciężalny, gdyż immanentnie jest wpisany w strukturę materii i będący jej integralną częścią.

Pozdrawiam serdeczni Mirosław Galczak

Michał Dyszyński

Mirosław Galczak

[quote="Mirosław Galczak"]Madame Luzik !
Proszę się nie dziwić niezrozumiałości tej 'dysputy naukowej". Zalew słów w niej używanych zaciemnia jej treści sprawiając chwilami wrażenie, że jest to "sympozjum naukowe", a jest to według mnie:

Manipulacja językowa – forma zamierzonego i intencjonalnego działania komunikatem tekstowym, mającego na celu wywarcie korzystnego dla manipulatora wpływu na osobę lub grupę. Manipulacja dotyczy jednak bardziej relacji między nadawcą i odbiorcą, nie zaś użytych środków jako takich. Działania manipulacyjne są ukryte dla świadomości odbiorcy.

Najczęstszymi środkami językowymi wykorzystywanymi do manipulacji językowej są:

wyrazy wartościujące
formy pierwszej osoby liczby mnogiej wprowadzane do tekstu w celu wywołania wrażenia tożsamości nadawcy i odbiorcy
wyrazy zawierające pozytywną ocenę odbiorcy, które poprzedzają przekazywany komunikat
wypowiedzi tak zbudowane, że nie da się im zaprzeczyć i przez to wydają się zawsze prawdziwe
mówienie między wierszami
eufemizmy
zmienianie znaczenia wyrazów.

Samokrytycznie (tak to się kiedyś określało0 po przeczytaniu tej definicji, przyznaje się do uprawiania manipulacji słownej
Z przykrością stwierdzam, że wszyscy to uprawiamy (no za wyjątkiem pana Dyszyńskiego) począwszy od Prezydenta USA., Papieża, Dalej Lamy..........."Więcej grzechów nie pamiętam, Za wszystkie żałuje, ale poprawy nie obiecuje

Takie jest moje zdanie Mirosława Galczaka

Adam Barycki · Gość

Rzuciłem okiem i dyskwalifikuję te brednie, jak tylko wytrzeźwieję, to wam pokażę, łajdaki.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

Teraz kiedy zaklinowałem kaca wydaje mi się, że wytrzeźwiałem, ale pewności nie mam, dlatego na razie na wszelki wypadek pochwalę Pana Galczaka za dostrzeżenie mojego żelbetowego połączenia z marksizmem, a Pana Dyszyńskiego zganię już zobowiązująco, oj Panie Dyszyński, bardzo Pana zganię, jak tylko nabiorę pewności, że jestem już trzeźwy. A Pani Luzik wyjaśnię ściśle matematycznie kogo i za co należy pozabijać.

Adam Barycki

PS. Rozumiem, Panie Dyszyński, że milczy Pan w sprawie Stalina, bo uznał Pan moje racje i tak jak dla mnie, i dla Pana Stalin jest drogowskazem moralnym.

Adam Barycki · Gość

Pan Dyszyński – twórca tajemniczo skrytego przed ludzkością nowego systemu filozoficznego:

Adam Barycki · Gość

Deklaracja Pana Dyszyńskiego, ale czy uczciwa? To się dopiero okaże:

Adam Barycki · Gość

Pani Luzik, my ludzie uczciwi i przyzwoici nie żądamy tu od Pani wstrętnego pragmatyzmu, a oczekujemy emanacji Paninego ducha. Kierując się podszeptami Pani szlachetnej duszy, napisze Pani w sposób kategoryczny, czy ja, czy Pan Dyszyński ma rację. Uprzedzam jednak, że jeżeli sprzeniewierzy się Pani własnej duszy szlachetnej i wypisze tu wstrętne kłamstwa o racji Pana Dyszyńskiego, to lepiej będzie, jak nie będzie Pani czytała tego, co ja Pani odpiszę.

Adam Barycki

Michał Dyszyński