ŚFiNiA

Adam Barycki · Gość

A może by tak Panie Dyszyński wypadało napisać dlaczego to dialektyka marksistowska nie jest wystarczająca i jakich to rozpoznawalnych reguł jej brakuje? I zanim Pan zacznie pisać do mnie o słowie bożym, może również wypadałoby odpowiedzieć na moje pytanie o prostym chaosie i to odpowiedzieć w konwencji logicznej, a nie teologicznej. Musiałby Pan przedstawić dowód logiczny, a nie teologiczny, że procesy społeczne są chaotyczne, a jeżeli Pan tego nie potrafi, to nie może Pan twierdzić, że dialektyka marksistowska nie nadaje się do opisu tych niechaotycznych, a uporządkowanych procesów społecznych.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

To bardzo ciekawe Panie Dyszyński, co Pan mówi, szkoda tylko, że w szpitalach psychiatrycznych nie chcą stosować Pańskiej teorii i preferują tam tylko opinie lekarzy, w dupie mając opinie pacjentów. Ciekawe dlaczego tak robią? Niemożliwe przecie, aby stosowano przy tym jakie kryteria, bo gdyby takie były, niemożliwością jest, aby Pan, człowiek inteligentny, o nich nie wiedział.

Adam Barycki

PS. To jaka jest w końcu Pańska opinia o procesach społecznych, są chaotyczne, czy proste? A może Pan wyraża opinię, że można mieć o czymś dwie sprzeczne ze sobą opinie? Moja żona ma taką opinię i w niesprzecznej z nią zgodzie, zawsze ma rację, wie jaka będzie kiedykolwiek pogoda – albo będzie padało, albo będzie słonecznie.

chryzjan

Oj Barycki …, swołoczy przebrzydła, miewasz żonę, a emablujesz Luzik naszą ulubioną, a fee … :fuj:

________________________
„Bóg dał człowiekowi rozum, a kobiecie kauczukową piłeczkę.”

luzik

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, dlaczego Pan sprzeniewierza się swojemu ja i z nim w sprzeczności pisze do mnie nieszczerze, aby zaraz to co Pan napisał zmieniać na co innego? Toż tak nie uchodzi, wielką krzywdę Pan tym sobie wyrządza unicestwiając siebie. Pańskie ja strasznie cierpi pozostając z Panem w tak nieszczerej relacji, a przecież może Pan ze szczerym optymizmem spojrzeć na swoje ja i dostrzec w nim swoją marksistowską przyszłość, co i Pana i Pańskie ja uratować tyko może ode czeluści piekieł. Tylko marksizm może zapewnić Panu wieczne zbawienie, a ja mogę Panu w tym pomóc, bo ja dobry jestem, a Pan – łobuz i przechera.

Adam Barycki

PS. Pani Luzik, za karę nie będę się do Pani odzywał przez okres całych dwóch dni.

luzik

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

To co Pan tu powyżej napisał jest bardzo ciekawe w kontekście Pańskich wcześniejszych deklaracji o zobiektywizowanej płaszczyźnie komunikacji społecznych, a jeszcze bardziej ciekawym jest to razem wzięte w odniesieniu do kontekstu Pańskich deklaracji o Pańskiej niesprzeczności i szczerości wypowiedzi, i działań (relacja z interlokutorem, to chyba działanie, Panie Dyszyński) gwarantujących Pańskie istnienie, bo bez niesprzeczności i szczerości nie byłoby Pana. Tak więc, Panie Dyszyński, jeżeli jest tak, jak Pan pisał, to Pana nie ma, bo jest Pan sprzeczny, a tym nieszczery swoim permanentnym zaprzeczaniem poprzednich deklaracji.

Jednak nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Teraz kiedy w sposób niesprzeczny i szczery ustalone zostało, że Pan nie istnieje, to już nic nie stoi na przeszkodzie, abym wydobył Pana z niebytu już jako marksistę. Dołożę wszelkich starań, aby pomóc Panu dostrzec Pańskie marksistowskie ja.

Adam Barycki

Adam Barycki · Gość

A czy Pani uważa, że ja mam męża lub kiedykolwiek miałem?

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, jestem już materialnie tak najebany, że tylko pobieżnie rzuciłem okiem na Pańskie dyrdymały i już mnie krew nagła zalała z tego powodu, że z tak poważnego intelektualisty będę znowuż musiał zrobić wiatrak. Niechże Pan się kiedy nade mną ulituje i da mi powody do dumy z Pana intelektu. Niechże i mnie w życiu mojem radość jaka dotknie, a nie tylko smutek i zgryzota z trwogi o upadek bliźniego. W nocy zlegnę z łoża i opierdolę Pana, wykonam swoją powinność, moje troska o Pana jest ponad moją wygodę.

Adam Barycki

luzik

Adam Barycki · Gość

Pani Luzik, na czas najbliższy proponuję Pani dyskusje z Panem Dyszyńskim i oczywiście może Pani sobie wybrać, czy będzie Pani obrazem, czy dziadem.

Adam Barycki

luzik

Adam Barycki · Gość

W tej sytuacji nie pozostaje mi nic innego, jak tyko samemu podjąć decyzję. Podjąłem.

Adam Barycki

luzik

Ufff.

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, a skąd się wzięły owe kody kulturowe? Czyżby tkwiły w naturze naszego bożego pierwiastka? Czy może jednak są marksistowską dialektyką procesów społecznych? Tylko, jak możliwe byłoby to drugie, skoro społeczeństwo, to tylko zbiór jednostek z kodem pierwiastka bożego.

Adam Barycki

krzywy · Gość

Michał Dyszyński

krzywy · Gość

krowa

[quote="Michał Dyszyński"][quote="Adam Barycki"]sensownie nie wyjaśni nam Pan tu prostego chaosu, [/quote]
Chaos, to nieistnienie, wynikające z braku rozpoznawalności, czyli powtarzalności, czyli czegoś na kształt reguły. [/quote]

Reguła zakonna (od łac. regula) – zbiór podstawowych przepisów regulujących codzienne życie zakonne.

Ale co to za życie? Mało jesz, nie pracujesz, nie inicjujesz nowego życia. Życie w regule to namiastka.

Chaos jawił się Grekom jako Bóg Stworzyciel.
Umiejscawiali go (ten boski chaos) pomiędzy Niebem a Ziemią.
Dziś można Chaosu się doszukać np. w więzadle głównym pomiędzy półkulami mózgowymi albo też w splocie słonecznym albo pępku.

Według reguł łacińskich Niczego nie stworzysz gupku.

Adam Barycki · Gość

Panie Krowa, inicjowanie nowego życia odbywa się wedle reguły wkładania trąbki w pipkę, bez tej reguły nie byłoby stworzenia. Chyba nie powie mi Pan, że majtając chaotycznie trąbką po pępku i splocie słonecznym zainicjujesz Pan nowe życie.

Adam Barycki

Michał Dyszyński

Adam Barycki · Gość

Panie Dyszyński, skoro moje poprzednie pytanie jest dla Pana za trudne, to może to będzie łatwiejsze. Czym różni się zewnętrzność krzesła od zewnętrzności kodu kulturowego? Wszak, zewnętrzność jednego i drugiego sam Pan stwierdził.

Adam Barycki